koeien

« portretten | no picture please | erg »














Anna

erg

« koeien | no picture please | Jo Stafford »

is naar de AH gaan en de muzak is van de Bee Gees en de klanten zingen het liedje hard op mee....
oehoehoehoehohoeoehohoe....



Anna

Jo Stafford [1917-2008] Thank You For Calling

« erg | no picture please | het kan ook zijn dat je gewoon bent »


Jo Stafford
Thank you for calling
(1954)

Who can it be? Hello, hello?
Yes, this is me
Darling, oh my darling
What a surprise
It’s been so long, why?
There’s tears in my eyes

When will you be here?
What time will it be?
Oh, you’re not coming?
I see, oh, I see
Well, I hope you’ll be happy
Thank you, I’ll try
Thank you for calling, goodbye

Yes, operator
I’ll hang up the phone
Yes, yes, I know my party is gone
But I’ll always love him
I guess, till I die
Thank you for calling, goodbye


Jo Stafford was in Nederland vooral bekend van het lied Thank you for calling.
Het nummer begint met het gerinkel van een telefoon. Een vrouw neemt op.
Uit haar tekst blijkt dat ze wordt gebeld door een man van wie ze nog altijd zielsveel houdt.
Hunkerend vraagt ze hem wanneer hij weer eens langs komt. Maar het loopt anders af...



bron: NRC 21 juli 2008

Anna

Het kan ook zijn dat je gewoon, gewoon bent...

« thank you for calling | no picture please | hoe de dingen je leven kunnen veranderen 5 »

Illusies
De meeste pijn ontstaat omdat mensen illusies nodig hebben om te kunnen leven.
De psychoanalyticus heeft tot taak de illusies zichtbaar te maken.
Maar mag je iemand zijn illusies afnemen als je er niks voor in de plaats kan stellen?
De drie belangrijkste illusies zijn:
Het leven heeft zin.
Je bent als persoon bijzonder.
Je bent onsterfelijk.

Het leven heeft niet meer zin dan jij er aan geeft.
Je bent niet bijzonderder dan iemand anders.
Iedereen gaat uiteindelijk dood.

Iedereen ziek
Het onderzoek naar de belangrijkste dodelijke ziekten is in een impasse geraakt.
Hart- en vaatziekten, kanker, chronische ziekten.
Alle informatie die beschikbaar is geeft geen antwoord op de oorzaak van ziekten.
Het medisch establishment wordt steeds groter. Het is niet tevreden met het patiënten-aanbod dat er is.
De gezonde populatie moet ook ingelijfd. Gewone zaken zoals de menopauze, zin in sex, erectiestoornissen, slechte zin of pijn in de keel, worden tot medisch probleem benoemd. Risico's verheft tot ziekten.
Triviale klachten worden met ingewikkelde procedures bestreden.

Gewoon zijn
Artsen en consumenten komen steeds meer vast te zitten in het idee dat er met iedereen wel iets mis is en dat alles en iedereen genezen kan worden. Dat is ook een verklaring waarom het genezingspercentage van de psychoanalyse zo laag is. Veel mensen die in analyse gaan hebben eigenlijk niks.

il·lu·sie (dev; illusies)
	1	zinsbegoocheling
	2	droombeeld
	3	kunstmatige voorstelling

Anna


bron:
Irvin D. Yalom
Scherprechter van de liefde
Tien ware verhalen uit een psychotherapeuthische praktijk

Hoe de dingen je leven kunnen veranderen 5

« het kan ook zijn dat je gewoon, gewoon bent | no picture please | hoe de dingen je leven kunnen veranderen 4 »

symmetrie, samenhang, elegantie, harmonie, orde, zelfkennis

Donald Keen schrijft in The pleasures of Japanese literature dat het Japanse gevoel voor schoonheid lang verschild heeft van dat van het westen. De Japanners hielden meer van onregelmatigheid dan van symmetrie, meer van vergankelijkheid dan van het eeuwige en meer van het eenvoudige dan het bloemrijke. Dat kan omdat schilders, schrijvers en theoretici het esthetische gevoel van hun land in die richting hebben gestuurd.

Cultuur
De romantische opvatting dat we allen spontaan een individuele mening over schoonheid hebben lijkt niet te kloppen. Je wordt beïnvloed in het beoordelen van je waarnemingen. Je wordt beïnvloed in de waardering die je hebt voor de dingen en die invloed noemen we cultuur.

Orde
Orde geeft het gevoel dat het leven niet meer gecompliceerd hoeft te zijn dan het al is.
Regelmaat en voorspelbaarheid geven geestelijke rust en voorkomen onverwachte verrassingen.
Orde wordt het meest gewaardeerd waneer die gecombineerd wordt met complexiteit.
Te grote orde is saai. Te grote chaos is verwarrend.
Schoonheid ligt tussen de twee uitersten orde en chaos.

Harmonie
Het kunnen bemiddelen tussen tegenstellingen.
Oud versus nieuw.
Natuurlijk tegenover kunstmatig.
Overdadig of sober.
Vrouwelijk of mannelijk.

