arme arm en een koeienstal

Krijg een telefoontje van het ziekenhuis.
U had een afspraak morgenvroeg om 9.15 uur, zegt de secretaresse.
Ja, zeg ik en voel de bui al hangen. Het zal toch niet waar zijn dat het afgezegd wordt. Het wordt afgezegd want ik ben ingepland bij een vervanger en niet bij mijn eigen chirurg.
Ik zucht, want weet hoe moeilijk het is om een afspraak te regelen op het overvolle spreekuur.

De doctor heeft gezegd dat hij u persoonlijk wil zien, zegt de medisch secretaresse en ik krijg een nieuwe afspraak; niet in de ochtend maar in de middag. Blij dat ik niet weken hoef te wachtten, zeg ik dat ik er zal zijn. Nu alleen nog maar mijn eigen agenda verzetten.

Het is morgen de generale van de theatervoorstelling de Hoge Doorn van toneelgroep de Bron uit Noorbeek. De voorstelling speelt zich af in een verwaarloosde boerderij-schuur waar de tijd heeft stil gestaan en de koeien achter de publieks-tribune in hun vertrouwde stal staan en gewoon door gaan met poepen en plassen en eten en loeien en al dat wat koeien leuk vinden om te doen.

Nu is het zo dat voor het stuk het belangrijk is dat de stal zo vies en authentiek en stoffig en vol van stro en riekend naar koeienstront blijft. Voor de afspraak van 9.15 uur zou ik fris gedoucht, gepoederd en geparfumeerd in het ziekenhuis kunnen zijn en daarna in werk-kleren de laatste hand aan het decor in de niet zo frisse koeienstal kunnen plegen. Door het verzetten van de afspraak ga ik eerst in mijn werkkleren naar de koeienstal, neem alle aroma’s daar op en ga dan naar het ziekenhuis voor mijn consult.

Zou dat mogen, ruikend naar koeienstront in een ziekenhuis?

Wat een problemen heb ik toch...

anna