Frankenstein, Casanova en een Nachtwake 9

« deurbelfobie... | no picture please | Frankenstein, Casanova en een Nachtwake 8... »

Stoelen kopen
Ben om 13.00 uur in Amsterdam.
Om drie uur loop ik weer richting station.
Vijf en twintig stoelen gekocht, twee kapstokken en een lamp.

A. belt. Nog maar negen dagen.
Nog maar negen dagen.
Dan gaan we voor onszelf zorgen.
Dan gaan we geld uitgeven.
Ik voel weerstand.
Vakantie is niet winkelen.
Vakantie is niet nadenken over spullen kopen.
Geld uitgeven is geen vakantie.

Waarom koop je zoveel stoelen, vraagt de vrouw van de vintage-store.
Ja. Waarom eigenlijk.

Gevoelig voor geluid
Bel Tamara dat de meubels opgehaald kunnen worden.
Hoe ging de doorloop?
Paula wil een andere telefoon en een ander tostie-apparaat.
Dit tostie-apparaat maakt geluid.
De timer die aangeeft wanneer de tosti klaar is tikt.
Ze wil geen tikkende timer.
Ze wil een tostie-apparaat dat geen geluid maakt.
Een achtergrond-geluid-gevoelige regisseur.
Daar is niet tegenop te vormgeven.
Het geluid van kokend water.
Voordat het kookt. Dat gerommel.
Ik kan er niet tegen, zegt de regisseur.
Zo'n sound-scape.
Koken zonder geluid. Dat is moeilijk.
Beloof Paula een nieuw tosti-apparaat.
Beloof niet dat ik kokend water geluidloos kan maken.

Sein en wissel storing
Ben moe. Wil zo snel mogelijk naar huis.
Op station Amsterdam staat aangegeven dat de trein niet verder rijdt dan Utrecht.
Ga naar de informatiebalie.
Twee meisjes in NS-uniformpjes staan verveeld te kletsen.
Ze laten me wachten eer ik mijn vraag kan stellen.
Ben moe. Praat in steno.
Trein rijdt tot Utrecht. Bestemming Maastricht. Hoe?
Het meisje achter de mobiele informatie-desk kijkt op haar scherm.
Ze wil dat ik mijn vraag herhaal.
De trein naar Maastricht rijdt maar tot Utrecht.
Hoe kom ik in Maastricht?
Aan haar gezicht te zien is deze mededeling nieuws voor haar.
Ze kijkt weer op haar scherm.
Ik mag dan wel moe zijn. Ik kan nog lezen.
Op haar scherm staat dat de trein naar Maastricht niet verder rijdt dan Utrecht.
De trein naar Maastricht rijdt niet verder dan Utrecht, zegt het meisje.
Ik maak een wanhoop-gebaar en loop zonder iets te antwoorden weg.
Je moet in Utrecht overstappen, zegt het collega kletsende meisje informatiebalie NS niet dus.
Informatie geven. Haar werk is informatie geven. Niet dus.

De A'dam omroepstem zegt dat de reizigers naar Maastricht in Utrecht nader geïnformeerd worden.
Neem de trein naar Utrecht.
Op station Utrecht wordt omgeroepen dat de sein- en wisselstoring voorbij is.
Het treinverkeer zal geleidelijk weer op gang komen.
Geleidelijk. Hoe laat is geleidelijk. Een aantal passagiers denkt dat het betekend dat de trein waar ze net in zaten gewoon door zal rijden naar Maastricht.
Ze gaan weer in de trein zitten. Even later zie ik ze dezelfde weg terug rijden naar Amsterdam.

De eerstvolgende trein naar Maastricht vertrekt over 20 minuten.
Ik kan ook een trein naar Eindhoven halen.
Loop door de trein op zoek naar de 1e klas. Heb 1e klas betaald en wil nu heel kinderachtig 1e klas zitten.
Stuit op de locomotief en draai om. Ik wil de 1e klas vinden.
Negeer alle blikken en stap door de trein.
Hoe verder naar achteren hoe voller de trein.
Ook alle balkons zitten vol.
Zie twee mannen in pakken op klapstoeltjes zitten.
De 1e klas zit ook vol.
Vind een plekje vlakbij een groepje vrolijke, uitgelaten, hyperactieve leerjongeren in de techniek.

Gaap!
Probeer verder te lezen in het boek Gaap, de ontdekking van de geeuw van Wolter Seuntjes,
maar de concentratie wordt onderbroken door de jongens die als jonge apen geluiden uitstoten, ongecontroleerd in afwezigheid van een Alfamannetje.

In Eindhoven stap ik over op de trein naar Maastricht.
20 minuten wachten.
Tijdwinst nul.
Het perron vult zich met mensen. Steeds meer mensen
Ben zo moe dat het me niks meer uitmaakt of ik staand, liggend of godbetert zittend vervoerd wordt.

Service NS
Na Roermond wordt het weer wat rustiger in de trein.
Een omroepbericht. De conducteurs zullen langskomen.

Niet om kaartjes te controleren mar om vragen te beantwoorden.
Een wanhopig charme-offensief.
Een man in een zwart pak en zwart suède ribbeltjes colbert heeft een dure vouwfiets bij zich.

Hij zet de fiets tussen de banken.

Dan haalt hij een hip gele fietsketting uit zijn rugzak.

Haalt de fiets weer tussen de banken uit en legt de ketting aan.
Dat moet, zegt hij, de fiets aan de ketting leggen....jaa, misschien niet in de trein..., mompelt hij zachtjes.
De man tegenover me leest James Joyce en zucht diep als de speaker de komst van de servicemedewerkers aankondigt.

Ik moet gapen.
Volgens het boek Gaap, is een van de redenen dat je gaapt dat je in een situatie zit waar je niet in wil zijn.
Ik wil niet in een trein zitten. Ik wil nu thuis zijn.

Komkommers
Wordt midden in de nacht wakker.
Kijk televisie. Patty Brard is ingestort omdat een act in het programma van Uri Geller mislukt is.
Ze moet geblinddoekt een stapeltje komkommers op de buik van een fakir [?] met een zwaard doormidden slaan.
Ze slaat naast. De fakir [?] kreunt. Een rode striem op zijn blote borst.
Patty Brard wordt gefilmd in haar bed. Thuis.

Ze is mentaal ingestort en lichamelijk ook.

Ze heeft haar onderste rugwervel beschadigd omdat ze zo hard sloeg.

Waarom de fakir [?] niet dood is verbaast me.

Wellicht omdat het zwaard hartstikke bot is.

Ook een terugblik naar een vorige aflevering. Patty Brard behangen met komkommers.

Nu mag de fakir [?] het zwaard bedienen en komkommers doormidden slaan.
Opwindend altijd weer nachttelevisie.

Komkommers en blote borsten.

Paaldanseressen en meisjesbillen.
Het journaal in een loop. Zap naar Discovery.

5.30 uur de wekker. Ga een half uur in bad liggen om het idee van vrije tijd te hebben.

Marino, Marino...
Marino, Marino, pick up the phone please, zingt een telefoon in de trein.
Met Marino, zegt Marino.

Het is niet erg om zo vroeg te reizen.
Het is erg om in het donker in een verlichte trein te zitten.
Er brandt teveel licht. Het lost alle melatonine in mijn lichaam op.
Ik ben klaar wakker.
Had best nog een uurtje willen sluimeren en naar het zwart wit landschap kijken.
Nu ben ik zelf de bezienswaardigheid voorbijrijdend in kleur.

Om 8.30 uur is het licht en schijnt zelfs de zon.
Heb de helft van mijn opgespaarde kranten doorgelezen en het ontbijtje op.
Een fout broodje ei/spek/tomaat, een mini sushi, een banaan, groene thee met citroensmaak, een flesje water.
De oogst uit de kranten voor het stapeltje bewaren.
Een stukje over waarneming.
Een stukje over bijna-dood-ervaring
Een stukje over opvoeding en langzame emoties.
De foto van Carice van Houten en Pierre Bokma op de voorpagina van de Volkskrant.
Een artikel over foliumzuur in brood.
Een artikel over gif [acrylamine] in koekjes, chips, koffie en frites.