Wat is de aantrekkingskracht van harmonie tussen contrasterende elementen. Stel nu dat de tegenstellingen in de dingen, gebouwen en inrichting een spiegeling zijn van ons eigen innerlijk. Een spiegeling van de strijdige kanten van ons eigen karakter.
De wrijving tussen rede en emotie.
Tussen integriteit en hedonisme.
Mannelijk en vrouwelijk.

De harmonie die we in de dingen aanwijzen als mooi, verwijst naar een toestand die je in de psychologie, geluk zou kunnen noemen. Een gezonde geest.

De tegenstellingen in de dingen herinnert je aan je eigen schaduwkant. Je neiging tot chaotisch gedrag. Je mateloosheid. Je koppigheid. Je decadentie. Je snobisme, je spilzucht etc. Instinctief weet je dat je je eigen tegenpolen in evenwicht moet brengen om enige mate van gelukzaligheid te bereiken.

De poging om de tegenstrijdigheden van jezelf in evenwicht te brengen stuit vaak op weerstand van degenen, die de polariteit juist in stand willen houden. Je kan niet tegelijkertijd goed en slecht zijn, zeggen ze. Je kan niet voor en tegen zijn. Grappig en tegelijkertijd serieus. Praktisch en elegant. Mannelijk en vrouwelijk. Van hoge en lage cultuur houden.

De dingen die in harmonie zijn trekken zich daar niks van aan. Ze kunnen luxe en eenvoudig tegelijk zijn. Ze kunnen laten zien dat een subtiele harmonie bemiddeld tussen conflicterende eigenschappen van je karakter. Ze laten zien hoe je iets moois kan maken van de tegenstellingen waarmee je moet dealen.

Praktische toepassing
Hoe maak je bv. een harmonische woninginrichting? Je kan de regel van de tegenstellingen in balans vrij makkelijk toepassen in je huis. Kijk eens rond in je woonkamer. Heb je gordijnen en vloerbedekking en een zachte bank met kussens? Heb je een stenen vloer, luxaflex, buismeubelen en een witte kale muur? Beide woninginrichtingen kunnen voor de bewoners in een behoefte voorzien maar in balans zijn ze niet. De zachte kamer ontbeert een hard element. bv. luxaflex i.p.v gordijnen. In de harde kamer ontbreekt zachtheid. bv. kussens of een tapijt. Maar zelfs als je erg gehecht bent aan je gezellige kamer, of je strakke kale interieur kan je harmonie maken. Dat doe je met de accessoires. Heb je bv. je meubels en gordijnen en tapijtjes bij de IKEA gekocht laat de accessoires daar dan staan. Koop op de rommelmarkt, de antiquair, de kringloop, de vazen, spiegels en schilderijtjes. Het strakke kale interieur kan in balans komen door geen harde materialen aan de muur te hangen zoals spiegels. Een schilderij in warme kleuren of een kleurenfoto zou beter zijn. Zo kan je je hele huis doorlopen en kijken of het in balans is of doorslaat naar een van de polen.

In je kledingkeuze kan je eenvoudig hetzelfde principe toepassen. Koop je een setje van een bepaald merk, laat de accessoires [tas, sjaaltjes en schoenen] daar dan staan. Je wilt geen wandelend reclame-bord van een kledingmerk worden. Als je een strak pak koopt, koop het bijpassende bloesje dan bv. in een vintage zaak. Een elegant jurkje kan je combineren met stoere laarzen Bij mannen de klassieker, een pak met gympen en t-shirt.

Elegantie
We zien schoonheid in de dingen wanneer ze pragmatiek en functionaliteit weten te combineren met speelsheid en kwetsbaarheid. Verder zien we schoonheid in de dingen als ze samenhang vertonen en getuigen van zelfinzicht.
Tot zover Alain de Boton en zijn schoonheid.

Anna


bron: Alain de Botton
De architectuur van het geluk



hoe de dingen je leven kunnen veranderen 1 »
hoe de dingen je leven kunnen veranderen 2 »
hoe de dingen je leven kunnen veranderen 3 »
hoe de dingen je leven kunnen veranderen 4 »

Hoe de dingen je leven kunnen veranderen 4

« hoe de dingen je leven kunnen veranderen 5 | no picture please | hoe de dingen je leven kunnen veranderen 3 »

De natuur in jezelf kwijt raken
Om de natuur in mezelf niet kwijt te raken neem ik de trein naar Amsterdam en loop de Hortus Botanicus in. Wellicht niet de meest natuurlijke omgeving in de strikte zin van het woord maar in de stad is er geen beter optie. Het publiek dat deze Hortus Botanicus bezoekt heeft een hoog Eco-gehalte en je haalt de biologen er zo tussenuit. Ik weet niet of je wel eens op fieldtrip geweest bent met de Belgische klokkenmakersvereniging. De biologen die in de Hortus Botanicus rondlopen zien er uit als Belgische klokkenmakers. Ze hebben een baard, een licht gekromde rug, het hoofd naar beneden. De blik op de grond gericht op zoek naar zeldzame plantjes.

