Frankenstein, Casanova en een Nachtwake 6
« Frankenstein, Casanova en een Nachtwake 7 | no picture please | Frankenstein, Casanova en een Nachtwake 5 »
Nachtwake
Ben om tien uur weer in Utrecht. Overleg met Danny en Mart wat er nog moet gebeuren aan het decor. Ga met Tamara boodschappen doen. De laatste beloven we onszelf.
Bij de Slegte kopen we boeken. Nee, eerst bij een tweedehands boekwinkel.
Buiten op de vensterbank ligt een stapeltje boeken. 1 Euro per stuk.
Per drie 2,50 Euro. In de winkel ligt op de toonbank een dun boekje van Leo Vroman.
Dat is bijzonder, zeg ik.
Het boekje kost maar 1,50 Euro.
Hij leeft nog, zeg ik.
De boekverkoper weifelt. Hij zou het niet weten.
Reken de boeken af. Verdien je hier nog iets op, zeg ik.
Op boeken van 1 Euro?
Het is eigenlijk om de mensen de winkel in te lokken, zegt de verkoper.
Dan hoop ik dat ze boeken kopen uit de winkel.
Oh sorry, zeg ik. Heb alleen maar goedkope boeken gekocht.
Ach, dat geeft niet, zegt de man. Het is toch weer 9 Euro.
Met 100 Euro omzet heb ik de huur betaald.
100 Euro omzet?
Ja.
Dat moet lukken toch?
Gisteren had ik maar 60 Euro omzet. Ik verdien mijn geld met de internet-winkel.
Maar ik wil deze plek niet opgeven.
Voel me schuldig dat ik de rest van de boeken bij de Slegte ga kopen.
Jezelf verkopen
Bij de HEMA ren ik naar binnen voor een wasmand en kinderlaarsjes.
Tamara wacht buiten met haar fiets en tassen vol boeken.
Voor de HEMA staat een straatnieuws-verkoper.
Hij wil dat Tamara met haar fiets ergens anders gaat staan.
Hij is bang klandizie te verliezen.
Ik denk dat hij meer omzet maakt dan de boekverkoper met zijn winkel, zegt Tamara.
Bij Dille en Kamille kopen we voorraadpotten.
Bij een 2e handwinkel kinderkleertjes en dan zijn we het allebei zat.
Als je een koopverslaving hebt zou je een jaar verplicht rekwisieten moeten kopen.
Dan ben je er zo vanaf.
We brengen de aankopen naar het theater.
Paula vraagt of ze ons blij kan maken met een kop koffie en een stukje repetitie.
Dat wil ik niet. Ik wil naar huis en slapen.
Bezonken Rood
Lees in de trein Bezonken Rood van Jeroen Brouwers.
Hij heeft een wonderlijk taalgebruik.
Plechtig.
Ook in dit boek een erg mooie foto van de auteur, maar dit terzijde.
Jeroen schrijft over de Jappen-kampen.
De geschiedenis van die Japanse kampen dreigt verloren te gaan, want wie het meegemaakt hebben,
hebben erover gezwegen en wie het zwijgen hebben doorbroken hebben dit te laat gedaan, toen hun verontwaardiging en haat waren verzacht en zelfs verdwenen en toen zij al de dood waren gestorven die genaamd is: mildheid.
[...]
Ach we hebben er ook heel wat afgelachen.
Ik heb daar niks van gemerkt, maar misschien lachten de volwassenen op tijdstippen dat ik sliep of ergens anders was dan zij waren.
Ik herinner me dat er bij ons thuis, lang na de oorlog werd geschaterd als mijn ouders, mijn broers, andere familieleden of kennissen, herinneringen aan hun kampjaren vertelden.
Zo is de geschiedenis van die kampen weggespoeld in golven van hilariteit.
Hirohito, de keizer van Japan, een oorlogsmisdadiger van hetzelfde formaat als Hitler [...]werd ongeveer een kwart eeuw na zijn misdaden met pontificaal eerbetoon door de Nederlandse regering als bevriend staatshoofd ontvangen.
Daartegen is geprotesteerd, onder meer door Wim Kan, die de Japanse kampen ook heeft meegemaakt, maar er was door de ex-gevangenen van die Japanse kampen tevoren waarschijnlijk al te veel om hun kampverleden gelachen: het protest werd niet serieus genomen en genegeerd.
'Indische mensen': een merkwaardig vrolijk en lachlustig volkje.
Lachen
Kijk televisie. Een item over een sjoemelende Prins Bernhard en van Agt die in archaïsch woordgebruik het goed praat.
Hij zegt nochtans en desalniettemin.
Hij bouwt zijn argumenten op in punt 1 en punt twee
Een manier van praten die sedertdien de jaren tachtig niet meer voortkomt
Hij gebruikt woorden om de afstand tot het gewone volk te vergroten. Klassenjustitie.
Hij zegt volgende vraag als hij niet wil antwoorden, alsof hij nog iemand is en niet een politicus die vreemd praat, liegt en zich niet wil verantwoorden voor zijn fouten.
Het doet me denken aan een documentaire over liegen.
Een groep doven kregen filmpjes van sprekende politici te zien.
Schaterend zaten ze voor de buis. Geen enkele politicus sprak de waarheid.
Lachen....
meer informatie over Frankenstein, Casanova en een Nachtwake
Anna
lees ook: Pelgrim raakt de weg kwijt
