Frankenstein, Casanova en een Nachtwake 9

« deurbelfobie... | no picture please | Frankenstein, Casanova en een Nachtwake 8... »

Stoelen kopen
Ben om 13.00 uur in Amsterdam.
Om drie uur loop ik weer richting station.
Vijf en twintig stoelen gekocht, twee kapstokken en een lamp.

A. belt. Nog maar negen dagen.
Nog maar negen dagen.
Dan gaan we voor onszelf zorgen.
Dan gaan we geld uitgeven.
Ik voel weerstand.
Vakantie is niet winkelen.
Vakantie is niet nadenken over spullen kopen.
Geld uitgeven is geen vakantie.

Waarom koop je zoveel stoelen, vraagt de vrouw van de vintage-store.
Ja. Waarom eigenlijk.

Gevoelig voor geluid
Bel Tamara dat de meubels opgehaald kunnen worden.
Hoe ging de doorloop?
Paula wil een andere telefoon en een ander tostie-apparaat.
Dit tostie-apparaat maakt geluid.
De timer die aangeeft wanneer de tosti klaar is tikt.
Ze wil geen tikkende timer.
Ze wil een tostie-apparaat dat geen geluid maakt.
Een achtergrond-geluid-gevoelige regisseur.
Daar is niet tegenop te vormgeven.
Het geluid van kokend water.
Voordat het kookt. Dat gerommel.
Ik kan er niet tegen, zegt de regisseur.
Zo'n sound-scape.
Koken zonder geluid. Dat is moeilijk.
Beloof Paula een nieuw tosti-apparaat.
Beloof niet dat ik kokend water geluidloos kan maken.

Sein en wissel storing
Ben moe. Wil zo snel mogelijk naar huis.
Op station Amsterdam staat aangegeven dat de trein niet verder rijdt dan Utrecht.
Ga naar de informatiebalie.
Twee meisjes in NS-uniformpjes staan verveeld te kletsen.
Ze laten me wachten eer ik mijn vraag kan stellen.
Ben moe. Praat in steno.
Trein rijdt tot Utrecht. Bestemming Maastricht. Hoe?
Het meisje achter de mobiele informatie-desk kijkt op haar scherm.
Ze wil dat ik mijn vraag herhaal.
De trein naar Maastricht rijdt maar tot Utrecht.
Hoe kom ik in Maastricht?
Aan haar gezicht te zien is deze mededeling nieuws voor haar.
Ze kijkt weer op haar scherm.
Ik mag dan wel moe zijn. Ik kan nog lezen.
Op haar scherm staat dat de trein naar Maastricht niet verder rijdt dan Utrecht.
De trein naar Maastricht rijdt niet verder dan Utrecht, zegt het meisje.
Ik maak een wanhoop-gebaar en loop zonder iets te antwoorden weg.
Je moet in Utrecht overstappen, zegt het collega kletsende meisje informatiebalie NS niet dus.
Informatie geven. Haar werk is informatie geven. Niet dus.

De A'dam omroepstem zegt dat de reizigers naar Maastricht in Utrecht nader geïnformeerd worden.
Neem de trein naar Utrecht.
Op station Utrecht wordt omgeroepen dat de sein- en wisselstoring voorbij is.
Het treinverkeer zal geleidelijk weer op gang komen.
Geleidelijk. Hoe laat is geleidelijk. Een aantal passagiers denkt dat het betekend dat de trein waar ze net in zaten gewoon door zal rijden naar Maastricht.
Ze gaan weer in de trein zitten. Even later zie ik ze dezelfde weg terug rijden naar Amsterdam.

De eerstvolgende trein naar Maastricht vertrekt over 20 minuten.
Ik kan ook een trein naar Eindhoven halen.
Loop door de trein op zoek naar de 1e klas. Heb 1e klas betaald en wil nu heel kinderachtig 1e klas zitten.
Stuit op de locomotief en draai om. Ik wil de 1e klas vinden.
Negeer alle blikken en stap door de trein.
Hoe verder naar achteren hoe voller de trein.
Ook alle balkons zitten vol.
Zie twee mannen in pakken op klapstoeltjes zitten.
De 1e klas zit ook vol.
Vind een plekje vlakbij een groepje vrolijke, uitgelaten, hyperactieve leerjongeren in de techniek.

