penny wise-pound foolish

Koningsdag »

woensdag 17 augustus 2009

Ik moet naar de kapper, zegt Josch.

Josch woont in London met zijn vrouw Jenna en beide kinderen Jana en Jody. Het gezin houdt van alliteratie of beginrijm wat naamgeving betreft.
Al sinds de tijd dat ze in New York woonden schrijf ik verhalen over hun leven, maar Josch heeft nog in geen van de verhalen gefigureerd.
Wanneer schrijf je eens over mij, vraagt hij.
De reden waarom Josch niet in de verhalen voorkomt is, dat hij de goeiigheid zelve is en over goedheid is het moeilijk verhalen schrijven. Er moet toch minimaal iets misgaan in een verhaal. Daarbij wil Josch graag heroïsch geportretteerd en herinnerd worden zoals grote mannen waarna vliegvelden en musea vernoemd worden.
Ik zou wel willen dat een vliegveld naar mij vernoemd wordt, zegt Josch.
Josch is bankier. In de advocatenwereld heb je advocaten en strafpleiters. Ook in de bankwereld heb je bankiers en bankiers, Josch is geen strafpleiter, en alhoewel hij met carnaval in streepjesboevenpak verkleed liep is hij eerder het type kinderrechter.

Ik moet naar de kapper, zegt Josch.
Vond al dat je een Elvis Presley kuif had, zeg ik.
Ben drie weken geleden nog geweest, maar het is een goedkope kapper. Het is de goedkoopste kapper van de buurt, zegt Josch.
En omdat hij zo goedkoop is, knipt hij elke keer maar een klein stukje, vraag ik.
Josch antwoordt niet meteen.
Je gaat dit nu niet op je blog zetten, zegt hij. Of toch wel, mijmert hij, je schrijft nooit over mij...

Het is zondag. Jana, Josch en de kinderen zijn naar het park geweest. Het is al laat, als Josch nog naar de kapper wil, moet hij haasten. Jenna wil nog boodschappen doen en ook dat moet voor vijf uur.
That’s not our bus, zegt Jenna als Josch ongeduldig de eerste bus neemt die aankomt bij de halte.
Josch zegt niks en stapt in de bus. Jenna volgt. Josch heeft de kinderwagen met Jody, Jenna de three-year old Jana.
The four J’s.

Ik ga naast Josch zitten. Hij is moe en stil.
Final stop, zegt hij tegen Jenna en hij stapt uit.
Het is nog een flink stuk lopen naar huis.
Het is niet de final stop, zegt Jenna tegen Josch, maar hij is al uit de bus gestapt.
Als de bus wegrijdt begint Josch te rennen.
Wat een haast om bij de kapper te komen, zeg ik.
Hij heeft zijn portemonnee verloren in de bus, zegt Jenna, hij probeert bij de volgende halte te zijn voordat de bus er is.
Het was toch de final stop, zeg ik.
Nee hoor, zegt Jenna.
We lopen richting volgende halte, maar Josch is er niet.
We lopen richting final stop om te kijken of de bus er nog staat op het eind van de route.
Geen bus.

mannentas

Dan gaan we maar naar huis, zegt Jenna.
Daddy is gonna be a little sad, zegt Jenna tegen haar dochter, he lost his wallet.
Is daddy sad, vraagt Jenna, why?
Why did he lost his wallet?
Jana zit in de why-fase en vuurt een reeks why-vragen om haar moeder af pivoterend rond de vraag hoe het heeft kunnen gebeuren dat haar vader zijn portemonnee verliest.
You are gonna make me regret I told you, zegt Jenna na de tiende vraag naar de gemoedstoestand van haar vader en zijn verloren portemonnee.

Thuis aangekomen rent Jana naar haar vader. 
Daddy, daddy, did you find your wallet?
Aan daddy’s gezicht te zien, is dat niet het geval.
Hij belt met de bank en blokkeert zijn pasjes. Volgens de informatielijn van de busdienst is de chauffeur naar de busgarage gereden en is die garage inmiddels gesloten.
Maar Josch geeft niet op, hij loopt terug naar het eindpunt van de buslijn en vindt een chauffeur die naar de garage wil bellen; de portemonnee is gevonden.

Jana zegt, kom dan gaan wij boodschappen doen. Ze zet de kinderen in de kinderwagen en loopt richting supermarkt. Na vijf minuten lopen moet Jana plassen. Josch loopt ons tegemoet vanaf de bushalte.
Dan loop jij met pappa mee terug, zegt Jana. Ze vraagt met haar ogen of ik ook met haar dochter terug naar huis wil lopen.

Daddy, daddy are you sad, vraagt Jana.
Daddy, daddy can I help you?
Daddy, daddy can I make you feel better?
Daddy, daddy tommy is goin to the store to buy you a special desert to make you feel better.