In de Hortus Botanicus heerst groot Ecobewustzijn. Er is Ecostroom. Er is Eco afvalbewerking.
Op het terras wordt Eco-thee geserveerd met Eco-suiker en Eco-brood met garnaaltjes.
Voel me altijd wat slecht op mijn gemak bij de bewust ecologisch levende medemens.
Ze zien eruit als de lesbiennes van het eerste uur. Als je de mannenliefde afwijst mag je het schoonheidsideaal volledig laten varen. Gelukkig zijn ze daar van terug gekomen en is vrouwenliefde geen bezwaar voor jezelf mooi vinden/maken.
Maar de Eco-biologische bezoekers van de Hortus Botanicus lijken zich slechts met de schoonheid van de natuur bezig te houden. In huis kijken ze niet vaak in de spiegel.
Natuurlijke make-up en natuurlijke haarverf is toch wel te krijgen. En als je de kleren goed nat te drogen hangt, krijg je de kreuk er ook uit als je gewetensbezwaren hebt tegen het gebruik van elektriciteit voor het mooi maken van je kleren. Maar los van de aanblik van de enigszins verfomfaaide onopgesmukte eco-bezoekers op het terras van de Oranjerie, is het eten er heerlijk en de aanblik van de meer dan 4000 verschillende plantensoorten zal mijn contact met de natuur herstellen en mijn psychische disbalans weer in evenwicht brengen.

Loop door de kassen en langs palmbomen. In de vijver de meest beroemde waterlelie, Victoria amazonica.
De plant is bekend om haar enorme, ronde bladeren van wel twee meter doorsnee. Maar ook om haar bloeiwijze, die klinkt als een sprookje. De bloem bloeit slechts twee nachten, de eerste nacht wit en de tweede nacht roze. Na de tweede nacht sluit de bloem en verdwijnt ze onder water.

Langs de vijver naar de kruidentuin. Tientallen en tientallen kruiden in bloemperken.
Een bordje met naam en medicinale werking erbij. Nu zou van ontroering willen huilen maar zo'n type ben ik niet. [Het kan ook zijn dat ik niet in contact met mijn gevoelens sta, maar kan maar aan 1 aspect tegelijk werken] Op de site van de Hortus Botanicus lees ik de volgende tekst:
Oorspronkelijk was de Hortus een medicinale kruidentuin, opgericht in 1638 door het Amsterdamse stadsbestuur. De stad had net een pestepidemie achter de rug. Kruiden waren destijds van levensbelang, als basis voor medicijnen. In de Hortus bekwaamden artsen en apothekers zich in de receptuur.



Een kruidentuin, een medicinale kruidentuin. Las in de krant dat 25% van alle geneesmiddelen op basis van de werking van planten gemaakt zijn. Hier in de Hortus wordt kennis over kruiden en geneeskrachtige planten bewaard en onderwezen. Geen rondvliegende heksen of verdwaasde kwakzalvers. Serieuze wetenschappers die de werking van kruiden bestuderen.
De aanblik van de kruidentuin verrast me. Zoveel respect voor de natuur en de planten.
Er zijn nog mensen die in natuurlijke genezing geloven.

Nu mijn contact met de natuur hersteld is, nog even door naar de zee om er weer voor een hele week tegen te kunnen.

Kijk uit het raam, een grote rode kraan zwiept een nagemaakte, aangespoelde potvis, over het dak, over de bomen, in de tuin van het Schevenings museum.

Loop langs het strand en laat de schoonheid van de dingen tot me komen...


volgt meer, later, wordt vervolgd

Anna


bron: Alain de Botton
De architectuur van het geluk



hoe de dingen je leven kunnen veranderen 1 »
hoe de dingen je leven kunnen veranderen 2 »
hoe de dingen je leven kunnen veranderen 3 »


De Hortus Botanicus Amsterdam is een van de oudste botanische tuinen ter wereld. In de tuin en de kassen groeien maar liefst 6.000 planten van ruim 4.000 soorten. De Hortus ligt in de Plantagebuurt, aan de rand van het hectische Amsterdamse centrum. Maar achter de 300 jaar oude toegangspoort is het alsof de stad haar adem even inhoudt.

