Datumloze dagen
« Frankenstein, Casanova en een Nachtwake 2 | no picture please |Frankenstein, Casanova en een Nachtwake... »
De man in Datumloze Dagen dwaalt door een bos en heeft daar allerlei gedachten.
In ongeveer tien seconden ziet hij de hele inhoud van het boek in zijn hoofd dwarrelen, want zo werkt het brein, zegt Jeroen Brouwers in een interview in de Groene Amsterdammer.
Datumloze Dagen schreef u op verzoek van Roef Ragas?
Ja, het idee voor de monoloog onstond aan het sterfbed van mijn oudste zoon, zegt Jeroen Brouwers.
Roef Ragas vond het een prachtig boek. Hij belde me nog toen hij de drukproeven had opgehaald.
Drie uur later was hij dood.
Roef Ragas zou de monoloog gaan spelen bij Theatergroep Het Vervolg in Maastricht.
Tom Jansen heeft de rol overgenomen.
Vandaag naar het huis van Jeroen Brouwers om foto's te maken voor de voorpubliciteit van Datumloze Dagen.
Tom Jansen zal de monoloog gaan spelen, de operazangeres Caroline Cartens zal zingen.
In zijn huis in Zutendaal aan de rand van het bos zal ik ze alledrie fotograferen.
Terwijl we ernaar toe rijden schijnt de zon. Met elk half uur zakt de zon een stukje lager.
Maak me een beetje zorgen over het licht. Van te voren wordt ik gewaarschuwd voor Jeroen Brouwers.
Dat het zo'n lastige man is. Dat ik dat niet wil horen, zeg ik.
Iedereen is te fotograferen als het je maar lukt om de goede sfeer te creëren.
Aan de gevel van het bos-huis hangt een ingemetselde stenen spreuk.
Noli me tangere. Raak me niet aan. Een lijfspreuk?
Jammer dat mijn rol vandaag fotograaf is en dat ik geen gelegenheid heb om het aan hem te vragen.
Jeroen nodigt ons binnen. We gaan hier zitten, zegt hij.
Tom Jansen, Caroline Cantens, Léon van de Sanden en Merel van de publiciteit gaan zitten aan de zonnige tafel vlak bij het raam dat op de tuin uitkijkt.
Ik haal mijn fototoestel tevoorschijn. Vanuit mijn ooghoeken zie ik de zon lager en lager zakken.
Aan tafel ontpopt zich een mannen gesprek tussen schrijver, acteur en regisseur.
De sfeer is goed. De sfeer is geanimeerd.
Maar er moeten foto's gemaakt voor zonsondergang.
Wilt u met bril of zonder, vraag ik Jeroen.
Hij twijfelt. Zonder is mooier, zeg ik.
Zonder zie ik niks, zegt hij, maar zet toch zijn bril af.
Ik begin wat foto's te maken terwijl de mannen praten.
De tijd tikt weg. We moeten naar buiten.
Het plan is foto's te maken in het bos.
Zover kan ik niet lopen, zegt de schrijver.
In de tuin dan, zeg ik.
In de tuin gaan de mannen gewoon door met hun gesprek.
Probeer een paar goede foto's te maken van de schrijver en de acteur.
Klaar, zegt de schrijver en wil weer naar binnen.
Maak foto's van Tom in de tuin. Acteurs houden niet van foto's maken.
Ze houden van toneelspelen en filmen maar foto's maken is niet hun lievelingsbezigheid.
Het duurt altijd even eer de juiste ontspanning er is.
Het licht wordt steeds minder. Weet dat ik de goede foto nog niet heb.
Aan de voorkant van het huis is er wel nog mooi zonlicht.
In het mooie licht wil de schrijver ook wel op de foto.
En dan is er plotseling de concentratie.
Het lage licht valt mooi op de gezichten van de schrijver, de acteur en de operazangeres.
Ik bedank Jeroen voor zijn geduld en vraag Tom of het meeviel.
Het viel heel erg mee, zegt hij.
Anna