Marino, Marino, pick up the phone please.
Marino Marets neemt de telefoon op.


meer informatie over Frankenstein, Casanova en een Nachtwake


Anna

Frankenstein, Casanova en een nachtwake 7

« Frankenstein, Casanova en een Nachtwake 8 | no picture please | Frankenstein, Casanova en een Nachtwake 6 »


Bleek
Zit met A. in het restaurant van de Bijenkorf.
Zie ik er moe uit?
Je ziet er moe uit.
Nog anderhalve week. Ruim anderhalve week.
Volgende week donderdag de laatste premiere.
Je ziet bleek.
Jij ook.
Wil je Bezonken Rood lezen van Jeroen Brouwers?

Zit in de trein.
A. belt. Ik ben alweer in A'dam en jij?
Vóór Eindhoven.
Ben in Bezonken Rood aan het lezen, zegt A.
Het is inderdaad een mooi boek, zegt hij.

Tineke aan het ontbijt
Heb bij mijn zoektocht naar boeken voor de voorstelling Nachtwake, een dun boekje gevonden van Leo Vroman.
Tineke uit 1964.
Blader wat in het boekje. Leo Vroman geeft de dingen menselijke eigenschappen.
Voor iemand die maar enigszins neigt naar autisme of het te letterlijk nemen van de dingen is dit een verwarrende tekst.

De tafel stond gedekt voor het ontbijt. Rijke massa's kersvers ongebezigd zonlicht storten zich erover uit. Het wittebrood lag egoïstisch [egoïstisch wittebrood] en onhandig [onhandig wittebrood] over de ontbijtkoek in zijn schaal. De ontbijtkoek rustte met zijn achterhoofd [ontbijtkoek met een achterhoofd] pijnlijk gekreukt [ontbijtkoek met pijn] juist op de richel van een plakje roggebrood. Onder zijn paars-aangelopen stolp hurkte de jonge kaas. [hurkende kaas] gekweld [gekwelde kaas] door ongezonde dromen [dromende kaas] . In de jampot worstelde de bessengeur en duwde hopeloos tegen het stijfgesloten deksel.[worstelend, hopeloze, duwende bessengeur] De broodrooster vermoeid [ vermoeide broodrooster] tegen de trekking van het zwaar afhangend snoer, maar toch schrap staand voelde [een broodrooster met gevoel] de zonnewarmte als een valsgerichte prikkel van buitengaand naar binnen voor hem in strijd met alle wetten van de natuur. [ een denkende broodrooster] Hij [de broodrooster] stuurde dwaze kleine stromen [dwaze stroom] door zijn draad. Een ongemerkt protest.[een protesterende broodrooster] Intussen kwam de schaduw van het groene rolgordijn dat boven de geopende tuindeuren hing over de tafel groeien als een lange koele zone.Het ongebruikte bordje was erin gehuld. Nu volgde het gekookte ei, eindelijk met een kans om af te koelen.De kaas ontwaakte [wakkere kaas] bij het zien [kijkende kaas] van de verandering [kaas met bewustzijn] De jam geraakte langzaam uit de zon en kwam tot rust [ rustige jam] Toen de wereld eenmaal zover was gedraaid kwam er een voetstap nader en Tineke zette zich aan het ontbijt.
Zij nam het brood weg van de koek, die heimelijk [heimelijke koek] wat prettiger [koek die zich prettig voelt] ging liggen,sneed een paar boterhammen, riep de rooster tot zijn werk, [ook Tineke gelooft in het animisme van de dingen] legde het brood dat zich nu naakt gevoelde op de broodplank [naakt brood] [brood dat zich naakt voelt]
Toen zij gegeten had begaf zij zich de tuin in waar de tuinman bezig was.

Leo Vroman, Tineke

Ben ik dat?
Lees het boek, Ben ik dat? Wat hersenonderzoek vertelt over onszelf van Mark Mieras.
Hij vraagt zich af of je nog wel verliefd kan worden als je weet dat het puur chemie van de hersenen is. Al deel ik zijn materialistische wereldbeeld niet en geloof ik dat hij oorzaak en gevolg door elkaar haalt is het toch een interessant boek.
Vooral zijn hoofdstuk over waarnemen.
Waarnemen, zien is niet te vergelijken met een fototoestel dat een plaatje maakt.
Het is veel complexer. Waarnemen is een voortdurend heen en weer schakelen tussen het netvlies, de temporaalkwab en de emotionele hersenen o.a.
Het beeld wordt in steeds kleinere delen verder geanalyseerd.

Kijken of bekeken worden
Waarnemen gebeurt alleen als het oog in beweging is. Als het de wereld aan een onderzoek onderwerpt. Zien is het beeld aftasten door er met de ogen overheen te bewegen en veranderingen in het lichtpatroon te meten.

De prikkels die de hersenen via de zintuigen ontvangen zijn fragmentarisch. De hersenen hebben corrigerende neuronen die de hersenen in staat stellen te reconstrueren waar we naar kijken of naar luisteren. Wat we ervaren is niet een soort fotografische kopie van het origineel maar het origineel gereconstrueerd uit flarden informatie.

Je kan niet alleen maar waarnemer zijn, zegt iemand tegen mij.

Het tegenovergestelde van waarnemer zijn, is de wens waargenomen te worden.
De meeste mensen delen mijn wens van onzichtbaarheid niet.
Ze willen waargenomen worden.
Als iemand je ziet, besta je.
Of zoals Jeroen Brouwers het zegt
Alleen dat wat aangeraakt wordt bestaat.

Ik besta door waar te nemen. Ik raak aan door te kijken.
Sta liever niet in de spotlights.

Wow, zegt Katrien, de actrice in Nachtwake.
Uri, zegt de spots aan.
Katrien staat in een witte lichtzee van...hoe zou Leo Vroman het zeggen.. een blije denkende lichtzee die genietend over de schouders en haren van de actrice groeit.
Beeldspraak. Ik moet me er niet aan wagen. Waarnemen. Niks erbij verzinnen.
Als actrice ben je het object van de waarneming.
Wil je bekeken worden of liever kijken?

Nog anderhalve week.
Nog ruim anderhalve week.
Je ziet bleek, zegt A.
Jij ook, zeg ik.

meer informatie over Frankenstein, Casanova en een Nachtwake


Anna

Frankenstein, Casanova en een Nachtwake 6

« Frankenstein, Casanova en een Nachtwake 7 | no picture please | Frankenstein, Casanova en een Nachtwake 5 »


Nachtwake
Ben om tien uur weer in Utrecht. Overleg met Danny en Mart wat er nog moet gebeuren aan het decor. Ga met Tamara boodschappen doen. De laatste beloven we onszelf.
Bij de Slegte kopen we boeken. Nee, eerst bij een tweedehands boekwinkel.
Buiten op de vensterbank ligt een stapeltje boeken. 1 Euro per stuk.
Per drie 2,50 Euro. In de winkel ligt op de toonbank een dun boekje van Leo Vroman.
Dat is bijzonder, zeg ik.
Het boekje kost maar 1,50 Euro.
Hij leeft nog, zeg ik.
De boekverkoper weifelt. Hij zou het niet weten.
Reken de boeken af. Verdien je hier nog iets op, zeg ik.
Op boeken van 1 Euro?
Het is eigenlijk om de mensen de winkel in te lokken, zegt de verkoper.
Dan hoop ik dat ze boeken kopen uit de winkel.
Oh sorry, zeg ik. Heb alleen maar goedkope boeken gekocht.
Ach, dat geeft niet, zegt de man. Het is toch weer 9 Euro.
Met 100 Euro omzet heb ik de huur betaald.
100 Euro omzet?
Ja.
Dat moet lukken toch?
Gisteren had ik maar 60 Euro omzet. Ik verdien mijn geld met de internet-winkel.
Maar ik wil deze plek niet opgeven.
Voel me schuldig dat ik de rest van de boeken bij de Slegte ga kopen.

Jezelf verkopen
Bij de HEMA ren ik naar binnen voor een wasmand en kinderlaarsjes.
Tamara wacht buiten met haar fiets en tassen vol boeken.
Voor de HEMA staat een straatnieuws-verkoper.
Hij wil dat Tamara met haar fiets ergens anders gaat staan.
Hij is bang klandizie te verliezen.
Ik denk dat hij meer omzet maakt dan de boekverkoper met zijn winkel, zegt Tamara.

Bij Dille en Kamille kopen we voorraadpotten.
Bij een 2e handwinkel kinderkleertjes en dan zijn we het allebei zat.
Als je een koopverslaving hebt zou je een jaar verplicht rekwisieten moeten kopen.
Dan ben je er zo vanaf.

