cognac-glazen kopen
« China Dino... | no picture please | carnaval in Maastricht... »
Carnaval
Zit in de trein. Een man neuriet. Ja, dat is Maaaria, hum hum hum hum hum hum.
Ja, dat is Maaaria, hum hum hum hum hum hum.
Ja, dat is Maaaria, hum hum hum hum hum hum.
We vieren Carnaval.
Het is woensdag. Aswoensdag. Carnaval is voorbij.
Ik had nu in de kerk moeten zitten i.p.v. in de trein.
Of in het café Hieringe biete, dat kan ook.
We vieren Carnaval.
Vier helemaal geen carnaval.
Frankenstein, Casanova en Nachtwake, de voorstelling waarin echt gekookt wordt.
Drie produkties in première binnen een maand.
Voor het decor moeten stoelen gekocht, beddengoed, kandelaars, scheerspullen, potten en pannen.
Een bank, twee kasten, een koelkast en nog heel veel andere meuk.
Bloemetjesbank van de IKEA
Rij met T. in de vrachtwagen naar de IKEA. Twee uur en twee volle winkelkarren later ben ik uitgekocht.
Alleen de bank nog een foute bloemetjesbank.
Als je een bank pimpt met wat kussens en de goede plaid wordt het opeens een theatrale bank.
Prima voor op het toneel.
Het meisje aan de balie is niet blij dat we een foute bloemetjes bank kopen.
Het kan haar niet schelen. Ze is kortaf.
Ze vult de bon in. Welke kleur, vraagt ze.
De kleur, die daar staat, zeg ik.
De bank heeft een onbestemde kleur rood. Daar zou ik geen label op kunnen plakken.
Waar kunnen we de bank ophalen? In het magazijn?
In het andere magazijn, zegt het meisje verveeld.
Waar is het andere magazijn?
Dat zie je vanzelf, zegt ze. Er staan bordjes.
Rij met T. in de vrachtwagen naar de IKEA. Twee uur en twee volle winkelkarren later ben ik uitgekocht.
Alleen de bank nog een foute bloemetjesbank.
Als je een bank pimpt met wat kussens en de goede plaid wordt het opeens een theatrale bank.
Prima voor op het toneel.
Het meisje aan de balie is niet blij dat we een foute bloemetjes bank kopen.
Het kan haar niet schelen. Ze is kortaf.
Ze vult de bon in. Welke kleur, vraagt ze.
De kleur, die daar staat, zeg ik.
De bank heeft een onbestemde kleur rood. Daar zou ik geen label op kunnen plakken.
Waar kunnen we de bank ophalen? In het magazijn?
In het andere magazijn, zegt het meisje verveeld.
Waar is het andere magazijn?
Dat zie je vanzelf, zegt ze. Er staan bordjes.
Nummertje Drie Oranje
In het andere magazijn, staat een lange rij.
We krijgen nummertjes. Wij hebben nummertje drie, dat valt mee.
Een mevrouw heeft een keuken gekocht maar er zitten de verkeerde wasbakjes in.
Nu wil ze ruilen. Het duurt lang eer ze de goede wasbakjes gevonden hebben.
Nummer drie wordt omgeroepen. Drie dat zijn wij.
Drie groen, zegt de man aan de balie. Drie groen.
Het gaat niet alleen op nummer, maar ook op kleur.
Wij hebben drie oranje.
De mevrouw van de wasbakjes krijgt een haar zin en dan schiet het op.
In rap tempo wordt iedereen geholpen. We zitten in een bijna verlaten wachtruimte.
Dat heeft te maken met hoe snel je bent, zegt een mevrouw.
Als je onmiddellijk na de aankoop naar het magazijn komt, dan hebben ze geen tijd om het klaar te zetten.
Wij waren snel, zeg ik. We hebben de bank net gekocht.
Wat heeft u gekocht, vraag ik de mevrouw.
Ik? Niks. Ze trekt haar jas open en onthult IKEA werk-kleding. Ik werk hier.