Hoe de dingen je leven kunnen veranderen 3

« hoe de dingen je leven kunnen veranderen 4 | no picture please | hoe de dingen je leven kunnen veranderen 2 »


de vergankelijkheid van de mode van de schoonheid
Wanneer we de dingen mooi vinden, nemen we aan dat dat altijd zo zal blijven.
Maar de kunstgeschiedenis leert anders.
Op de sixties wordt ondanks haar hardnekkige revival oprispingen toch vooral geamuseerd terug gekeken.
En ook de volgende generatie zal met verwondering kijken naar onze keuze van behang, hair-style en schaamhaar-mode. Niets zo vergankelijk als de mode van de schoonheid.
Het streven van architecten vormgevers en ontwerpers is om los te komen van de mode.
Het streven is om werk te maken dat eeuwigheidswaarde heeft of op zijn minst er na een tiental jaren er niet bespottelijk uitziet.

abstract of realistisch
Waarom veranderen we van mening over wat we mooi vinden?
Wilhelm Worringer schreef in 1907 het essay Abstraktion und Einfüllung.
Hij zegt dat er slechts twee soorten kunst bestaan, abstract en realistisch.
In een samenleving is altijd één van de twee dominant.
Bij abstracte kunst staat symmetrie, orde, regelmaat en geometrie centraal.
Abstracte kunst probeert een rustige sfeer te scheppen.
Realistische kunst is erop gericht de levendigheid en de kleuren van de tastbare werkelijkheid op te roepen.

Worringer's theorie verklaart waarom een samenleving de ene artistieke expressie-vorm op een bepaald moment voor de ander verruilt. De doorslag voor de switch waren de waarden waaraan het in de samenleving ontbrak. Een maatschappij zou in de kunst precies die dingen waarderen waarover ze zelf niet in voldoende mate bezit.
Abstracte kunst met haar harmonie, sereniteit en ritme zou vooral samenlevingen aanspreken die naar kalmte hunkeren. Samenlevingen waarin orde en gezag afneemt of ontbreekt, in tijden van ideologische verschuivingen, als er fysieke dreiging heerst. In tijden van morele en spirituele verwarring. Tegen zo'n onrustige achtergrond hebben mensen behoefte aan rust.
Met als gevolg een grote waardering voor abstracte kunst, zegt Worringer.

In samenlevingen die zo sterk gereguleerd zijn dat het leven er voorspelbaar en veilig geworden is kan een tegengestelde behoefte ontstaan. Mensen willen ontsnappen aan routine, saaiheid en voorspelbaarheid. Ze houden van realistische kunst die hun psyche van voedsel voorziet en die hun weet in contact brengt met intense gevoelens.
[naar de film gaan om eens lekker te huilen]

we zijn geneigd iets mooi te vinden als we er eigenschappen in ontdekken waaraan we zelf of onze samenleving een gebrek heeft

Als je uit balans bent kunnen de dingen je onevenwichtigheid compenseren.
Maar omdat de psychologische tekorten voor iedereen verschillend zijn kan dit leiden tot conflicten over de definitie van schoonheid. Een voorkeur voor een bepaalde stijl vertelt zowel wat de voorstander er van ontbeert als wat hij waardeert. Een voorkeur voor de natuur, ruigheid, authenticiteit en het informele wil niet zeggen dat de mens zelf ook zo is. Het is eerder dat je verliefd wordt op het natuurlijke van de dingen als je zelf het contact met de natuur bent kwijtgeraakt.

In zijn essay Über naive und sentimentale Dichtung, zegt Friedrich von Schiller dat de oude Grieken het grootste deel van hun tijd buiten doorbrachten.
De steden waren klein en omringd door bos en zee. De Grieken hadden geen enkele behoefte zich te omringen met voorwerpen die aan de natuur herinneren.
De Grieken waren de natuur in zichzelf nog niet kwijt geraakt.

de natuur in jezelf kwijt raken
Om de natuur in mezelf niet kwijt te raken neem ik de trein naar Amsterdam en loop de Hortus Botanicus in.
Wellicht niet de meest natuurlijke omgeving in de strikte zin van het woord maar in de stad is er geen beter optie.



volgt meer, later, wordt vervolgd

Anna


bron: Alain de Botton
De architectuur van het geluk


hoe de dingen je leven kunnen veranderen 1... »
hoe de dingen je leven kunnen veranderen 2... »

Hoe de dingen je leven kunnen veranderen 2

« hoe de dingen je leven kunnen veranderen 3 | no picture please | hoe de dingen je leven kunnen veranderen 1 »

Wat is mooi
Hoe bepaal je of de dingen mooi zijn. Een gebouw, een huis, een servies, een stoel.
Wat is mooi?
Dat is een lastige vraag
Wie heeft zich nooit op een feestje laten verleiden tot de oeverloze discussie over, wat is kunst.
Een vraag die alleen maar kan uitmonden in ruzie.
Een onmogelijke vraag.

Klassiek is mooi
Die vraag was, wat betreft de Westerse bouwkunst, niet altijd zo moeilijk te beantwoorde
Een mooi gebouw, was een klassiek gebouw. Een gebouw geïnspireerd op de Griekse bouwstijl.
Door de Grieken bedacht, door de Romeinen overgenomen, herontdekt in de Renaissance en in de negentiende eeuw nogmaals tot leven geroepen.
Er heerste een sterke consensus en stilistische eenheid.
[Hoewel voor de architecten in de 19e eeuw daar toch wat kanttekeningen bijgezet kunnen worden]
Er was geen enkele behoefte om origineel te zijn.
Een Dorische zuil is een Dorische zuil. Een Ionische zuil is fraai zoals die is.
De Corinthische zuil, niks meer aan veranderen.
Totdat een architect op het idee kwam, als je de klassieken kan kopiëren, waarom niet ook de gotiek, of de barok. In de loop van de 19e eeuw, terwijl in hoog tempo de hele kunstgeschiedenis via neostijlen nog eens werd doorlopen, sloeg de verwarring toe. Een klant die een huis wou laten bouwen door een architect kon naast de neostijlen, kiezen uit o.a de Indiase, Chinese, Egyptische, Islamitische, Tiroler of Jacobean stijl.