Josh neemt een taxi naar de busgarage.
Jana komt terug uit de winkel en maakt zalm met frietjes.
Hij belt, hij heeft zijn portemonnee terug en alles zit er nog in.
Hij neemt een taxi terug naar huis. 
Van de 40 pond vindersloon en de taxi-kosten had Josch naar een dure kapper kunnen gaan.
Of een mannentas kunnen kopen, zegt Jenna.

Na de frietjes en zalm, het toetje.
Het make-Josch-feel-better-toetje.
Mag ik het tot morgen bewaren, vraagt Josch. Ik voel me niet goed, ik heb hoofdpijn.
En daar zitten we dan aan het toetje.
Het was niet eens lekker, zegt Jenna, en al die calorieën.

Josch is niet meer naar de kapper geweest dat weekend, maar hij heeft wel het blog gehaald.

anna

anna no picture please

« carnaval in Maastricht 12 feb 2010... | no picture please | weeralarm Noorderplantsoen Groningen »

In hotel L'Empereur kleuren anna's lippen langzaam paars van de rode wijn

niet zo'n keizerlijk gezicht ziet ze later in de spiegel...

anna

Camembert Le Rustique

« johnny op the spot.. | no picture please | een rondje bemelen.. »

9.22 uur zit achter de computer
Maar eerst ontbijten. Beschuit met camembert Le Rustique en knofllook-olijven.
A. is op bezoek geweest en nu ligt de koelkast vol met lekker eten.
Kan de hele week restjes eten. De camembert was zijn idee.
De kaas ruikt heel sterk en mag niet in de koelkast.
Mijn huis geurt rustique en mijn adem ook.
De knoflook-olijven zijn wat sterk voor de vroege ochtend.
Hoef voorlopig niet de deur uit...
Eerst een paper schrijven over de oorzaken en de historische betekenis van de Franse revolutie.
De titel is niet erg uitnodigend...
Maak een to-do lijstje.
Foto's Justen uploaden.
Jenna mailen.
Scans maken.
Bol.com boek verzenden.
Kado Karin bestellen.
Rekeningen sturen.
Student van onderwijsgroep mailen.
Administratie.
Foto's van rondje Bemelen op weblog zetten.
Voor het eerst in een half jaar weer eens een lange wandeling gemaakt.
Nu is mijn to-do lijstje wat lang geworden na het vrije weekend.
Toch moeten de klusjes even wachten want het paper moet eerst af.
Het blok deze maand gaat over de lange negentiende eeuw.
De Franse revolutie, de Industriële revolutie, Darwin, Marx etc.
Gisteravond vond ik op het internet deze prachtige foto van New York.
Toen Jenna nog in New York woonde ging ik er twee keer per jaar naar toe.
In deze straat heb ik zelfs een paar weken gewoond.
Eet mijn beschuitje en lees de krant.
Als cultuurwetenschapper moet je minimaal twee kranten lezen.
In de krant staat dat onderzoekers ontdekt hebben dat bacteriedrankjes inderdaad werken.



10.49 uur A. belt.
Lijkt me een goed moment voor pauze en eet een broodje Parmaham.
Vrijdag had ik een gesprek met een fotografe.
Haar vriend heeft een hammen-bedrijf.
Hammen, vraag ik.
Hammen, zegt de fotografe. Varkens. Ham.
Ze zegt dat het vlees naar Italië gaat en dat daar Parmaham van gemaakt wordt.
Maar volgens Wikipedia is de naam prosciutto di parma beschermd.
Je kan de echte Parmaham onderscheiden van de namaak Nederlandse ham.
Kan me nu niet met ham bezig houden.
Moet een paper schrijven...

12.26 uur de postbode gooit post door de brievenbus
Saaie post. Een bankafschrift.
Een mededeling van de belasting dat ik zorgtoeslag moet terug betalen.
Eet twee stroopwafels. A. houdt van koekjes.
Vandaar dat er stroopwafels in huis zijn.
Leer waarom de boeren in de tijd van de Franse revolutie zo boos waren...

17.38 uur loop door de regen naar het postkantoor
Breng een pakketje weg.
Heb een boek verkocht via mijn tweedehands boekwinkel van Bol.com.
Toch weer een paar euro verdiend.
Eet nog een broodje prosciutto di parma met knoflooksaus.
Kijk op de verpakking. Er staat een kroontje op. Het is echte prosciutto di parma.

Heb vanochtend een strak schema gemaakt.
Moet acht artikelen lezen. Heb een uur voor elk artikel.
Het is nu 17.41 uur en begin aan artikel zes.
Het gaat over een historisch debat tussen Franse intellectuelen.
Ze zijn het niet eens over de interpretatie van de Franse revolutie.
Raak een beetje in paniek. Donderdag moet het paper ingeleverd worden.
Heb geen flauw idee waar de intellectuelen over ruziën.
Zoek op het internet en vind de uitleg. Leve het internet.

