de pony
Met de trein naar Brussel.
Het is nog geen licht als ik bij de Monnai aankomt. In het donker staan veel mensen te wachten. De kaartverkoop voor de Zauberflöte van Karl-Ernst-Hermann start vandaag.
Alle kaarten worden verkocht in de vrije verkoop. Ook het Brusselse bontjassen-abbonnementen-publiek moet in de rij. Ze gedragen zich als rijke bruiloftgasten. Ze duwen. Trekken en schoppen. Gaan op tenen staan. Zorgen dat ze als eerste binnen komen. In de hal van het operagebouw is koffie. Er worden nummers uitgereikt. Het is de bedoeling om een laag volgnummer te bemachtigen. Heb een hoog volgnummer. Ga zitten naast een oude mevrouw. Een Belgische barones met volgnummer vier. De Belgische barones is operaliefhebber. Ze spreekt Frans. Woont in Ukkel. Om vijf uur staat ze voor het operagebouw. Ze heeft volgnummer vier. Zit naast de oude mevrouw die veel van opera houd. We wachten tot de kassa opengaat. Dat gaat nog een paar uur duren. De oude mevrouw verteld over haar pony. Ze heeft nooit een pony gekregen. Toch hadden ze genoeg geld voor een pony thuis. Ze verteld over haar pony en dat ze tien keer de Zauberflöte wil gaan zien.
Ze zegt dat ik met mijn hoge volgnummer nog uren moet wachten. Eer ik aan de beurt ben zijn alle goede plekken weg. Ze vraagt of de mensen in Maastricht nog steeds Frans spreken. Ik zeg dat dat al een tijdje niet meer zo is. Toch zou de barones in Maastricht een sjieke madam heten.
Daar is de oude mevrouw blij mee. Dat ze chic is. Ik mag haar sjieke madam noemen.
Nog twee uur wachten.
De barones vertelt over haar pony die ze nooit gekregen heeft. Ze zou graag een pony willen hebben. Ze wou zo graag een pony hebben toen ze jong was. Haar mamam heeft geen pony voor haar gekocht. Terwijl ze wel genoeg geld hadden voor een pony thuis. Ze heeft geen pony gekregen. Terwijl ze zo graag een pony wou hebben. Ze vertelt vele varianten van het pony-verhaal. De barones is verdrietig. Of kwaad. Haar mamam die haar zoiets eenvoudigs niet gunt. Probeer de oude dame jong te denken. Zittend op een pony.
De kassa gaat open.
De oude barones heeft een plan.
De oude barones heeft een plan en medelijden met mij. Ze is van plan de opera tien keer te gaan zien. Een keer eerste rang. De volgende negen keer op het balkon. Een keer om te kijken. De andere keren om te luisteren. Het beeld in gedachten. Per volgnummer mogen er tien kaarten gekocht worden. Mag op haar nummer twee kaarten kopen.
Vind het een goed plan.
Ik neem de oude dame stevig onder de arm. Zo lopen we naar de volgnummertjescontrole. De bontjassen om me heen sissen van woede. Ze zijn vroeg opgestaan voor hun lage volgnummers.
Denk maar niet dat het lukt
We hebben je in de gaten
Ze zullen je terugsturen bij de kassa.
Ze zijn echt kwaad de bontjassen. Passeer met de oude barones de controle. Sta aan de kassa. Krijg mijn twee kaarten voor de Zauberflöte. Knik vriendelijk naar de boze achterblijvers. Neem afscheid van de oude barones met haar pony-verdriet en liefde voor de opera en bedank haar in mijn beste Frans voor de kaartjes.