Welke trend moet je volgen
In 1828 schreef Heinrich Hübsch een boek met de titel 'In welchem Stil sollen wir bauen'
Die titel gaf het dilemma van die tijd weer. Er moest toch een eenvoudig antwoord zijn op de vraag of een eetkamer gemeubileerd moest worden met Oud-Egyptische of wel Chinese stoelen.
Er moest toch een oplossing zijn voor het geruzie tussen de pleitbevechters van de Gotische, Oud-Engelse en Zwitserse stijl.

Ijzer
Het antwoord dat niet echt een antwoord was kwam uit een onverwachte hoek.
Niet de architecten bepaalden wat mooi was, maar de ingenieurs.
Begin 19e eeuw werd het mogelijk ijzer te gebruiken voor bruggen, treinstations en viaducten.
De ingenieurs vroegen zich geen moment af welke stijl ze moesten kiezen.
Of er een Dorische of Ionesche kapiteel nodig was. Ze bouwden zo licht en en zo praktisch en zo functioneel mogelijk. Dat leek de oplossing voor het schoonheidsvraagstuk.
Een gebouw is mooi als het functioneel is en niet versierd is met decoratieve elementen of bv. niet-dragende zuilen.

Functionalisme
Hoe ziet een huis eruit wanneer een architect het idee van schoonheid vergeet en zich alleen bezig houdt met technische functionaliteit.
Voorbeelden daarvan zijn het huis dat Ludwig Wittgenstein bouwde voor zijn zus Gretl,
Villa Savoye van architect Le Corbusier, het Schröderhuis van Rietveld en de villa's van Frank Lloyd Wright,
De modernistische architecten zijn in hun ontwerpen net zo esthetisch, zo niet esthetischer dan hun negentiende eeuwse voorgangers.
Als dat zo is waarom rechtvaardigen ze hun werk dan met technologische argumenten?

Angst voor een mening over schoonheid
Angst lijkt het motief. Er was geen universele norm voor schoonheid meer.
Dus nam men zijn toevlucht tot wetenschappelijk jargon om de criticasters te pareren.
Blijft de vraag wat is mooi en is het mogelijk daar een antwoord op te geven.

Luister naar de gebouwen
Alain de Boton, haalt in zijn boek 'De Architectuur van het Geluk' John Ruskins aan.
Hij zegt, als je gebouwen nu eens niet beschouwt als louter visuele objecten.
Wat als je nu eens je aandacht richt op wat een gebouw representeert
Wat vertelt een gebouw?
Spreekt het over democratie of aristocratie.
Is het open of arrogant
Gastvrij of bedreigend.
Kijkt het naar de toekomst of flirt het naar het verleden.

Wat je mooi vind ben jezelf
Wanneer je iets mooi vind, doe je niet alleen een uitspraak over wat je ziet.
Meer nog, en waarschijnlijk onbewust, doe je een uitspraak waar het ding voor staat.
Als je iets mooi vind, is dat een in de materie vorm gegeven voorliefde van waarden die je aanspreken.
Een uitdrukking van een leven dat jij goed vind.
Waarden die jij belangrijk vind.
Wat jij mooi vind vertelt vooral veel over jezelf.
Het drukt uit wat jij onder een goed leven verstaat.
Niet iedereen heeft hetzelfde idee hoe een zinvol leven eruit ziet
Daarom zijn er ook zoveel discussies over de vraag, wat is mooi.

Wat vind jij
Maar wat zeggen je persoonlijke voor- en afkeur voor de dingen over jezelf?
Waarom vind jij iets mooi of niet mooi?

volgt meer, later, wordt vervolgd

Anna


bron: Alain de Botton
De architectuur van het geluk


hoe de dingen je leven kunnen veranderen »

Hoe de dingen je leven kunnen veranderen...

« de dingen 2... | no picture please | nature versus nurture... »

Het is maar beter dat we vaak geen acht slaan op de dingen
Je zou niet graag meer met de trein reizen als je je voortdurend bewust zou zijn hoe slecht de trein wordt schoongehouden. Je zou niet meer kunnen slapen in de treurige bloemetjes-stof hotelkamer inrichting. Was het maar bloemetjes-stof. Veel hotels hebben een onbestemde stoffering van zowel wand, raam, meubels en bed. Het lijken rest-stoffen met een design dat nergens anders geschikt voor is dan hotelkamers depressief te maken.