19.40 uur nog steeds achter de computer
Sinds ik studeer durf ik haast niet meer te webloggen.
Iets beweren wat wetenschappelijk 'waar' is, dat is niet zo eenvoudig.
Zelfs een onschuldig weblogje over de herkomst van Parmaham blijkt onnauwkeurigheden te bevatten.
M-D uit Italë wijst me erop in mijn blog bij de Volkskrant.


Anna

Breakfast in New Orleans

« New Orleans beer to go... | no picture please | No Veggies in New Orleans... »

Jenna woont in NY en ik kom haar opzoeken
ze wil weten wat mijn plan is
ze wil weten wat ik doe op een dag en ik zeg dat ik daarover zal nadenken
je denkt teveel, zegt Jenna
Jenna woont met man Josch en de kinderen Jana van twee en baby Jody van zes maanden in NY
we maken een field-trip naar New Orleans...
op een boottocht over de Mississippi River varen we langs Domino Sugar
the huge plant produces 19 percent of the nation's sugar supply


Het is 6.21 uur. Jenna en de kinderen slapen nog.
Verheug me op het ontbijt-buffet.
Scrambled eggs, gebakken spekjes...wat zou er zijn?
In eerste instantie denk ik dat het buffet nog niet open is.
Where is the food?

Er staat een man in een korte broek voor de koffieautomaat.
Hij drukt op de knopjes maar er komt geen koffie uit.
Hij ziet me kijken en denkt dat ik op hem sta te wachten.
Hij vraagt wat ik wil. Thee, zeg ik.
De man drukt op het knopje hot water maar de machine geeft geen sjoege.
Mijn impuls is om om het hoekje van de deur te kijken.
In de keuken om te zien of daar iemand is.
Waar machines falen moeten mensen het oplossen.

De man probeert galant te zijn.
Maar het lukt hem niet om enig vocht uit het apparaat te krijgen.
Groene led-lampjes knipperen op de machine.
All the lights are flashing, zeg ik. I think its broken.
Lets wait untill the lights calm down, zegt de man.

Ik lees de instructies op de machine.
Place a cup under the holder
Press cup
Press hot water
Hold
Het hold-gedeelte heeft de man niet begrepen.
Het knopje moet ingedrukt blijven.
Er stroomt warm water uit de machine.
Well, zegt de man verbaasd. Nu wil hij ook wel zijn koffie.
Hij neemt een nieuw bekertje. Zet het onder de holder.
Ik druk op cup en dan op coffee.
Er stroomt koffie uit de machine.

Even later zie ik de man weer naar de machine staren.
Something wrong, vraag ik.
Decaf, zegt hij. I want decaf.
Voor decaf koffie zijn er weer andere instructies.
Een ander toetscombinatie.
Press cup
Press decaf
Press coffee
De man vind het te ingewikkeld.
I would not know what to do without you.
I am good with machines, zeg ik.
Weet niet zeker of je daar trots op moet zijn.

Het is niet alleen de coffee-machine die ingewikkeld is.
Het hele ontbijt is ingewikkeld.
Het ontbijtbuffet bestaat uit machines waarin het ontbijt klaar gemaakt moet worden.
Naast de koffiemachine is er een wafel-machine.
Er is een microwave en een jus d'orange-machine.
Een broodjes doormidden-snij-apparaat. Een toast-maker machine.
Zelfs de melk komt uit een machine.

Ik ga op zoek naar ontbijt. Naast de koffiemachine staat een mand met zakjes.
In de zakjes zit pap. Quaker instant Oatmeal.
Pap. Zelf klaar te maken in de magnetron.
Volwassen Amerikanen eten pap als ontbijt.

Naast de zakjes pap staan bekertjes beslag.
Het beslag moet in het wafel-ijzer.
Verse wafels bakken als ontbijt.
Te begieten met sirup [suiker].
Volwassen Amerikanen eten wafels met stroop als ontbijt.

Naast het wafel-ijzer staat een schaal met omelette en iets dat lijkt op een worstje.
Ei met worst. Vooruit dat is te eten.
Raak de worst aan. Half bevroren.
De mini-frikadellen moeten eerst in de magnetron.
Het ei is ook koud.
Leg een stukje ommelette en een worstachtig ding op een plastic bordje.
Zet het bordje in de magnetron.



De volgende section is een vitrine met muffins.
En koekjesachtige dingen.
Er is brood en een machine om het brood te roosteren.
Rooster een sneetje brood.
Waar is het beleg?
Het beleg is jam, chocopasta, honing of boter.
Er is fruityoghurt met suiker.

Voor de kinderen zijn er Cherio's.
Gewone of met kleurtjes.
Groen, blauw, geel, oranje, rood.
Amerikaanse kinderen eten ontbijt dat er uit ziet als snoep.

Mijn eten is opgewarmd.
Eet van de ommelette. Er zit iets zachts in. Kaas.
Cream-cheeese in een onnatuurlijk gele kleur.
De worstjes zijn...[vies!]
Er is werkelijk niks gezonds te eten aan dit ontbijt-buffet.
Knabbel aan mijn broodje boter.
De boter smaakt zoet.
Het is ook geen boter.
Het is namaak-boter met veel suiker erin.