We brengen de aankopen naar het theater.
Paula vraagt of ze ons blij kan maken met een kop koffie en een stukje repetitie.
Dat wil ik niet. Ik wil naar huis en slapen.

Bezonken Rood
Lees in de trein Bezonken Rood van Jeroen Brouwers.
Hij heeft een wonderlijk taalgebruik.
Plechtig.
Ook in dit boek een erg mooie foto van de auteur, maar dit terzijde.
Jeroen schrijft over de Jappen-kampen.
De geschiedenis van die Japanse kampen dreigt verloren te gaan, want wie het meegemaakt hebben,
hebben erover gezwegen en wie het zwijgen hebben doorbroken hebben dit te laat gedaan, toen hun verontwaardiging en haat waren verzacht en zelfs verdwenen en toen zij al de dood waren gestorven die genaamd is: mildheid.
[...]
Ach we hebben er ook heel wat afgelachen.
Ik heb daar niks van gemerkt, maar misschien lachten de volwassenen op tijdstippen dat ik sliep of ergens anders was dan zij waren.
Ik herinner me dat er bij ons thuis, lang na de oorlog werd geschaterd als mijn ouders, mijn broers, andere familieleden of kennissen, herinneringen aan hun kampjaren vertelden.
Zo is de geschiedenis van die kampen weggespoeld in golven van hilariteit.
Hirohito, de keizer van Japan, een oorlogsmisdadiger van hetzelfde formaat als Hitler [...]werd ongeveer een kwart eeuw na zijn misdaden met pontificaal eerbetoon door de Nederlandse regering als bevriend staatshoofd ontvangen.
Daartegen is geprotesteerd, onder meer door Wim Kan, die de Japanse kampen ook heeft meegemaakt, maar er was door de ex-gevangenen van die Japanse kampen tevoren waarschijnlijk al te veel om hun kampverleden gelachen: het protest werd niet serieus genomen en genegeerd.
'Indische mensen': een merkwaardig vrolijk en lachlustig volkje.

Lachen
Kijk televisie. Een item over een sjoemelende Prins Bernhard en van Agt die in archaïsch woordgebruik het goed praat.
Hij zegt nochtans en desalniettemin.
Hij bouwt zijn argumenten op in punt 1 en punt twee
Een manier van praten die sedertdien de jaren tachtig niet meer voortkomt
Hij gebruikt woorden om de afstand tot het gewone volk te vergroten. Klassenjustitie.
Hij zegt volgende vraag als hij niet wil antwoorden, alsof hij nog iemand is en niet een politicus die vreemd praat, liegt en zich niet wil verantwoorden voor zijn fouten.

Het doet me denken aan een documentaire over liegen.
Een groep doven kregen filmpjes van sprekende politici te zien.
Schaterend zaten ze voor de buis. Geen enkele politicus sprak de waarheid.
Lachen....

meer informatie over Frankenstein, Casanova en een Nachtwake


Anna


lees ook: Pelgrim raakt de weg kwijt

Frankenstein, Casanova en een Nachtwake 5

« Frankenstein, Casanova en een Nachtwake 6 | no picture please | Frankenstein, Casanova en een Nachtwake 4 »

Op het bankje bij het Hortus plantsoen zitten twee zwervers. Een man en en vrouw.
De man vertelt. Wat hij heeft meegemaakt op het politiebureau.
Het gaat om een sleutel. Een verkeerde sleutel en een weggegooide sleutel maar ik kom niet wijs uit het verhaal.
In het kleine souterrain vlak bij Artis, het pied-à-terre in Amsterdam, zet ik mijn koffer neer en haal de videocamera eruit.
Check and double check. Bandjes, batterijen, voedingskabel...microfoon...

Het is zes uur. Heb om half zeven met A. afgesproken. Nog een kwartier om videocamera te prepareren.
Tanden poetsen. Poederen en bij-schminken

Ga met A. naar een voorstelling van een student van de theaterschool.
De studentj staat aan het begin van zijn carrière. Op deze opleiding heb je de beste kansen op werk.
De concurrentie is groot. Het gaat niet alleen om wat je maakt maar ook of je jezelf kan verkopen. Of je een antwoord hebt op de wereldvragen.
En indien niet, in elk geval een illusie van een antwoord op de wereldvragen.

Kijk naar een romantische voorstelling over de liefde.
Neem afscheid van A.. Hij moet naar de volgende voorstelling van een student.
Ik ga naar Frankenstein. De arts die een monster gecreëerd heeft maar de liefde vergeten is.
Film de voorstelling en drink na afloop teveel wijn op een lege maag.

Loop terug naar het souterrain. Kom langs Café Orf. A. zit er nog met zijn student.
Ze praten over de romantische voorstelling over de liefde.
Drink nog een glaasje wijn.
Loop niet helemaal stevig met A. naar huis.
Je haar zit raar, zegt hij.
Dat zou best kunnen na zestien uur op de been zijn zonder pauze, denk ik.

Het is twee uur. Om zeven uur gaat de wekker.
Val in slaap terwijl A. naar de Wereld draait door kijkt met Carice van Houten en Pierre Bokma.
Zij beheersen de kunst van jezelf verkopen...

meer informatie : André Joosten weblog
meer informatie over Frankenstein, Casanova en een Nachtwake


Anna

Frankenstein, Casanova en een Nachtwake 4

« Frankenstein, Casanova en een Nachtwake 4 | no picture please | Frankenstein, Casanova en een Nachtwake 3 »

Reis van Maastricht naar Amsterdam.
Heb een treinkaartje gekocht met korting maar mijn kortingskaart thuis laten liggen.
Maak in Utrecht een tussenstop en koop een nieuw kaartje voor de rest van de reis.
In Utrecht wordt het decor van Nachtwake gebouwd. Het is decor van Nachtwake is zacht en warm. Dat van Frankenstein hard en koud.
Dat staat in de recensie. Het is maar hoe je de wereld wil bekijken.

Ga met Tamara, de productieleider naar de Sligro om eten te kopen voor de voorstelling Nachtwake. De voorstelling waarin echt gekookt wordt.
De Sligro is een winkel om veel tegelijk te kopen.
We hebben ook veel tegelijk nodig, maar Tamara wordt er een beetje wanhopig van.
Van al dat aanbod van al die grootverpakkingen.
Twee uur en twee volle karren later rijden we terug naar het repetitielokaal.
Wat hebben we veel gezien, zegt Tamara.
De Sligro is groot, er worden veel producten verkocht.
Alleen al de snoepafdeling. Rijen snoep, koekjes en chocolade.
Op de versafdeling kan je produkten proeven.
Er hangt een constante eetlucht in de winkel.
De suiker, de aanblik van al dat voedsel en de kooklucht maakt dat ik ontzettende zin in eten krijg terwijl ik zeker weet dat ik geen honger heb.

Wat wordt je daar moe van, zegt Tamara.
Je moet er ook niet bij nadenken, zeg ik.
Als een artikel je niet roept, niet kopen.
Eerst beslissen en dan pas nadenken. Anders wordt je gek.
Tamara staat bij de koekjes. Lange vingers.
Zal ik deze, of toch die, of kan ik niet beter bij de supermarkt een kleine verpakking kopen.
Leg maar terug, zeg ik lachend. Niet nadenken. Eerst kiezen en dan afwegen.
Terug in het repetitielokaal laden we de spullen uit.
Het decor is een woonkamer/keuken. We vullen de keukenkasten met Sligro-aankopen.
Hier zou ik wel willen wonen, zegt Tamara.


Echt eten in een decor, is een probleem.
Acteurs en technici lijken altijd honger te hebben.
De koekjes, bonbons, snoep, nootjes die we gekocht hebben..
Ze zullen het allemaal opeten.
Je kan toch gewoon zeggen dat het niet mag, zegt Tamara.
Dat het eten voor de voorstelling is.
Mmmm, zeg ik.
Mij gaat dat wel lukken, zegt de kersverse productieleider.


Danny, de twee meter lange inspiciënt tilt de dozen met eten uit de vrachtauto.
Hij vist een maxi verpakking kaaskoekjes uit de doos.
Die zijn jullie kwijt, zegt hij glunderend. Hij zet de koekjes naast de lichtcomputer.
Hee, sputtert Tamara. Zijn er ook dingen die je niet lust?
Niet echt, zegt Danny.

Het is vijf uur. Ik moet me haasten, zeg ik tegen Tamara.
Anders ben ik niet op tijd in Amsterdam.
Dat haal je makkelijk, zegt ze.