Het is maar beter dat we vaak geen acht slaan op de dingen
Het puistje op de wang van de ober. De levervlek op een hand. De net te ver uitgeschoten make-up. Een haartje dat groeit waar het niet hoort te groeien. Een vochtplek in het plafond. Kozijnen met bladderende verf. Vieze vingers op een deurpost. Kalkaanslag in het bad. Je gesprekspartner met een etensrest tussen de tanden. Adem die niet prettig ruikt. Mag reuk tot 'de dingen' gerekend worden? Een voorbijganger die zijn schouders teveel kromt. Opwaaiend zwerfvuil op straat. Spuug op de stoep. Spuug. Als daar per ongeluk je oog opvalt, wens je dat dat niet gebeurt was. Traptreden die al roesten terwijl de voetgangersbrug nog maar een paar jaar oud is. Een niet verteerde maaltijd van een eerstejaars student, vlak naast de spuug. Eerst gespuugd en toen... Een fiets in het water gegooid.
Een achtergelaten winkelkarretje niet in de buurt van een supermarkt. Stickers op verkeersborden die daardoor hun functie verliezen. Een Mc-Donald reclame. Fluoriserende borden die van alles verbieden. Stinkende vuilnisbakken en een zwerver die er toch gewoon zijn avondmaal uitvist. Een duur hotel met bruine kozijnen en bruin getinte ramen. Zouden de gasten weten dat de somberte na hun overnachting komt door de verkeerde kleur van de ramen?

Het is maar beter dat we meestal geen acht op de dingen slaan
Toch wordt er veel moeite gedaan om de dingen vorm te geven.
Ook door de mensen die denken ongevoelig te zijn voor hun omgeving.
Je gaat op zaterdag naar de HEMA om badkamertegel-kleur matchende handdoeken te vinden.
Het lijkt dat we heen en weer switchen tussen het niet en wel opmerken van de omgeving.
Op momenten dat we de omgeving opmerken merken we ook hoe we erdoor beïnvloed worden.
Dat het leven behelpen is kan door een lelijke kamer bevestigd worden.
Terwijl een lichte zonnige kamer weer hoop kan geven.
En een blik op de exotische halsbandparkiet in het park de angst voor globalisering kan triggeren.

Het belang van de dingen veronderstelt dat ze ons kunnen laten zien wie we idealiter kunnen zijn
Geloof in het belang van de dingen gaat uit van de veronderstelling dat de dingen ons beïnvloeden

Mensen worden beïnvloed door de omgeving waar ze zich in bevinden.
Deze ontvankelijkheid kan positief uitvallen en daarbij je beste eigenschappen naar boven halen.
Maar het kan ook tot problemen leiden.
Als je stemming kan afhangen van de kleur van het behang, de vorm van een deur, de frisheid van het tapijt, werkt dat twee kanten uit. Opgewektheid of neerslachtigheid al naar gelang de vormgeving van de dingen gelukt is.

Het is niet uit onverschilligheid dat we zo vaak de dingen niet zien
Het is uit angst voor neerslachtigheid die onstaat na het zien van zoveel lelijkheid

Een pas opgeleverd nieuwbouwhuis begint vanaf het moment van aflevering al aan zijn verval.
Je kan het verval vertragen door als een excentrieke estheet over je huis te waken.
Je kan je gasten vragen hun schoenen uit te trekken om het tapijt of parket te sparen.
Je kan plastic hoezen over je bankstel trekken. Voortdurend je kasten stofvrij houden.
Met Sorbo-doekjes in de weer blijven. Horrengaas voor het raam en de deuren spannen om spinnen, vliegen en ander ongedierte buiten te houden. Excentrieke estheten maken één ding duidelijk. Geluk kan net zozeer samen hangen met de orde en volmaaktheid van de dingen als een warm en menselijk contact.

Zij die het meest gevoelig zijn voor schoonheid van de dingen zijn zich ook het sterkst bewust van haar vluchtigheid

Hoewel huizen en gebouwen de mogelijkheid hebben om een bepaalde stemming op te roepen wil dat niet zeggen dat ze dat ook altijd lukt. Het is heel goed mogelijk ruzie te maken in de kathedraal van Chartres, een huwelijk te beëindigen in de kalmerende symmetrie van de tuinen van Versailles, of tobberig te blijven in een thermisch bad in Boedapest. Mooie huizen kunnen niet alleen geen garantie geven voor geluk, ze geven ook geen garantie voor de deugdzaamheid van de mensen die erin wonen. Je zou kunnen veronderstellen dat mensen eigenschappen delen met de gebouwen waartoe ze worden aangetrokken. Als een huis de waarden, vriendelijkheid, tederheid, geduld, evenwichtigheid, intelligentie, wereldwijsheid, scepticisme en vertrouwen uitstraalt dan zullen de bewoners deze eigenschappen toch ook bezitten. Die vanzelfsprekendheid is er niet. Een paleis kan een tiran huisvesten. Een moordenaar kan een kasteel bezitten. Een afperser een 19e eeuws grachtenpand. Een huis kan morele principes uitstralen, het heeft niet de macht ze dwingend op te leggen. Het is niet de schuld van een huis dat haar bewoners slecht zijn.