Er staat weer een mevrouw te hannesen bij de koffie-macine.
Kiep mijn veel te gele ei met plastic worstje in de prullenbak.
Help de mevrouw aan een kopje koffie uit de machine.
Thank you honey, zegt de mevrouw.
Honey... Amerikanen denken teveel aan suiker.

Anna

wat er aan vooraf ging:

No Meat in New Orleans... »

No Veggies in New Orleans... »

New Orleans... »

Jody Rowan

« oliebol | no picture please | je geeft me de hele wereld »

Jana Anna

« recht op een baby | no picture please | Jody Rowan »




Baby Jody Rowan is geboren. Ben in NY. Zusje Jana Anna heeft energie over.
Neem haar mee naar buiten. Buiten kan ze rennen en schreeuwen.
Binnen moet ze stil zijn. Jenna en baby Jody willen slapen. We lopen langs het water.
Jana draagt een Nijntje cape en laarsjes zodat haar suède jas en schoenen niet nat worden.
They have the same coat, zegt de vrouw met de tweeling in roze platic regenjasjes en dito parepluutjes.
De suède jas is van de Gap. Dat ziet de mevrouw. Ze zal het wel belangrijk vinden.



Een grote witte poedel komt op ons toegerent. Vlak voor de buggy remt hij af.
He thought it was my grandchild, zegt de eigenaar van de buitenformaat poedel.
So it was an attack by an poedel, zeg ik.
No attack, just protective, zegt de man met de te grote hond. He is very protective.
He thougt it was my grandchild. But it can't be. My grandchild is at scool right now.



Anna

Jody Rowan

« Jana Anna | no picture please | de mens wordt een stedelijk dier »

Jody Rowan is vijf dagen oud. Het is een tevreden kindje. Ze huilt wel maar niet hard.
Dat komt omdat haar longen nog niet volgroeid zijn, zegt Jenna.
Het aantal luiers valt nog mee. Eén per twee à drie uur. Het is nog geen echte poep, meer water.
Zojuist heb ik haar luier verschoond. Terwijl ze bloot op het verschoon kussen ligt, poept ze.
Jenna lacht. Zo, zegt ze. Nu ben je ingewijd als nanny.




Anna

niet gezellig

« de zon in de chrysant | no picture please | ignignokt gives the finger »


Jenna gaat eten met de ouders van Josch.
Ze is verontwaardigd.
Ze praten over politiek, zegt ze.
Over de toetreding van de nieuwe lidstaten van de Europese Unie.
Ze praten over het werk van Josch. Inhoudelijk.
Ze zegt inhoudelijk met nadruk. Alsof inhoudelijk over iets praten heel erg is.
Ik kon nergens over meepraten, zegt Jenna.
Dat staat in de krant, zeg ik.
Zeker in de NRC. Jij leest zeker de NRC, zegt Jenna.
Waar moet je dan over praten, vind jij?
Nou gewoon zegt, Jenna. Niet zo zwaar. Niet zo ongezellig. Beetje chillen.
Ik zag er wel goed uit.
Ik had bloemen bij me voor zijn moeder.
Ik ben blij dat ik er goed uit zag.

weblogstukje Jenna is verliefd 6

« angel | no picture please| weblogstukje Jenna 5 »

Jenna zegt:
Daar ben ik weer.
Is de Belgische diepvriesmevrouw.
Een andere.
Ze zegt mevrouw, we ebben oe sojuist ebeld met de vraag of oe een diepvries heeft.
We hebben u gevraagd of we oe een catelogus mogen toesturen met onze produkten.
Daar heeft u ja op geantwoord. Nu heb ik een vraag.
Gaat u ook produkten bestellen uit onze catalogus?
Anna zegt:
Wat heb je gezegd?
Jenna zegt:
Ik zeg, nee dat niet. Ik zeg tegen de Belgische mevrouw.
Op de vraag of ik een diepvries heb, heb ik ja geantwoord.
Op de vraag of u me een catalogus toe mag sturen heb ik ja geantwoord.
De vraag of ik ook diepvriesprodukten van u ga kopen is niet gesteld.
Oh, zegt de Belgische mevrouw, dan heeft het niet zoveel zin dat ik u de catalogus opstuur.
Anna zegt:
Nou, toch goed, dat ze nog even heeft teruggebeld.

weblogstukje Jenna is verliefd

« weblogstukje Jenna 2 | no picture please| in de rij staan voor koffie »

Anna zegt:
En ben je al verliefd?
Jenna zegt:
Hij gaat toch naar New York.
Anna zegt:
Wat hebben jullie gedaan vandaag?
Jenna zegt:
We zijn naar Artis geweest.
Weet je dat al die dieren liggen te sexen in de dierentuin.
Anna zegt:
Dat is me nooit opgevallen.
Jenna zegt:
Overal waar we komen liggen ze te sexen.
De reuzenschildpadden.
Weet je hoe die het doen...
Anna zegt:
Nee.
Jenna zegt:
en ze maken er ook nog hele rare geluiden bij..
wow, wow, wow
Is wel een goede opbouw naar...
We zijn nog naar het hotel gegaan.
Midden op de dag.
We hadden allebei de telefoon aanstaan.
Er werd steeds gebeld..
en dan zei hij,
I'll call you back.
I'm kind in the middle of something...

een transatlantische vriend

« fans Huub Adriaans | no picture please | kapitein Bradley »




Anna

doggie...