Heb een enorm hongergevoel aan het winkelen overgehouden.
Voor me ligt alleen maar snoep.
Beheers me. Loop naar het station.
A. belt om te zeggen dat er een goede recensie voor Frankenstein in de NRC staat.
Wat goed, roep ik hijgend. Maar nu moet ik echt de trein halen anders kom ik te laat.
Nee hoor, zegt A. Je hebt tijd genoeg.

Haal net de trein naar Amsterdam.
Geen tijd om eten te kopen. Stap uit op Amsterdam Amstel.
Als ik nu nog iemand tegen kom die niet geloofd dat ik me aan het haasten ben...dan...dan..
Op Amsterdam Amstel hoef ik maar het perron over te steken om de metro te halen.
Alleen kan ik dan niet mijn strippenkaart afstempelen.
De stempelautomaat staat onlogisch onder aan de trap.
Ik ben de laatste passagier die nog probeert in de gereedstaande metro te springen. Ik ben de eerste die het niet meer lukt.
Pling Plong zeggen de deuren.

Loop de trap af om mijn strippenkaart te stempelen.
Eet een kroket en een bamischijf. Koop een fles wijn.
Neem de volgende metro.

Op metrostation Waterlooplein loop ik in een fuik van controleurs.
Ze staan met zijn achten voor de uitgang.
De controleur kijkt een beetje teleurgesteld.
Alsof hij ruikt dat ik deze route normaal altijd zwart rij.
Alsof hij ruikt dat ik vandaag met korting maar zonder kortingskaart heb gereisd.
Maar het kan ook zijn dat hij mijn kroketje ruikt en ook zin heeft in eten.

Loop langs het Hortus plantsoen.
Vanavond staan twee voorstellingen op het programma.
Eén kijken en één filmen.
Ik moet me haasten, zeg ik tegen mezelf.

In het plantsoen zitten twee....


Anna

meer informatie over Frankenstein, Casanova en een Nachtwake

Frankenstein, Casanova en een Nachtwake 3

« Frankenstein, Casanova en een Nachtwake 3 | no picture please | Frankenstein, Casanova en een Nachtwake 2 »

Het is zeven uur. Nog donker. Maak thee.
Nee, dat is niet de volgorde. Loop in het donker naar de badkamer.
Hou mijn ogen zo lang mogelijk dicht. Ga in bad liggen en slaap nog even door.
Tanden poetsen. Poederen. Kleren op een stapeltje. Koffer vullen. Niks vergeten.
Voel in mijn jas op de pasjes er nog in zitten. Loop richting station.
Nee, eerst de vuilnis buiten zetten. Computer uit. Afwas in een sopje.
Niks vergeten?
Videocamera. Reserve bandjes. Oplader telefoon.
Pasjes. Agenda.

Loop naar het station. Ben veel te vroeg maar wil nog geld pinnen.
De kranten kopen. Ontbijten en thee voor in de trein.
Bij de krantenboer is iets misgegaan met een bestelling.
In de dozen sigaretten ontbreken een paar sloffen.
Ik ben altijd eerlijk. Een keer een doos snoep. Niet voor mij.
Ik terug gegeven. Ik ben altijd eerlijk.
De bezorger kan er niks aan doen. Hij gaat niet over graaiende collega's.
Ik leg mijn stapeltje kranten neer.
Hartelijk dank voor uw geduld, zegt de krantenboer.
U heeft zeker wat anders te doen dan hier te wachten.
Ik waardeer het erg dat u heeft willen wachten
Ik wens u veel succes met wat u vandaag gaat doen.
Ik zal zo snel mogelijk de prijs zeggen.
Hij zegt heel snel het bedrag dat ik voor de kranten moet betalen.
De krantenboer lacht met zijn ogen en kijkt of ik zijn grapje begrepen heb.
Ik heb het begrepen. Zijn uitvoerige verontschuldigingen zijn overbodig.
Ik heb geen haast.

Ben zo vroeg dat ik een trein eerder kan halen.
Heb geen zin om mijn ingewikkelde kaartje zelf uit de automaat te puzzelen en ga naar de balie.
Aan de balie staat een mevrouw met een bekertje koffie. Suiker en melk.
Ze verteld dat ze vrijgezel is en dat ze dat prima vind.
Ze heeft geen kinderen en vind dat ook niet erg.
In de trein begin ik aan Datumloze Dagen van Jeroen Brouwers.
Nee, eerst een ontbijtje kopen bij de AH.
In de trein installeer ik me met boek, eten en kranten.
Eerst de kranten. Nog steeds geen recensie van Frankenstein.
Wel een centerfold van Carice in de NRC Next. Vanities Fair.

Voel een lichte onrust. Ben iets vergeten.
Controleer mijn kaartje. Zoek mijn kortingskaart.
I.p.v. mijn kortingskaart heb ik de AH bonuskaart bij me.
De een is geel de ander blauw. Dat verschil zie je niet in het donker.
Mijn genoeglijke reis is verpest.
Wat te doen. Kranten lezen en eten zonder geldig kaartje is niet zo ontspannen.
Wat te doen. In Weert uitstappen en een nieuw kaartje kopen.
Dat wordt een dure reis. Besluit te blijven zitten en het probleem bij de conducteur te leggen.
Ik heb een kortingskaart. Heb hem alleen niet bij me.
De conducteur komt de coupé binnen. Drie stoelen voor me hoor ik een man zeggen dat hij een probleem heeft.
Shit. Dat was mijn openingszin.
De kaartjes alstublieft.
Ik heb ook een probleem, zeg ik tegen de conducteur.
Oh jee, zegt de conducteur.
Ik mag van hem op goed vertrouwen verder reizen.

Lees Datumloze Dagen van Jeroen Brouwers.
Hij woon alleen. Is kluizenaar. Hij heeft een kind maar wil er liever geen hebben.

Door een paar keer je ogen dicht te knijpen verdring je je tranen.
Wat moet ik met tranen.
Wat moet ik met tranen.
Waarom tel ik boomstammen.

Kom een half uur te vroeg aan bij het theater.
De zakelijk leidster zegt. Welke voorstelling hadden jullie ook alweer gedaan?
As you like it?
Nee, Frankenstein.
Daar heb ik een recensie over gelezen. In het Parool.
Het Parool. Die krant heb ik niet gekocht.
Ze zeiden dat de voorstelling hard en koud was.
Dat klopt ook wel, zeg ik.
Frankenstein heeft een monster gemaakt maar hij is de liefde vergeten.
In de trein heb ik Datumloze Dagen van Jeroen Brouwers gelezen.
Het gebeurt wel vaker dat de liefde vergeten wordt.


Anna

meer informatie over Frankenstein, Casanova en een Nachtwake

Frankenstein, Casanova en een Nachtwake 2

« Frankenstein, Casanova en een Nachtwake 3 | no picture please | Datumloze dagen... »

De regisseur moet lachen om mijn zorgen om het licht.
Laag licht is toch ook mooi. Of mist.

Vandaag is het mistig. Pas laat op de dag komt de zon door.
Het is warm achter het glas. Ik hou mijn gezicht in de zon.
A. belt. Je krijgt de groeten van Tom Jansen, zeg ik.
Hoezo hadden jullie het over mij.
De regisseur wou weten of jij naar Groningen gaat en waarom ik niet meega.
Hij begrijpt niet dat ik in Maastricht blijf wonen, terwijl jij in Groningen werkt.
Ik kan het niet uitleggen.
We hoeven niks uit te leggen, zegt A.