Zij die het meest gevoelig zijn voor de schoonheid van de dingen hebben vaak tegenslag achter de rug

Mensen zijn gevoelig voor hun omgeving en kleuren kunnen je stemming beïnvloeden. Maar zelfs een goed gebouw of een aangenaam ingerichte kamer of de juiste kleurafstemming is geen therapeutische garantie en lost niet automatisch al je problemen op. Een gebouw kan ook niet voorkomen dat er tussen haar muren narigheid gebeurt.

De dingen, een gebouw, architectuur kan als het goed gelukt is een beeld schetsen van wie idealiter willen zijn.
De vraag is hoe ziet een mooi gebouw er eigenlijk uit.
Ludwig Wittgenstein, die drie jaar de tijd genomen heeft om een huis te bouwen voor zijn zus Gretl zegt:
U denkt dat wijsbegeerte moeilijk is, maar ik kan u verzekeren dat dit nog niets is vergeleken bij de opgave een goede architect te zijn.

Wat is mooi is een vraag die niet eenvoudig te beantwoorden is.
Dat is niet altijd zo geweest.
In de westerse geschiedenis stond een mooi gebouw gelijk aan een klassiek gebouw.

volgt meer, later, wordt vervolgd

Anna

bron: Alain de Botton
De architectuur van het geluk

nature versus nurture

« de dingen... | no picture please | zomer galerie... »







welkom op het weblog van Anna

Zomer galerie Cry Baby

« nature versus nurture... | no picture please | weet jij wat je passie is.. »








meer tekeningen André Joosten »


welkom op het weblog van Anna

weet jij wat je passie is in het leven?

« cry baby... | no picture please | André Rieu 5.. »

de huwelijksfotograaf
Ben op een bruiloft. De mis in de kerk.
Het bruidje loopt door het midden-pad.
De trotse ouders. De fotograaf.
De huwelijkstoet zoekt een plekje in de banken.
Camera's flitsen. Ik tel vier spiegel-reflexcamera's.
Acht kleinbeeld-toestellen. Eenmaal video en de rest van de gasten fotografeert met het mobieltje.
Het mobieltje dat niet uitstaat. Het mobieltje dat afgaat tijdens de mis. Gegniffel.
Heb mijn toestel thuis gelaten. Foto's maken is werk. Naar een bruiloft gaan is ontspanning.
En noem me ouderwets in de kerk foto's maken tijdens een mis vind ik not done.
Concentreer me op de mis maar wordt toch steeds afgeleid door de fotograferende gasten.
Beroepsdeformatie. Het is nl. een erg mooi oud Belgisch kerkje. Daar zitten mooie foto's in.
Concentratie, Anna, je bent niet aan het werk. Dit is een belangrijke gebeurtenis.
Twee mensen beloven elkaar trouw voor hun hele leven.
Mijn oog valt toch weer op de huwelijksfotograaf.
Hij is niet beroeps. Zijn toestel is goed maar eenvoudig.
Hij heeft niet veel ervaring lijkt het.
Hij kijkt voortdurend op zijn schermpje of de foto's gelukt zijn.
Hij staat te ver af. Hij mist de goede momenten.
Weg concentratie. Het jeukt me om het 'podium' op te lopen.
Foto's te maken. Close-up. De kus. De ringen. Het ja-woord.

leuk iets in het theater doen
De theater-wereld is een kleine wereld.
Er zijn veel mensen die er toevallig in verzeild zijn geraakt.
Maar eenmaal gestoken door het theater-bug kom je er moeilijk van los.
Via een cursus toneelspelen stapte ik die wereld binnen.
Actrice worden, dacht ik, is de logische keus
Dat dat niet zo logisch is als je van natuurre eerder beschouwend dan extravert bent wist ik toen nog niet.
Op de toelating van de toneelacademie heb ik me vooral verbaasd over het fenomeen actrice.
De gekte, de heftigheid van de emoties, de felheid, het vechten om aandacht.
Heb het allemaal bekeken en ondertussen vergat ik te acteren.
Niet aangenomen.
Maar in de theater-wereld zijn er veel interessante beroepen achter de schermen.
Decor-ontwerp bv. en dat heb ik zo'n 20 jaar gedaan en nog steeds.

fotodoorloop
Al die jaren heb ik foto's gemaakt van de theater-voorstellingen waar ik aan heb meegewerkt.
En sinds kort ook in opdracht van toneelgezelschappen.
Omdat theatergezelschappen foto's nodig hebben van hun voorstellingen voor de krant nodigen ze daar een fotograaf voor uit.
Ze spelen de voorstelling [een foto-doorloop] terwijl de fotograaf foto's maakt.
Het is als een huwelijksreportage. Als je het moment mist is het pech.
Een bruidspaar zeg maar één keer 'I do' er is maar één kus, en zodra de ring om de vinger zit ben je getrouwd.
Bij theaterfotografie is het hetzelfde. Als je het moment mist is het voorbij. Pech.

als je benen hebt, heb je geen zoomlens nodig
Tijdens de bruiloft in dat kerkje bedacht ik me. Ik hou van die spanning.
De kick dat het fout kan gaan. Dat je maar één kans hebt.
Ben geen actrice geworden. Maar als ik foto's maak sta ik op op het podium.
Er zijn ogen op me gericht. In het echte leven ben ik vrij bedeesd.
Maar tijdens een foto-shoot durf ik alles.
Een zoomlens is geweldig, maar een foto van dichtbij maken is tien keer mooier.
Je moet durven. Dicht bovenop de actie staan.