« Bettine Vriesekoop | home | bitterballen eten »

Met Jana naar Artis. Jenna heeft geen kinderwagen bij zich, dus vragen we aan de kassa of er karretjes zijn. Er zijn karretjes. Karretjes voor kinderen die nog niet lang achter elkaar kunnen lopen. Karretjes aan een karretjes-carroussel. Voor twee Euro zijn ze te leen.
Wil je een rode of een gele, vraag ik Jenna. Ze wil een rode. En een gele voor haar tas.
Zo dat is handig, zegt ze. Die tas is zwaar. Nu hoef ik mijn tas niet te dragen.
We zijn de enige bezoekers van Artis met twee karretjes. Een voor de todler en een voor de bagage. Jenna's tas. Mijn tas en de paraplu.
Dat is het goede van dit soort hotels, zegt Jenna.
Ze gaat naar de balie en vraagt een paraplu. Dat kan je gewoon vragen in een hotel. Of je een paraplu kan lenen. Karretjes voor kinderen die nog niet lang kunnen lopen hebben ze bij het hotel niet. Jana heeft een fiets gehuurd met een kinderzitje erop als tijdelijke kinderwagen.
Handig he, zegt ze.
If it works for you, zegt Josh haar man.
In het rode karretje rijden we Jana door de dierentuin. Alle grote dieren vallen onder de categorie doggies en worden overeenkomstig enthousiast begroet: Doggie! Alleen voor de apen wordt een uitzondering gemaakt.
Oe oe oe, doen de apen en Jana slaat met twee klein knuistjes op haar borst.
Weet je wat vreemd is, zegt Jana. Ze doet het niet alleen bij apen. Sommige *mannen begroet ze ook zo. Oe oe oe...
En nu moet ik plassen en zitten, zegt Jenna die zes maanden zwanger is. Ik heb een slechte dag, mijn benen.. Jana was om vier uur wakker en ik heb niet meer geslapen.
Bij de gorilla's is een baby geboren. De moeder ligt tegen het glas te slapen met de wakkere baby op de buik.
Heb je dat gezien, zegt Jenna. Die baby.
Ze zucht. Ze moet nog drie maanden zwanger zijn...

go·ril·la (de ~ (m.))

1 (~'s) mensaap van de grootste soort, tot 2 m hoog

2 [pej.] *reus: grote, gespierde man

bitterballen eten in de lobby van het hotel...

« doggie | home | es ist mir wurst »



Met Jenna en Jana naar Artis. Het is hun laatste dag in Nederland. Morgen vliegen ze weer terug naar New York.
Ze logeert in een hotel midden in Amsterdam. Het is een hotel. Hoe moet je het omschrijven. Te groot in elk geval. Te veel goud. Het personeel in onberispelijk uniform. Ze praten Engels tegen je, want je zal wel geen Nederlands spreken. Ze hebben bitterballen als specialiteit. Buiten voor het raam is het te lezen in een gouden kastje. Bitterballen voor de foreigners. Jenna vind het niet vreemd, die bitterballen-aanprijzing. Ze is al te lang weg uit Nederland. Ze wil graag bitterballen eten in de lobby van het hotel met de hoge prikkel-gevoeligheid, teveel goud en teveel groene nep hangplanten, teveel kunst aan de muur, teveel lampjes in de traptreden, teveel Corbusier club-fauteuils om nog indruk te maken en teveel niet klaterende fonteintjes. Aan de balie hangen twee monitoren met de vertrek en aankomst tijden van Schiphol. Jenna en Josch logeren in de executive suite. Josch werk voor de ABN en in in Nederland om te vergaderen. We zitten in de lobby in de bar. De bar kijkt uit over de lobby. Jana sinds een paar dagen zelf lopen. Ze is niet bang om te vallen. Dikke pamper, zegt Jenna. We zitten in de bar die uitkijkt op de lobby en eten bitterballen. Jana rent rond, het uitzicht over de lobby met de telefonistes, de fonteintjes, het goud op de muren, de wirbel van mensen, ze vind het fascinerend. Josch komt aangelopen. Er is iets vreemds aan hem dat ik niet meteen kan thuis brengen.
Daddy. roept Jana.
Je pak, zegt Jenna.
Jana is plakkerig van de liga die ze net gegeten heeft. Josch doet zijn strepen stropdas af, doet zijn jasje uit en neemt zijn dochter op schoot.
Dat pak hoef ik voorlopig toch niet meer aan, zegt hij.
Het is dat pak. Josch in een pak.
Draag je in Amerika geen pak naar je werk?
Nee dat weet je toch, zegt Josch.
En hier wel?
Ja.
Waarom?
Ach, zegt Josch, man van weinig woorden. Wat hebben jullie gedaan vandaag?
We zijn naar Artis geweest, zegt Jenna....

bit·ter·bal (de ~ (m.))