Ik koop niks van de IKEA. Daar ben je wel op uitgekeken als je hier werkt.
Ze loopt naar de koffiekamer en wenkt. Wil je wat leuks zien?
In het halletje van de koffiekamer ligt een haan te slapen.
Dat is onze huishaan. Die ligt daar beschut tegen te kou.
Loop weer terug naar de wachtruimte.
Wat was er te zien, vraagt T.
Een haan, zeg ik.
Wij zijn aan de beurt. Oranje drie.
Voor- en nadelen van een te grote auto...
Een man rijdt zijn kar terug de wachtruimte in. Het past niet, zegt hij. Het past niet in de auto.
Met een foute bloemetjesbank op een kar lopen we naar de vrachtauto.
Ja, zegt de man met de te kleine auto. Zo kan ik het ook.
Hoe krijgen we de bank in de vrachtauto, vraag ik T.
Via de laadklep. Dat gaat heel makkelijk.
T. bedient de knoppen van de laadklep en ik houd de kar met zware bank op zijn plek.
De laadklep gaat alle kanten op maar niet de goede.
De bank met kar kiepert de stoep op. Twee giechelende vrouwen ernaast.
De man met de kleine auto kan het gestuntel niet aanzien en heeft binnen drie seconden de bank in de vrachtauto.
Ik ben helemaal uitgekocht, zeg ik tegen T. Jij?
De cognac-glazen moeten nog, die wil ik nog wel kopen vandaag. Cognac-glazen.
Bij de Ikea hadden ze geen cognac-glazen.
We gaan naar de HEMA in een groot louche winkelcentrum aan de rand van de stad.
Bij de HEMA hebben ze geen cognac-glazen.
Vraag aan de verkoopster van de HEMA of zij een suggestie heeft.
De Blokker of de XENOS zou ik eens proberen, zegt ze.
En waar is de XENOS?
Boven, zegt ze. Ze wijst naar de tweede verdieping van het winkelcentrum.
Het winkelcentrum is zo groot dat bewegwijzering wel gewenst is.
Boven is vlakbij, vraag ik.
Je kan er komen met de roltrap, de looptrap of met de lift.
Ze glundert erbij. Ze is oprecht blij dat er zoveel manieren zijn om bij de XENOS te komen.
En een looptrap is een trap waarbij je zelf moet lopen, vraag ik nog even voor de zekerheid.
Ja, lacht de verkoopster.
Zie je wel. De weg wijzen kan ook op een vriendelijke manier.
In het andere magazijn, staat een lange rij.
We krijgen nummertjes. Wij hebben nummertje drie, dat valt mee.
Een mevrouw heeft een keuken gekocht maar er zitten de verkeerde wasbakjes in.
Nu wil ze ruilen. Het duurt lang eer ze de goede wasbakjes gevonden hebben.
Nummer drie wordt omgeroepen. Drie dat zijn wij.
Drie groen, zegt de man aan de balie. Drie groen.
Het gaat niet alleen op nummer, maar ook op kleur.
Wij hebben drie oranje.
De mevrouw van de wasbakjes krijgt een haar zin en dan schiet het op.
In rap tempo wordt iedereen geholpen. We zitten in een bijna verlaten wachtruimte.
Dat heeft te maken met hoe snel je bent, zegt een mevrouw.
Als je onmiddellijk na de aankoop naar het magazijn komt, dan hebben ze geen tijd om het klaar te zetten.
Wij waren snel, zeg ik. We hebben de bank net gekocht.
Wat heeft u gekocht, vraag ik de mevrouw.
Ik? Niks. Ze trekt haar jas open en onthult IKEA werk-kleding. Ik werk hier.
Ik koop niks van de IKEA. Daar ben je wel op uitgekeken als je hier werkt.
Ze loopt naar de koffiekamer en wenkt. Wil je wat leuks zien?
In het halletje van de koffiekamer ligt een haan te slapen.
Dat is onze huishaan. Die ligt daar beschut tegen te kou.
Loop weer terug naar de wachtruimte.