Jenna belt vanuit NY. Hoe is het weer. Warm maar ook weer niet.
De kinderen dragen geen mutsen en geen sjaals. Maar wel een jas.
Niet de dikke winterjas en s' nachts koelt het nog erg af.
Het is ook pas februari, zeg ik.
De baby huilt.
Moet ze eten?
Ze gaat zo slapen. Ze slaapt de hele ochtend.
Ooh, zeg ik. Dat scheelt.
Ze was om vier uur wakker. Ik ben al van vier uur op, zegt Jenna.
Hou je het nog vol?
Bijna niet meer. Ben er wel aan toe dat de baby de nacht gaat doorslapen.
En met Jana gaat het ook beter. Haar tantrums worden minder.
Ze wil nu al zelf bepalen wat ze wil aantrekken 's ochtends.
Die keuze kan je beïnvloeden. Dat is niet zo moeilijk.
Ik bied haar altijd twee keuzes aan.
Do you wanna wear this?
Nooo.
Do you wanna wear this?
Yeah.
Het twee kledingstuk dat ik haar toon is mijn voorkeur.
En de eerste keuze is ook niet erg als ze die kiest.
Maar als je mensen iets te kiezen laat. Nemen ze altijd de tweede keuze.
Weet jij waarom dat is?
Nee dat weet ik niet.
Ben een een boek aan het lezen. The Happiest Toddler on the Block
De schrijver zegt dat een kind in zijn eerste vier jaar dezelfde ontwikkeling doormaakt als de mens in zijn gehele evolutie.
Een kind van twee is een kleine Caveman en zou je zo ook moeten benaderen.
Wist je dat de mensen nog helemaal niet zo ln in hun evolutie in huizen wonen.
Daarom worden kinderen ziek als ze de hele dag binnen zitten. Kinderen zitten veel te veel binnen.
Dan krijg je Cabin fever.
Wat is Cabin fever?
Als je ingesneeuwd bent in een cabin. Dat gevoel dat je er niet uitkan. Daar wordt je ziek van.

Hoe is het met je niet-suiker dieet.
Goed. Ben nog niks afgevallen maar ik denk dat ik meer energie heb.
Moet alleen nog een nieuwe supermarkt zoeken. De AH verkoopt geen producten zonder suiker.
Overal zit suiker in. Zelfs in de yoghurt zonder smaakje.
Ben te moe om geen suiker te eten, zegt Jenna.
Het is 's nachts. Als je 's nachts wakker bent ga je geen gezonde dingen eten.
Dan eet je chocola of een koekje.

Loop de stad in om het boek The Happiest Toddler on the Block te kopen.
Ze hebben het boek niet en ik koop twee boeken van Jeroen Brouwers.
Kijk op de achterflap en krijg bijna een hartverzakking. Wat een mooie foto.
Een minzaam glimlachende man, mooi in het pak in een ontspannen houding.
Ver genoeg uitgezoomd om alle rimpels en oneffenheden te verbergen.
Mijn foto is veel eerlijker.
De zon achter het glas blijkt erg bedrieglijk. Het is koud. Het vriest.
Het is mutsen en sjalen-weer. Ik draag een t-shirt en een dunne windjack.
Met koude handen kom ik thuis.

Bij de AH avondeten gekocht. Bij een besteding van 15 Euro krijg je een mini-smurf.
Heb al drie mini-smurfen terwijl ik me nog zo heb voorgenomen om suiker- en AH-loos door het leven te gaan.
Na alle premières. Na de drukte neem ik me voor.

Met koude handen check ik mijn mail.
De foto's zijn goedgekeurd. Mooie oude-mannen-koppen, mailt Merel.

Kijk in de krant of er een recensie instaat van Frankenstein.
Geen recensie. Wel een grote foto van Carice van Houten als pin-up in de Vanity Fair.
All is vanities. Nothing is fair.
Volgende week is premiere van De gravin van Parma waarin Carice als Francesca naast Pierre Bokma als Casanova de hoofdrol speelt.
All is vanities. Nothing is fair.
Dat zouden de woorden van Casanova kunnen zijn.

Anna

meer informatie over Frankenstein, Casanova en een Nachtwake

Datumloze dagen

« Frankenstein, Casanova en een Nachtwake 2 | no picture please |Frankenstein, Casanova en een Nachtwake... »


De man in Datumloze Dagen dwaalt door een bos en heeft daar allerlei gedachten.
In ongeveer tien seconden ziet hij de hele inhoud van het boek in zijn hoofd dwarrelen, want zo werkt het brein, zegt Jeroen Brouwers in een interview in de Groene Amsterdammer.

Datumloze Dagen schreef u op verzoek van Roef Ragas?
Ja, het idee voor de monoloog onstond aan het sterfbed van mijn oudste zoon, zegt Jeroen Brouwers.
Roef Ragas vond het een prachtig boek. Hij belde me nog toen hij de drukproeven had opgehaald.
Drie uur later was hij dood.
Roef Ragas zou de monoloog gaan spelen bij Theatergroep Het Vervolg in Maastricht.
Tom Jansen heeft de rol overgenomen.

Vandaag naar het huis van Jeroen Brouwers om foto's te maken voor de voorpubliciteit van Datumloze Dagen.
Tom Jansen zal de monoloog gaan spelen, de operazangeres Caroline Cartens zal zingen.
In zijn huis in Zutendaal aan de rand van het bos zal ik ze alledrie fotograferen.
Terwijl we ernaar toe rijden schijnt de zon. Met elk half uur zakt de zon een stukje lager.
Maak me een beetje zorgen over het licht. Van te voren wordt ik gewaarschuwd voor Jeroen Brouwers.
Dat het zo'n lastige man is. Dat ik dat niet wil horen, zeg ik.
Iedereen is te fotograferen als het je maar lukt om de goede sfeer te creëren.
Aan de gevel van het bos-huis hangt een ingemetselde stenen spreuk.
Noli me tangere. Raak me niet aan. Een lijfspreuk?
Jammer dat mijn rol vandaag fotograaf is en dat ik geen gelegenheid heb om het aan hem te vragen.
Jeroen nodigt ons binnen. We gaan hier zitten, zegt hij.
Tom Jansen, Caroline Cantens, Léon van de Sanden en Merel van de publiciteit gaan zitten aan de zonnige tafel vlak bij het raam dat op de tuin uitkijkt.
Ik haal mijn fototoestel tevoorschijn. Vanuit mijn ooghoeken zie ik de zon lager en lager zakken.
Aan tafel ontpopt zich een mannen gesprek tussen schrijver, acteur en regisseur.
De sfeer is goed. De sfeer is geanimeerd.
Maar er moeten foto's gemaakt voor zonsondergang.
Wilt u met bril of zonder, vraag ik Jeroen.
Hij twijfelt. Zonder is mooier, zeg ik.
Zonder zie ik niks, zegt hij, maar zet toch zijn bril af.
Ik begin wat foto's te maken terwijl de mannen praten.
De tijd tikt weg. We moeten naar buiten.
Het plan is foto's te maken in het bos.
Zover kan ik niet lopen, zegt de schrijver.
In de tuin dan, zeg ik.
In de tuin gaan de mannen gewoon door met hun gesprek.
Probeer een paar goede foto's te maken van de schrijver en de acteur.
Klaar, zegt de schrijver en wil weer naar binnen.
Maak foto's van Tom in de tuin. Acteurs houden niet van foto's maken.
Ze houden van toneelspelen en filmen maar foto's maken is niet hun lievelingsbezigheid.
Het duurt altijd even eer de juiste ontspanning er is.
Het licht wordt steeds minder. Weet dat ik de goede foto nog niet heb.
Aan de voorkant van het huis is er wel nog mooi zonlicht.
In het mooie licht wil de schrijver ook wel op de foto.
En dan is er plotseling de concentratie.
Het lage licht valt mooi op de gezichten van de schrijver, de acteur en de operazangeres.
Ik bedank Jeroen voor zijn geduld en vraag Tom of het meeviel.
Het viel heel erg mee, zegt hij.


Anna

Frankenstein, Casanova en een Nachtwake

« Datumloze dagen... | no picture please | Frankenstein repetitie... »

Bewustzijn in de hersenen
Het bewustzijn zit niet in de hersenen, zegt cardioloog Pim van Lommel.
Negentig procent van de neurowetenschappers gelooft dat het bewustzijn in de hersenen wordt geproduceerd, zegt van Lommel. Maar het bewustzijn kan heel helder zijn als de hersenen niet meer functioneren. zoals bij een bijna dood ervaring. Sterven is een proces. Wie organen uit een lichaam verwijdert, versnelt het stervensproces. Niet voor niets wordt in de meeste tradities het lichaam drie dagen met rust gelaten. Kaars erbij. Bidden. Praten. Intuïtief weten mensen dat je voor zo'n proces de tijd moet nemen.