1 gefrituurd balletje van gekruide vleesragout

Gilbert

In de bar van Newark airport bots ik tegen een jongen aan. Een rasta-jongen met sparkelende ogen.
Just looking for a spot, zegt hij.
Me too, mompel ik.
Een grote lange neger haalt zijn jas en rugzak van de enige onbezette kruk in de bar.
Hij maakt zwijgend plek voor me. Er staat een glas rode wijn voor hem en op een wit servetje ligt een kleine Nikon.
Hij zegt niks maar soms kijkt hij opzij to check me out en soms kijken we tegelijkertijd. Hij staat op, laat zijn halflege glas staan en loopt naar een inloop-vitrine waarin grote hammen en brokken vlees liggen op Metro-rekken. Goed gezien van hem. Het is een vreemde uitstalling van vlees. Ik benijd hem om zijn handzame Nikon die kennelijk lichtgevoelig genoeg is om in de donkere bar stukken vlees te fotograferen. Hij komt terug. Zijn kruk is ingepikt en zijn glas weggeruimd.
They took your glas and your chair, zeg ik ten overvloede.
You shouldn't have left, zegt de barman.
Gilbert. Hij heet Gilbert, bestelt een nieuw glas wijn. Witte wijn en een chair. De barman lacht.
Gilbert bestelt witte wijn. Hij is geswitcht van rood naar wit. Ik drink wit. Gilbert is Fransman. Gilbert is actor. Where are you from? Gilbert spreekt Engels met een zwaar accent.
Holland.
I thought you were French. You look French.
Holland.
Amsterdam?
Maastricht.
The treaty?
Yes, the treaty.
I am not into politics.
Me neither.
Gilbert wijst naar de rasta-man met de sparkel-oogjes. I think he is French too.
I think all the people drinking wine at this bar are going to France, zeg ik. I'll ask the bartender. This is a beer-bar and you inspired everybody to drink wine. I wasn't planning on drinking wine. I saw you drinking wine.
This is not a beer-bar, zegt de bartender. People eat steak. You drink wine with steak.
Dan zie ik het pas. Naast de tl-verlichte vitrine met vlees is een open keuken waar Latino's steaks braden. Het vlees is niet ter decoratie. Het wordt opgegeten.
So what are you gonna do in NY? Find an acting job?
Yes.
That will be difficult. It's a jungle and you have to work on your speech. Gilbert spreekt Engels maar het klinkt als Frans.
Yeah, but I don't have to speak necessarily, zegt Gilbert. Hij gaat rechtop staan in al zijn volle zwarte glorie en lacht een witte lach.
Het is zo. Gilbert moet niet praten. Yes, you're all-right without speaking, zeg ik.
Gilbert gaat zijn vliegtuig halen. Hij laat alweer een halfglas wijn staan alsof het geen zeven en een halve dollar kost zonder tip.
Shall I invite you, vraagt hij.
No thank you. Dat schept maar verplichtingen, mannen die je drankjes betalen.
Do you mind If I email you, vraagt Gilbert.
No, that's okay.
I will be thinking of you, zegt Gilbert.
En wat zeg ik dan? Ik zeg. All-right, have a good flight. Send me a meat picture.
Send me a meat picture...