Wat was er te zien, vraagt T.
Een haan, zeg ik.
Wij zijn aan de beurt. Oranje drie.
Voor- en nadelen van een te grote auto...
Een man rijdt zijn kar terug de wachtruimte in. Het past niet, zegt hij. Het past niet in de auto.
Met een foute bloemetjesbank op een kar lopen we naar de vrachtauto.
Ja, zegt de man met de te kleine auto. Zo kan ik het ook.
Hoe krijgen we de bank in de vrachtauto, vraag ik T.
Via de laadklep. Dat gaat heel makkelijk.
T. bedient de knoppen van de laadklep en ik houd de kar met zware bank op zijn plek.
De laadklep gaat alle kanten op maar niet de goede.
De bank met kar kiepert de stoep op. Twee giechelende vrouwen ernaast.
De man met de kleine auto kan het gestuntel niet aanzien en heeft binnen drie seconden de bank in de vrachtauto.
Ik ben helemaal uitgekocht, zeg ik tegen T. Jij?
De cognac-glazen moeten nog, die wil ik nog wel kopen vandaag. Cognac-glazen.
Bij de Ikea hadden ze geen cognac-glazen.
We gaan naar de HEMA in een groot louche winkelcentrum aan de rand van de stad.
Bij de HEMA hebben ze geen cognac-glazen.
Vraag aan de verkoopster van de HEMA of zij een suggestie heeft.
De Blokker of de XENOS zou ik eens proberen, zegt ze.
En waar is de XENOS?
Boven, zegt ze. Ze wijst naar de tweede verdieping van het winkelcentrum.
Het winkelcentrum is zo groot dat bewegwijzering wel gewenst is.
Boven is vlakbij, vraag ik.
Je kan er komen met de roltrap, de looptrap of met de lift.
Ze glundert erbij. Ze is oprecht blij dat er zoveel manieren zijn om bij de XENOS te komen.
En een looptrap is een trap waarbij je zelf moet lopen, vraag ik nog even voor de zekerheid.
Ja, lacht de verkoopster.
Zie je wel. De weg wijzen kan ook op een vriendelijke manier.
Cognac-glazen
Eerst naar de Blokker. T. vraagt aan het piepjonge winkelmeisje waar de cognac-glazen staan.
Dat weet ik niet, zegt het meisje dat een zwart hoofddoekje draagt. Dat zal ik aan mijn supervisor vragen.
Ze roept haar supervisor en vraagt waar de cognac-glazen staan.
Loopt u maar mee, zegt de supervisor tegen ons.
Ik loop ook even mee, zegt de jonge verkoopster. Dan weet ik meteen hoe een cognac-glas eruit ziet.
De supervisor wijst het meisje de cognac-glazen aan.
Kijk, die glazen met de bolletjes en ze vormt met haar hand een bolletje.
Eerst naar de Blokker. T. vraagt aan het piepjonge winkelmeisje waar de cognac-glazen staan.
Dat weet ik niet, zegt het meisje dat een zwart hoofddoekje draagt. Dat zal ik aan mijn supervisor vragen.
Ze roept haar supervisor en vraagt waar de cognac-glazen staan.
Loopt u maar mee, zegt de supervisor tegen ons.
Ik loop ook even mee, zegt de jonge verkoopster. Dan weet ik meteen hoe een cognac-glas eruit ziet.
De supervisor wijst het meisje de cognac-glazen aan.
Kijk, die glazen met de bolletjes en ze vormt met haar hand een bolletje.
Jammen na de repetitie
In de repetitieruimte zitten de acteurs, de regisseur, de regie-assistent en de technici in het decor.
De repetitie is afgelopen. Ze drinken een wijntje. Zingen wat.
In de repetitieruimte zitten de acteurs, de regisseur, de regie-assistent en de technici in het decor.
De repetitie is afgelopen. Ze drinken een wijntje. Zingen wat.
Ik neem afscheid. Het is nog twee en een half uur reizen eer ik weer thuis ben.