Wijsheid, macht en dementie
Bewustzijn is een product van de hersenen, zegt Elkhonon Goldberg.
De meeste mensen beschouwen wijsheid niet als een biologische eigenschap maar dat is ze wel.
Onder de deugden die in de staat worden aangetroffen valt wijsheid ons het eerst in het oog, zegt Plato in de Staat.
Was dat maar waar, zegt Goldberg. We denken vaak dat rijke en machtige mensen niet onderhevig zijn aan de wetten van de fysica en de biologie. Rijke en machtige mensen koesteren die overtuiging zelf het sterkst. Dat is hybris.
De biologische processen die dementie veroorzaken maken geen onderscheid op basis van rijkdom, macht en morele rechtschapenheid. Veel politieke leiders zijn mannen en vrouwen boven de zestig en zeventig. De illusie dat de halfgoden die de top van de menselijke samenleving bereiken aan de ontluistering van de hersenen kunnen ontsnappen is een illusie. Ze nemen vaak beslissingen terwijl hun geest van zijn vermogens berooft wordt en het meest briljante intellect in een lege huls verandert. Een incoherent en verward restant van een menselijk wezen.

Frankenstein
Hybris. Wanneer is dood dood. Halfgoden die dementerend de wereld bestieren
Frankenstein neemt met halfgod geen genoegen. God noemt hij zich
Ko van den Bosch speelt Frankenstein in de gelijknamige voorstelling van d'Electrique. Frankenstein is uitgekeken op zijn vrouw en uit verveling maakt hij een nieuw mens. Geen vrouw. Vrouwen zijn overbodig. Een mens naar zijn gelijkenis.
Hij heeft geen zin in de opvoeding. Het monster is immers al volwassen.
Frankenstein creëert leven uit dode massa. Maar wat is het leven zonder liefde. Zonder liefde worden de synaptische verbindingen in de hersenen kapot gemaakt.

Liefde
We hebben haar te vaak veranderd in iets anders totdat we haar niet meer herkenden. Haat heeft me hier gebracht maar liefde kan me bevrijden.
Alleen het einde herkennen we nog omdat dat zo donker is.

Hoe is het om dood te zijn, vraagt Frankenstein aan het monster.
Saai, zegt het monster.

Synaptische verbindingen in de hersenen
De hersenen ontwikkelen zich in antwoord op ervaringen.
Door middel van aandacht, bv. iemand die met het kind speelt en praat, zodat het wordt afgeleid van een bombardement aan activiteiten en geluiden, vormen de hersenen de verbindingen die nodig zijn om te kunnen functioneren.
Bij afwezigheid van liefdevolle aandacht worden de synaptische verbindingen in de hersenen opgeheven. Terwijl de gebieden in de hersenen die te maken hebben met een normale emotionele regulering bij een verwaarloosd kind onderontwikkeld zijn, zijn die gebieden die te maken hebben met stress bij deze kinderen vaak overontwikkeld. Is bij een normaal persoon de flight or fight reactie gerelateerd aan werkelijk dreigend gevaar, bij een verwaarloosd kind is dit mechanisme vrijwel constant actief.

Overbodige vrouwen
Het monster vermoord zijn geliefde. Per ongeluk. Hij heeft geen besef van de waarde van het leven. Leven kan je maken naar believen dat heeft hij van Frankenstein geleerd.
Je kunt haar toch weer levend maken, zegt het monster.
Niet haar, zegt Frankenstein. Dat was de laatste vrouw.
Frankenstein is uitgekeken op zijn vrouw. In het stuk speelt Ian, een man, de rol van de vrouw van Frankenstein als een vooraankondiging van het opheffen van het vrouwelijk ras.
Ze zijn overbodig geworden, als leven buiten de baarmoeder gemaakt kan worden.

Overbodige mannen
Kijk naar de televisie. Discovery. Een documentaire over dieren die zichzelf klonen.
Mensen kunnen zichzelf ook klonen en dan heet dat tweelingen.
Kijk naar een visachtig dier. Vrouwelijk. Ze kan zichzelf reproduceren zonder tussenkomst van een man. Ze maakt identieke nakomelingen van zichzelf.
Dat is efficiënt die uniformiteit maar ook saai. Een ander visachtig wezen is hermafrodiet. Probleem opgelost. Mes en schede tegelijk. Terwijl het beestje van voren aankoppelt wordt het van achteren gepenetreerd. Zo koppelen de wezentjes zich aan elkaar tot één grote orgie.

Gender confusion
Het monster vermoord in de voorstelling Frankenstein de laatste vrouw.

De wereld kan wel zonder.
Het monster heeft geen onvoorwaardelijke moederliefde gekend. Je zou denken dat hij op zijn minst gender-confused moet zijn.

Op het station zie ik een man met lang grijs haar en een baard van een week. Hij draagt bruine mannen-schoenen, beige sokken een maillot met een motiefje onder een een heel kort spijkerrokje. Hij draagt een kort beige jasje, armbanden, oorbellen en een damestasje.
Marokkaanse jongetjes moeten om hem lachen maar de man/vrouw heeft er geen last van lijkt het.

Efficiency
De wereld kan wel zonder vrouwen als de mens gekloond kan worden.

Allemaal het zelfde. Uniformiteit is efficiënt.

In een door efficiency gedomineerde wereld moet elke ontwikkeling bijdragen aan de vooraf gestelde, beperkende en praktische doelen. Voor schoonheid, creativiteit, fantasie, genot, inspiratie en poëzie is hier helemaal geen plaats meer en dat zou echt een onaantrekkelijke wereld creëren. Stel je eens een volstrekt efficiënte wereld voor.

Een Italiaans etentje zou bestaan uit een rode pil en een glas water met aroma.
Mozart zou de piano aanslaan met één hamertje. Van Gogh zou maar één kleur gebruiken.

En wat te denken van efficiënte sex?

Efficiency is saai
Een efficiënte wereld is niet ons idee van aangenaam.

In tegenstelling tot de natuur zou het een kille boel zijn.
Doods.
Hoe is het om dood te zijn, vraagt Frankenstein aan het monster.
Saai, zegt het monster.
Als je dood bent zie je geen kleuren meer alleen maar wit of als je pech hebt zwart.

Het decor van De Gravin van Parma is zwart.

Van uniformiteit ga je dood
De pauze tussen twee hartslagen is nooit gelijk. Die veranderlijkheid is gezond.

Pas enkele maanden voor de dood gaat het hart heel regelmatig kloppen.
Dan zou je dus kunnen aanvoelen wanneer je gaat sterven. Heeft Casanova zo'n voorgevoel?
Casanova is op het eind van zijn leven. Hij wil nog één keer Francesca zien.

De vrouw waarvan hij denkt dat hij echt gehouden heeft.
Hij verkleed zich als vrouw om naar het Carnaval-bal te gaan. Maar Francesca is hem voor.

Ze bezoekt hem op zijn hotelkamer verkleed als man.
Ook in deze voorstelling gender-confusion.
Francesca is boos op Casanova. Ze houdt van hem maar kan hem niet krijgen.
Dat is dom van Francesca. Casanova is een gewonde man.

Een in zijn jeugd narcistisch bezet kind.
Casanova kan niet van de vrouwen houden want hij wacht nog steeds op de liefde van zijn moeder.

Het decor is zwart. Het is een talig stuk. Veel tekst, weinig te zien.
Er zijn mensen die helemaal gelukkig worden van mooi gesproken zinnen.
Ze denken de beelden er zelf bij.

Nachtwake
In de voorstelling Nachtwake is het ook donker. Er is veel tekst.

De acteurs dragen zendmicrofoons zodat ze zacht kunnen praten en toch goed hoorbaar zijn.
Alle zinnen bevatten emotionaliteit in tegenstelling tot het cerebrale van De Gravin van Parma.
Twee broers komen met hun vrouwen bij elkaar na de crematie van hun moeder. De urn met haar as staat nog op de tafel. Gaandeweg de nacht ontdekken beiden dat ze gevangen zitten in hun huwelijk De een is uitgekeken op zijn relatie, de ander hoort ter plekke dat zijn echtgenote een affaire heeft met een jongere man. De confrontatie met de dood maakt hen onzeker.

Defending the Cave-man
Kijk naar de televisie.
Een aankondiging van de voorstelling Defending the Cave-man van Peter Faber.
Hij zegt dat de man een jager is en de vrouw een sprokkelaar.
Om te kunnen jagen moet je efficiënt en doelgericht zijn.

Om te kunnen sprokkelen moet je veelzijdig zijn.
Een vrouw heeft wel 85 erogene zones, waaronder de bilnaad.

Terwijl efficiënte sex recht op zijn doel afgaat.