Gaap!
Probeer verder te lezen in het boek Gaap, de ontdekking van de geeuw van Wolter Seuntjes,
maar de concentratie wordt onderbroken door de jongens die als jonge apen geluiden uitstoten, ongecontroleerd in afwezigheid van een Alfamannetje.

In Eindhoven stap ik over op de trein naar Maastricht.
20 minuten wachten.
Tijdwinst nul.
Het perron vult zich met mensen. Steeds meer mensen
Ben zo moe dat het me niks meer uitmaakt of ik staand, liggend of godbetert zittend vervoerd wordt.

Service NS
Na Roermond wordt het weer wat rustiger in de trein.
Een omroepbericht. De conducteurs zullen langskomen.

Niet om kaartjes te controleren mar om vragen te beantwoorden.
Een wanhopig charme-offensief.
Een man in een zwart pak en zwart suède ribbeltjes colbert heeft een dure vouwfiets bij zich.

Hij zet de fiets tussen de banken.

Dan haalt hij een hip gele fietsketting uit zijn rugzak.

Haalt de fiets weer tussen de banken uit en legt de ketting aan.
Dat moet, zegt hij, de fiets aan de ketting leggen....jaa, misschien niet in de trein..., mompelt hij zachtjes.
De man tegenover me leest James Joyce en zucht diep als de speaker de komst van de servicemedewerkers aankondigt.

Ik moet gapen.
Volgens het boek Gaap, is een van de redenen dat je gaapt dat je in een situatie zit waar je niet in wil zijn.
Ik wil niet in een trein zitten. Ik wil nu thuis zijn.

Komkommers
Wordt midden in de nacht wakker.
Kijk televisie. Patty Brard is ingestort omdat een act in het programma van Uri Geller mislukt is.
Ze moet geblinddoekt een stapeltje komkommers op de buik van een fakir [?] met een zwaard doormidden slaan.
Ze slaat naast. De fakir [?] kreunt. Een rode striem op zijn blote borst.
Patty Brard wordt gefilmd in haar bed. Thuis.

Ze is mentaal ingestort en lichamelijk ook.

Ze heeft haar onderste rugwervel beschadigd omdat ze zo hard sloeg.

Waarom de fakir [?] niet dood is verbaast me.

Wellicht omdat het zwaard hartstikke bot is.

Ook een terugblik naar een vorige aflevering. Patty Brard behangen met komkommers.

Nu mag de fakir [?] het zwaard bedienen en komkommers doormidden slaan.
Opwindend altijd weer nachttelevisie.

Komkommers en blote borsten.

Paaldanseressen en meisjesbillen.
Het journaal in een loop. Zap naar Discovery.

5.30 uur de wekker. Ga een half uur in bad liggen om het idee van vrije tijd te hebben.

Marino, Marino...
Marino, Marino, pick up the phone please, zingt een telefoon in de trein.
Met Marino, zegt Marino.

Het is niet erg om zo vroeg te reizen.
Het is erg om in het donker in een verlichte trein te zitten.
Er brandt teveel licht. Het lost alle melatonine in mijn lichaam op.
Ik ben klaar wakker.
Had best nog een uurtje willen sluimeren en naar het zwart wit landschap kijken.
Nu ben ik zelf de bezienswaardigheid voorbijrijdend in kleur.

Om 8.30 uur is het licht en schijnt zelfs de zon.
Heb de helft van mijn opgespaarde kranten doorgelezen en het ontbijtje op.
Een fout broodje ei/spek/tomaat, een mini sushi, een banaan, groene thee met citroensmaak, een flesje water.
De oogst uit de kranten voor het stapeltje bewaren.
Een stukje over waarneming.
Een stukje over bijna-dood-ervaring
Een stukje over opvoeding en langzame emoties.
De foto van Carice van Houten en Pierre Bokma op de voorpagina van de Volkskrant.
Een artikel over foliumzuur in brood.
Een artikel over gif [acrylamine] in koekjes, chips, koffie en frites.

Marino, Marino, pick up the phone please.
Marino Marets neemt de telefoon op.


meer informatie over Frankenstein, Casanova en een Nachtwake


Anna