Uw Brein Als Medicijn
In de trein denk ik aan het meisje van de cognac-glazen. Ik hoop dat ze nooit aan de drank gaat.
Lees het boek Uw Brein Als Medicijn van Dr. David Servan-Schreiber.
Het antwoord op Prozac, Lithium, Zyprexa en andere omstreden antidepressiva.
Diep in de hersenen zit een deel dat ons gevoel, humeur, gedrag, bloeddruk, ons immuunsysteem, kortom alles wat met ons welbevinden te maken heeft, beheerst: het emotionele brein.
Door controle te krijgen over dit deel van de hersenen is het mogelijk om stoornissen die voortkomen uit stress, angsten of depressie te genezen.
Het emotionele brein weet wat je wil...
Het emotionele brein weet ook wat je smaak is, wat je mooi vind. Het emotionele brein heb je nodig bij het winkelen.
Het probleem is dat je emotionele brein niet zomaar 'aan' staat. Zoals je je neocortex, waar de rationaliteit zetelt, altijd bewust kan benaderen is dat met het emotionele brein niet zo. Daarom wordt je zo moe van winkelen. Je loopt door de winkel en uit al die honderden banken en stoelen moet je brein er eentje kiezen. Als je dat rationeel zou doen ben je uren bezig. Je emotionele brein kan dat veel sneller.
Koop me, roept de bank. Koop me.
Je emotionele brein heeft een beslissing genomen. Met je neocortex controleer je of je de juiste beslissing hebt genomen. De prijs-kwaliteit verhouding bv. Maar van dat geschakel tussen die twee breinen wordt je heel erg moe.
Het emotionele brein weet ook wat je smaak is, wat je mooi vind. Het emotionele brein heb je nodig bij het winkelen.
Het probleem is dat je emotionele brein niet zomaar 'aan' staat. Zoals je je neocortex, waar de rationaliteit zetelt, altijd bewust kan benaderen is dat met het emotionele brein niet zo. Daarom wordt je zo moe van winkelen. Je loopt door de winkel en uit al die honderden banken en stoelen moet je brein er eentje kiezen. Als je dat rationeel zou doen ben je uren bezig. Je emotionele brein kan dat veel sneller.
Koop me, roept de bank. Koop me.
Je emotionele brein heeft een beslissing genomen. Met je neocortex controleer je of je de juiste beslissing hebt genomen. De prijs-kwaliteit verhouding bv. Maar van dat geschakel tussen die twee breinen wordt je heel erg moe.
Lees de bijsluiter...
In Maastricht bij het busstation zit een man op de grond. Hij heeft een blauwe hardplastic koffer die half open op de grond ligt.
De man zit ver voorover gebogen. Tussen zijn trui en spijkerbroek is een strook wit vlees zichtbaar en een stukje bilnaad.
Van dichterbij zie ik dat hij probeert in het licht van de straatlantaarn de bijsluiter van een medicijn te lezen.
Het lijkt alsof hij de pillen al geslikt heeft en nu wil nalezen waarom hij zich zo slecht voelt.
Gelukkig worden....
Het schijnt dat je het gelukkigst bent als je emotionele brein en je neocortex, je rationele brein goed samenwerken.
Vandaag hebben mijn emotionele brein en mijn neocortex goed samengewerkt.
In Maastricht bij het busstation zit een man op de grond. Hij heeft een blauwe hardplastic koffer die half open op de grond ligt.
De man zit ver voorover gebogen. Tussen zijn trui en spijkerbroek is een strook wit vlees zichtbaar en een stukje bilnaad.
Van dichterbij zie ik dat hij probeert in het licht van de straatlantaarn de bijsluiter van een medicijn te lezen.
Het lijkt alsof hij de pillen al geslikt heeft en nu wil nalezen waarom hij zich zo slecht voelt.
Gelukkig worden....
Het schijnt dat je het gelukkigst bent als je emotionele brein en je neocortex, je rationele brein goed samenwerken.
Vandaag hebben mijn emotionele brein en mijn neocortex goed samengewerkt.
Anna