De ex van Adam
Tis allemaal fout gegaan bij Adam en zijn ex.
Zij zei het al. Ik wil niet steeds onderop liggen. Kunnen we niet eens een ander standje proberen.
Maar Adam werd boos en Lilith ging ondergronds. Adam nam Eva tot zijn vrouw. Een veel gewilliger type. Eva is braaf, gehoorzaam, meegaand en vind het geen enkel probleem om de onderliggende partij te zijn.

Hoe zou de wereld eruit gezien hebben als niet Eva maar Lilith het archetypische rolmodel was geworden?
Veel vrouwen gaan op zoek naar hun Lilith energie, hun ontembare, vrije, donkere seksuele verleidelijke en creatieve kracht.
Ze bevrijden Lilith uit de grot van hun onderbewustzijn en geven haar de ruimte die haar toebehoort.

Lilith
Als je geen liefde krijgt neem je genoegen met macht.
Als macht de leiding heeft verdwijnt de wijsheid.
Lilith gaat ondergronds. Blijft over. Het verlaten kind. De autoritaire vader en de ontwapende vrouw.

Anna

meer informatie over Frankenstein, Casanova en een Nachtwake

bronnen:
Pim van Lommel
Eindeloos bewustzijn
een wetenschappelijke visie op de bijna dood ervaring

Elkhonon Goldberg
De wijsheid paradox
hoe het verstand groeit terwijl de hersenen ouder worden

Cradle tot cradle
Afval is voedsel
Michael Braungart & William McDonough

Uw brein als medicijn
Dr. David Servan Schreiber

NRC zaterdag 9 februari 2008

Happinez nummer 1 2008

Frankenstein d'Electrique repetitie

« Frankenstein, Casanova, Nachtwake... | no picture please| Frankenstein... »

repetitie Frankesntein Ko van de Bosch
meer Frankenstein

Anna

Opening China Dino in Maastricht 2008

« Frankenstein... | no picture please | cognac-glazen kopen... »

Terwijl Chinezen een draken-dans oefenen voor de viering van Nieuw Jaar vraagt een man in scootmobiel of hij een printje kan krijgen van de foto die ik van hem gemaakt heb.
Het wordt een beetje warrig gesprek...



transcript van het gesprek:
On a square in Maastricht people are rehearsing a Chinese Dragon Danse.
Tree men in 'scootmobiles' ask me what I am doing and why.
A confusing conversation emerges.
There is too much light.
Too much light?
Yes you have to move backward. Then you can make a picture of the three of us.
Allright.
Can you make a print of the foto and bring it to me. I'll cover the expenses.
It is not a picture. I am making a movie.
What is it about? Is it about people meeting people?
Something like that.
Well, whatever keeps you busy.
Nice parade though


Anna

China Dino op Plein 1992 Céramique

cognac-glazen kopen

« China Dino... | no picture please | carnaval in Maastricht... »

Carnaval
Zit in de trein. Een man neuriet. Ja, dat is Maaaria, hum hum hum hum hum hum.
Ja, dat is Maaaria, hum hum hum hum hum hum.
Ja, dat is Maaaria, hum hum hum hum hum hum.
We vieren Carnaval.
Het is woensdag. Aswoensdag. Carnaval is voorbij.
Ik had nu in de kerk moeten zitten i.p.v. in de trein.
Of in het café Hieringe biete, dat kan ook.
We vieren Carnaval.
Vier helemaal geen carnaval.
Frankenstein, Casanova en Nachtwake, de voorstelling waarin echt gekookt wordt.
Drie produkties in première binnen een maand.
Voor het decor moeten stoelen gekocht, beddengoed, kandelaars, scheerspullen, potten en pannen.
Een bank, twee kasten, een koelkast en nog heel veel andere meuk.

Bloemetjesbank van de IKEA
Rij met T. in de vrachtwagen naar de IKEA. Twee uur en twee volle winkelkarren later ben ik uitgekocht.
Alleen de bank nog een foute bloemetjesbank.
Als je een bank pimpt met wat kussens en de goede plaid wordt het opeens een theatrale bank.
Prima voor op het toneel.
Het meisje aan de balie is niet blij dat we een foute bloemetjes bank kopen.
Het kan haar niet schelen. Ze is kortaf.
Ze vult de bon in. Welke kleur, vraagt ze.
De kleur, die daar staat, zeg ik.
De bank heeft een onbestemde kleur rood. Daar zou ik geen label op kunnen plakken.
Waar kunnen we de bank ophalen? In het magazijn?
In het andere magazijn, zegt het meisje verveeld.
Waar is het andere magazijn?
Dat zie je vanzelf, zegt ze. Er staan bordjes.

Nummertje Drie Oranje
In het andere magazijn, staat een lange rij.
We krijgen nummertjes. Wij hebben nummertje drie, dat valt mee.
Een mevrouw heeft een keuken gekocht maar er zitten de verkeerde wasbakjes in.
Nu wil ze ruilen. Het duurt lang eer ze de goede wasbakjes gevonden hebben.
Nummer drie wordt omgeroepen. Drie dat zijn wij.
Drie groen, zegt de man aan de balie. Drie groen.
Het gaat niet alleen op nummer, maar ook op kleur.
Wij hebben drie oranje.
De mevrouw van de wasbakjes krijgt een haar zin en dan schiet het op.
In rap tempo wordt iedereen geholpen. We zitten in een bijna verlaten wachtruimte.
Dat heeft te maken met hoe snel je bent, zegt een mevrouw.
Als je onmiddellijk na de aankoop naar het magazijn komt, dan hebben ze geen tijd om het klaar te zetten.
Wij waren snel, zeg ik. We hebben de bank net gekocht.
Wat heeft u gekocht, vraag ik de mevrouw.
Ik? Niks. Ze trekt haar jas open en onthult IKEA werk-kleding. Ik werk hier.
Ik koop niks van de IKEA. Daar ben je wel op uitgekeken als je hier werkt.
Ze loopt naar de koffiekamer en wenkt. Wil je wat leuks zien?
In het halletje van de koffiekamer ligt een haan te slapen.
Dat is onze huishaan. Die ligt daar beschut tegen te kou.
Loop weer terug naar de wachtruimte.
Wat was er te zien, vraagt T.
Een haan, zeg ik.
Wij zijn aan de beurt. Oranje drie.

Voor- en nadelen van een te grote auto...
Een man rijdt zijn kar terug de wachtruimte in. Het past niet, zegt hij. Het past niet in de auto.
Met een foute bloemetjesbank op een kar lopen we naar de vrachtauto.
Ja, zegt de man met de te kleine auto. Zo kan ik het ook.
Hoe krijgen we de bank in de vrachtauto, vraag ik T.
Via de laadklep. Dat gaat heel makkelijk.
T. bedient de knoppen van de laadklep en ik houd de kar met zware bank op zijn plek.
De laadklep gaat alle kanten op maar niet de goede.
De bank met kar kiepert de stoep op. Twee giechelende vrouwen ernaast.
De man met de kleine auto kan het gestuntel niet aanzien en heeft binnen drie seconden de bank in de vrachtauto.
Ik ben helemaal uitgekocht, zeg ik tegen T. Jij?
De cognac-glazen moeten nog, die wil ik nog wel kopen vandaag. Cognac-glazen.
Bij de Ikea hadden ze geen cognac-glazen.
We gaan naar de HEMA in een groot louche winkelcentrum aan de rand van de stad.
Bij de HEMA hebben ze geen cognac-glazen.
Vraag aan de verkoopster van de HEMA of zij een suggestie heeft.
De Blokker of de XENOS zou ik eens proberen, zegt ze.
En waar is de XENOS?
Boven, zegt ze. Ze wijst naar de tweede verdieping van het winkelcentrum.
Het winkelcentrum is zo groot dat bewegwijzering wel gewenst is.
Boven is vlakbij, vraag ik.
Je kan er komen met de roltrap, de looptrap of met de lift.
Ze glundert erbij. Ze is oprecht blij dat er zoveel manieren zijn om bij de XENOS te komen.
En een looptrap is een trap waarbij je zelf moet lopen, vraag ik nog even voor de zekerheid.
Ja, lacht de verkoopster.
Zie je wel. De weg wijzen kan ook op een vriendelijke manier.

Cognac-glazen
Eerst naar de Blokker. T. vraagt aan het piepjonge winkelmeisje waar de cognac-glazen staan.
Dat weet ik niet, zegt het meisje dat een zwart hoofddoekje draagt. Dat zal ik aan mijn supervisor vragen.
Ze roept haar supervisor en vraagt waar de cognac-glazen staan.
Loopt u maar mee, zegt de supervisor tegen ons.
Ik loop ook even mee, zegt de jonge verkoopster. Dan weet ik meteen hoe een cognac-glas eruit ziet.
De supervisor wijst het meisje de cognac-glazen aan.
Kijk, die glazen met de bolletjes en ze vormt met haar hand een bolletje.