donderdag 7 december 2006

Jeffrey

Vandaag een treinkaartje gekocht bij het reisbureau. Je hoeft niet naar een reisbureau te gaan om een treinkaartje te kopen maar heb geen zin om van Cambridge helemaal naar downtown Boston te gaan om een treinkaartje te kopen. You know you have to pay me extra, zegt Jeffrey. You have to pay me on top of the fee of your train-ticket.
I know. I feel lazy today. I will not tell anybody I was to lazy to go all the way down-town to buy a ticket.
Which credit-card do you have? American Express regular or gold, platina ?
Neither. Just VISA.
Oh, then it ill cost extra.
Het gaat een dure ochtend worden bij Jeffrey op het het reisbureau.
Het reisbureau heeft beter tijden gekend. Aan de muur hangen posters. We are not afraid of foreign currencies. Foto's van Franse Francs, Duitse Marks en andere geldsoorten die allang uit de roulatie zijn. Het is dat Jeffrey een heuse computer op zijn desk heeft staan. Het is sixties. De jaren zestig in het Oostblok. De kaart van NY is gekreukeld en valt uit elkaar. Het dienstregelingboek krult om aan de randen en ik kan me niet voorstellen dat daar accurate tijden in staan.
Op zijn desk is het een rommeltje van papieren. Een fax [een fax?] met een nietje erdoorheen. Een to-do-lijstje. Met potlood zijn een aantal karweitjes doorgestreept. Een plastic koffie bekertje van de Donkun Donits. Kapot gebladerde dienstregelingen. Stapeltjes onduidelijke papieren. Een notitieblok. Spiegeltjes met gele smilies erop. Een porseleinen handje met visite-kaartjes. Jeffrey Lichenstein. Travel Counseler. American Express Travel.
Ik neem er een, zeg ik. Op het visitekaartje staat zijn email adres. Ik kan hem mailen. Jeffrey draagt een bril en een wit-blauw gestreept overhemd. In het borstzakje steekt een pen.
Heb tijd om Jeffrey te observeren want Jeffrey moet veel intypen. Mijn naam, adres, telefoonnummer. Zipcode. Zipcode? Telefoonnummer? Voor een treinkaartje?
In case somethings goes wrong, zegt Jeffrey. Hij typt verder. Ik kijk naar zijn handen. Hij typt met tien vingers, razendsnel. Een savant. Zijn vingers vliegen over de toetsen.
Voor het intypen van het creditcardnummer moet de bril af. Hij houdt de kaart tegen het beeldscherm om het nummer te double checken.
Alle gegevens zijn ingevoerd. Met de Red Line naar South Station. Met de Amtrax naar Penn Station NY. Met de Pathtrain naar Jersey.
Jeffrey is uitgetypt. Alleen nog maar even printen. Voor de trein moet je een half uur eerder komen zegt hij. Security check. En de metro rijdt niet altijd op tijd.
Het is a fifteen minutes drive maar het kan ook een uur of twee duren.
Twee en een half uur van te voren vertrekken?
Well normally the subway runs on time, but ones every two weeks somethings goes wrong and then it takes for-ever.
Ondertussen probeert Jeffrey het ticket te printen, hij loopt heen en weer tussen zijn desk en de printer.
Het is het eerste ticket van vandaag, zegt hij. Vandaar.
Ja. vandaar.
Hij reset de computer en loopt weer naar de printer. Geen ticket. Hij vraagt hulp bij een collega. Geen ticket.
Jeffrey zet zijn bril op en begint weer te typen. It doesn't run, zegt hij.
Just like the subway?
Jeffrey lacht entypt met zijn savante handen.
I'll go and try the printer upstairs. Het lukt. De printer print treinkaartjes en een receit. De print is alleen wat licht en Jeffrey kan niet goed lezen wat erop staat.
Hij buigt zich voorover en tuurt beurtelings op het scherm en op de te licht geprinte uitdraai van de reisbescheiden.
Ik buig ook voorover om mee te lezen. Zou Jeffrey ruiken dat ik vanochtend spekjes gebakken heb bij het ontbijt?
De geur van spek hangt in mijn kleren. Jeffrey lijkt een gevoelig mens. Iemand die het opmerkt als je naar spekjes ruikt.
I'll give you a discount for being so patient, zegt hij. I'll charge you platina American Express holder, for being so patient.

woensdag 29 november 2006

South End

deel 35 van Jenna's verhaal
I walked this morning in Adams Morgan. There were a lot of addicted people there.
Yeah, but they don’t bother you. They only harm themselves. They destruct their own body.

Jenna vraagt of het raam dicht mag ze heeft het koud.
I am warm, zegt de taxichauffeur.
Me too, zegt Josch.
Jenna valt in slaap.
She’s pregnant, zeg ik. She can’t control her temperature.

She’s pregnant? Ill take extra care of her.
That’s nice of you.
I know what it is. my wife vomited a lot. The pregnancy went fine accept for the vomiting. The delivery.. she got a c-section.. they cut you open just like that. I got no time to think. They cut a woman open very quickly. Like she’s a pillow.

So Adams Morgan is not a dangerous neighbourhood?
No. South End is. I don’t drive there. If somebody ask me I say I already have a ride. I don't go there.
Why not? 
They rob you. Like now I have money in my cab. They know I have money in my cab and they rob you each year for cabdrivers get killed in South End. I don’t go there.
There are people in South End they never come downtown Washington. They never leave the area.
But if you don't go in and they don't come out, who do they rob?
Its drugs, they come in.
So they rob each other?
Yes... I don't believe that you came to see Bush. I don't understand why he got re-elected. I don't understand the American people. The day they re-elected Bush, I stopped believing. We don't need him here.
He is running the country.
Is he? What's he running? ...You have to speak English. When you live in this country, you have to speak English.
The Chinese in NY don't.
You have to speak English.. how can I talk to you when I am in the cab and I don't speak English?
Than I say tooo dieee aaiirporrrt.
Hai, you answer.
Hai.
And then you drop me off in South End.
And you never return and never be heard off again.
Yes.
24 augustus 2006
meer Jenna verhalen...»