Jammen na de repetitie
In de repetitieruimte zitten de acteurs, de regisseur, de regie-assistent en de technici in het decor.
De repetitie is afgelopen. Ze drinken een wijntje. Zingen wat.

Ik neem afscheid. Het is nog twee en een half uur reizen eer ik weer thuis ben.

Uw Brein Als Medicijn
In de trein denk ik aan het meisje van de cognac-glazen. Ik hoop dat ze nooit aan de drank gaat.
Lees het boek Uw Brein Als Medicijn van Dr. David Servan-Schreiber.
Het antwoord op Prozac, Lithium, Zyprexa en andere omstreden antidepressiva.
Diep in de hersenen zit een deel dat ons gevoel, humeur, gedrag, bloeddruk, ons immuunsysteem, kortom alles wat met ons welbevinden te maken heeft, beheerst: het emotionele brein.
Door controle te krijgen over dit deel van de hersenen is het mogelijk om stoornissen die voortkomen uit stress, angsten of depressie te genezen.

Het emotionele brein weet wat je wil...
Het emotionele brein weet ook wat je smaak is, wat je mooi vind. Het emotionele brein heb je nodig bij het winkelen.
Het probleem is dat je emotionele brein niet zomaar 'aan' staat. Zoals je je neocortex, waar de rationaliteit zetelt, altijd bewust kan benaderen is dat met het emotionele brein niet zo. Daarom wordt je zo moe van winkelen. Je loopt door de winkel en uit al die honderden banken en stoelen moet je brein er eentje kiezen. Als je dat rationeel zou doen ben je uren bezig. Je emotionele brein kan dat veel sneller.
Koop me, roept de bank. Koop me.
Je emotionele brein heeft een beslissing genomen. Met je neocortex controleer je of je de juiste beslissing hebt genomen. De prijs-kwaliteit verhouding bv. Maar van dat geschakel tussen die twee breinen wordt je heel erg moe.

Lees de bijsluiter...
In Maastricht bij het busstation zit een man op de grond. Hij heeft een blauwe hardplastic koffer die half open op de grond ligt.
De man zit ver voorover gebogen. Tussen zijn trui en spijkerbroek is een strook wit vlees zichtbaar en een stukje bilnaad.
Van dichterbij zie ik dat hij probeert in het licht van de straatlantaarn de bijsluiter van een medicijn te lezen.
Het lijkt alsof hij de pillen al geslikt heeft en nu wil nalezen waarom hij zich zo slecht voelt.

Gelukkig worden....
Het schijnt dat je het gelukkigst bent als je emotionele brein en je neocortex, je rationele brein goed samenwerken.
Vandaag hebben mijn emotionele brein en mijn neocortex goed samengewerkt.

Anna

Carnaval in Maastricht 2008

« cognac-glazen kopen... | no picture please | zin in zout... »




Met in de ene hand flessen voor de glasbak en in de andere hand een belangrijke brief, kom ik de mevrouw met het hondje tegen. Ze ziet me. Ze wil wat zeggen. Rechts is het mileu-perron. Links is de brievenbus.
De mevrouw staat er precies tussen in. Ik groet haar en loop naar de glasbak.
Ze loopt verder met haar hondje. Op weg naar de brievenbus spreekt ze me aan.
Ik zeg, gaat u niet naar de optocht kijken?
Dat kan toch niet, zegt de mevrouw. Ik ben 84. Dat kan jij je niet voorstellen. Je weet niet hoe het is om 84 te zijn.
Toen ik 60 was, toen kon ik nog alles. Nu niet meer. Ik heb overal last van.
Slikt u veel pillen, zeg ik.
Heel veel, zegt de mevrouw. Vroeger. Vroeger toen deed ik meditatie en...
En toen was u nooit ziek?
Dan noemde ze je een heks, als je dat deed. Nu slik ik pillen. Dat moet van de dokter. Preventief. Het hart.
Maar weet je wat het is. In het ziekenhuis hebben ze me pillen gegeven, die kan ik niet doorslikken. Als ik er wat van zeg vinden ze me lastig. Ze willen liever geen patienten die vragen stellen. De bijwerkingen van de medicijnen, die zijn zo erg. Wat moet ik doen.
Niet slikken, zeg ik.
Ik kan niet goed meer lopen. Ik durf de stoep niet meer af. Hoe heet die ziekte als je de stoep niet meer af durft?
Ik zeg dat ik dat niet weet.
Ik kreeg pillen, zegt de mevrouw. Tegen de ziekte als je de stoep niet meer af durft.
Maar wat moet ik nu doen met die pillen die te groot zijn?
Gewoon niet slikken, zeg ik. Vraag het aan uw huisarts, die weet het toch wel.
De mevrouw is teveel in de war. Ze is bang van het ziekenhuis en van haar huisarts en ziet overal complotten.
Ze is 84. Ze slikt veel te veel medicijnen. Het ziekenhuis vind haar lastig.
Ik kan haar niet helpen.


Anna

zin in zout?

« Carnaval in Maastricht... | no picture please | de duiven van Maastricht 3... »

Zout zegt: Doe mee...
Het karakter van zout is zachtaardig. Aanlokkend. Het haalt dingen naar zich toe.
Het wacht af. Neemt zijn tijd.
Hij die verlangt naar zout blijft een beetje op de achtergrond. Heeft behoefte aan rust en afzondering.
Zout zegt: Kom terug in het leven. Doe mee.

Hij die verlangt naar zout begrijpt de wereld niet zo goed. Hij voelt zich een buitenstaander.
Hij kijkt op een wonderlijke manier naar de dingen.

Zout zegt: ben niet zo stijf, kom dichterbij

Hij die verlangt naar zout bekijkt de anderen van op afstand. Kritisch.
Sluit zich af. Verbergt pijn, angsten en twijfels.

Zout zegt: Durf te genieten van mooie dingen. Stop met jezelf minachten.
Doe mee. Zeg wat je vind en voelt. Laat je aanraken.

bron: De Hoorn des Overvloeds
Psychologische symbooltaal van de voedingswaren
Christiane Beerlandt


Anna

de duiven van Maastricht een verdwenen Engel en culturele hoofdstad 3

« zin in zout... | no picture please | de duiven van Maastricht 2... »









Anna

de duiven van Maastricht een verdwenen Engel en culturele hoofdstad 2

« de duiven van Maastricht 3... | no picture please | de duiven van Maastricht... »







Anna

de duiven van Maastricht een verdwenen Engel en culturele hoofdstad 1

« de duiven van Maastricht... | no picture please | zin in suiker... »

De Engel van Maastricht is gestolen. Een carnaval zonder Engel...
Dat is een ernstige aderlating voor de stad die culturele hoofdstad wil worden.
Terwijl burgemeester Leers in het gemeentehuis een carnavalspeech houdt en geld inzamelt voor een nieuwe Engel van Maastricht, ga ik even kijken bij de Lambertuskerk.
De kerk staat al twintig jaar leeg. Zo'n duizend stads-duiven hebben er gewoond.
Een groot aantal zijn achtergebleven duiven van wedstrijdvluchten.
Die duiven vestigen zich op de hoogste punten van de stad zoals de Lambertuskerk.
De duiven konden vrij in de kerk vliegen, wel vier tot zes meter hoog. Ze zaten er lekker beschut.
Maar de kerk is dichtgespijkerd door de eigenaar. Er komt een congrescentrum en woningen.
De duiventil krijgt een nieuwe bestemming. De duiven moeten weg.
Ze worden gevangen door vogelbeschermers en opgesloten in een grote loods.
Ze krijgen voer en vliegruimte maar buiten vliegen kan niet meer.
De duiven hadden al gevangen moeten zijn, maar het gaat moeizaam.
De buurtbewoners blijven de duiven voeren. En de duiven die willen ook niet weg. Ze zitten goed.

Maar ze poepen. En poep op een kerk is overlast.
Maastricht wil culturele hoofdstad worden in 2018.
Ben een beetje bang dat de stad tegen die tijd te sjiek en sjoen is geworden.
Geen duiven, geen coffeeshops. Zelfs de Engel van Maastricht is verdwenen.



Anna