dit is Amerika 2

deel 34 van Jenna's verhaal
De Ethiopische taxichauffeur zegt dat hij op maandag en dinsdag slaapt. Hij heeft een dochtertje.
Zie je haar dan nog wel?
Ja, ze gaat om negen uur naar bed.
Later dan jij? Dat is raar.
Het is een kind. She has no responsibility. She doesn’t know. Sometimes she takes me by the nose like that while I am asleep.
So you come home.. you eat..
No I ate already.
You come home... You talk to your wife..
No no. No talking. Sleep, lacht de taxichauffeur.
Why did you come to Amerika?
It was not safe for me in Ethiopia.
What did you do?
I didn’t do anything.
Why were you persecuted?
My father was in jail.
Why was your father in jail. What did he do?
He didn’t do anything. He was from the wrong tribe.
Was it difficult to come to Amerika?
Not at the time. I was being persecuted. So they let me in the country. It was better and now it is bad again.
Your father, he is in Amerika?
No he is much to old. You can't bring him here. This country is for young people. What can he do here? 
You want to stay in your own country with your own customs and traditions.
Is he still in jail?
No, they helped me here in Amerika to get him out of jail. That's good that they help you.
I have it better here than in Ethiopia.
You have to work two jobs.
Amerika is an working country. You have to work here. So were are you from?
Holland. The Netherlands. I wanted to see Bush, but he is in China.
What do you need Bush for? He better stay away.
Why?
What good has he done for the country. Name me one thing. He is panicking. He doesn’t know how to get out of the war.

lees verder...»

23 augustus 2006

dit is Amerika

deel 33 van Jenna's verhaal
Loop met Jenna en Josch door Adams Morgan in Washington. Dit is al het vijfde Ethiopische restaurant dat ik ben tegengekomen, zegt Josch en twee Ethiopische winkels.
De taxichauffeur die ons terug brengt naar Dulles airport is Ethiopisch.
Yes, cultures kling together. That's normal, zegt hij.

De taxichauffeur is Ethiopiër. Hij is pas vijf jaar in Amerika. Het bevalt hem hier, zegt hij. Hij spreekt goed Engels. Hij woont in Springfield Virginnia.
In een gemixte culturele buurt. I like it, zegt hij. Chinese, Amerikans Azians door elkaar. English, zegt hij. You have to speak English. Hij werkt twee banen.
‘s Ochtends in het hotel en de rest van de dag taxichauffeur.
Hij werkt van 6 tot 6 zeg ik tegen Jenna. Hij gaat om 8 uur naar bed.
Je moet dat niet vergelijken, zegt Jenna, de gewezen H/R manager. Dit is Amerika. Hij heeft het nog goed. Hij werkt maar vijf dagen en waarom gaat hij om 8 uur naar bed als hij om 6 uur begint met werken? Ik werkte ook zo lang in Nl. Josch werkt 55 uur per week. In Nl met die ATV dagen. Dat is niet goed. Dat werkt niet. Waarvoor ze bedoelt waren daar worden ze niet voor gebruikt de ATV dagen. Je moet dat niet vergelijken. Dit is Amerika.
22 augustus 2006
meer Jenna verhalen...»

wie is baas

deel 32 van Jenna's verhaal
Washington is schoon. Tenminste.. het centrum is schoon.
Het centrum met de ambassades en de musea en de hotels.
Washington is groot. Monumentaal en een gebouw is geen gebouw als er geen zuilen voor staan. De gebouwen zijn wit. Schoon.
Het is me niet duidelijk hoe de gebouwen zo wit blijven.
Ze zien eruit alsof ze net gebouwd zijn of net schoongemaakt met chloorbleek, whitener en vuilafstotend spul tegelijk.
De proporties van de gebouwen zijn...
Speer zou hier heel gelukkig van worden.

lees verder...»
15 augustus 2006

geen bed

deel 31 van Jenna's verhaal
Jenna heeft een weekendje Washington geboekt.
Een package-deal met hotel en vliegreis.
Steek mijn magneetkaart in de deur en doe de deur open.
Kijk rond in mijn hotelkamer. Geen bed. Een bank. Een kast. Maak de kast open om te kijken waar het bed verstopt is.
In de kast staat een televisie. High speed internet. Internet.
Wat een verleiding. Dit weekend mag de computer niet aan.
Heb de laptop op last van Josch in New York achtergelaten.
Een doorgang leidt naar een kleiner kamertje.
Er staat een bureau, een stoel en een lamp. Geen bed.
Er is nog een deur. De slaapkamer met badkamer.
Een enorm tweepersoons bed en nog een televisie.
Dit is geen hotelkamer, dit is een suite.
Moet je die meubels zien, zeg ik tegen Jenna.
Jenna houdt de antieke stoel ondersteboven.
Ach nee, dit zijn hotel-meubels uit China.
In dit soort hotel-kamers zit ik altijd. Je ziet het aan de extraatjes.
De zeepjes.. de complementary krant. Je ziet aan de extraatjes hoe goed het hotel is...Dit hotel is niet zo...weinig extraatjes.
meer Jenna verhalen...»
15 augustus 2006