De fotograaf op de bruiloft is te bescheiden.
Hij staat te ver af. Is te discreet. Come on, wil ik hem toeroepen.
Stap dichterbij. Maak die foto.

wat is je passie...
Schrik een beetje van mijn eigen fanatisme. Dat ik het erg leuk vond om theater-foto's te maken dat wist ik wel.
Maar zou het kunnen zijn dat dit mijn ultieme passie is.
En zo ja. Waarom ga ik dan in september aan een theoretische studie beginnen?

welkom op het weblog van Anna
welkom ook in tijden van twijfel...




Terwijl André Rieu 5.. op het Vrijthof groot uitpakt speelt een fanfare voor klein publiek in het stadspark....

André Rieu oppe Vriethof 5

« weet jij wat je passie is... | no picture please | André Rieu 4... »



lampen om de bomen aan te lichten
lampen aan de boom om de gebouwen aan te lichten



cameravrouwen



achter het hek kijken naar de repetitie vn het concert van André Rieu





Anna







André Rieu op het Vrijthof in 2005

André Rieu oppe Vriethof 4

« André Rieu 5... | no picture please | André Rieu 3... »



backstage oefenen



nog meer lampjes ophangen



verlengsnoeren liggen gewoon op straat om over te struikelen



Amerikaanse André Rieu fan



Amerikaanse André Rieu fan uit Virginia


Anna

André Rieu oppe Vriethof 3

« André Rieu 4... | no picture please | André Rieu 2... »



voor het concert eerst eten



voor het concert eerst eten en drinken



de terrassen op het Vrijthof, alsof ze nog niet groot genoeg zijn, worden doorgebouwd op straat



jonge violiste backstage



jonge violiste backstage

Anna

André Rieu oppe Vriethof 2

« André Rieu 3... | no picture please | André Rieu... »



door het hek heen een foto van André Rieu maken...



door het hek heem een foto van André Rieu maken...



André Rieu oppe Vriethof...
vertaling: André Rieu op het Vrijthof [Maastricht]



door het hek heen een foto van André Rieu maken



door het hek heen een foto van André Rieu maken...


Anna

André Rieu oppe Vriethof

« André Rieu 2. | no picture please | Sinti 6 ... »

Loop je nietsvermoedend het Vrijthof van Maastricht op,
blijkt André Rieu concert te houden die avond....



vanaf 19.30 uur begint het concert met een diner



er zijn meer spots nodig om de bomen aan te lichten



de cameraman kijkt op zijn monitor



bushalte vervallen vanwege concert André Rieu

Anna

Sinti 6

« André Rieu.. | no picture please | Sinti 5 ... »











Anna



Sinti 1 »
Sinti 2 »
Sinti 3 »
Sinti 4 »
Sinti 5 »
Sinti 6 »

Sinti 5

« Sinti 6.. | no picture please | Sinti 4 ... »

5.
De Sinti mannen zien eruit als Sinti.
Niet alle Sinti-mannen dragen een zwart pak, een wit hemd, een snor, een zwarte hoed, een gouden ketting en een sigaret in de mond. Deze mannen wel. Ze dragen een zwart pak, een wit hemd, een snor, een zwarte hoed, een gouden ketting en een sigaret in de mond.
Ik maak foto’s van de muzikanten met hun gegelde, pas gecoiffeerde haar.
Een man wil graag op de foto, hij poseert, stropdas recht, haren kammen, ernstig kijken.
Hij gebaart en spreekt in het Romanees.
Dat versta ik niet.
Hij gebaart, steek je hand op.
Ik steek mijn hand op.
Steek je arm opzij.
Ik steek mijn arm opzij en vrees dat ik in de uitbeelding van een schunnige mop zit.
Steek je arm opzij en grijp naar beneden, gebaart de man.
Ik graai met mijn arm naast de bank en voel een fles schnaps.
De gebarentalende man wil schnaps.





Toch jammer dat ze zo’n slechte naam hebben.
Ze maken prachtige muziek.
Dat is met groepen die zich isoleren.
Kijk maar naar de orthodoxe joden, zegt Indy.
Burgers zijn onrein. Ik ben onrein.
De Sinti houden van feesten.
Ze houden van het hier en nu.

6.
Een man uit Amsterdam.
Heb je geen foto van mij gemaakt, vraagt hij.
Nee, alleen van de Sinti.
De man vind het jammer.
Misschien spelen we zo dadelijk nog eens, zegt hij.
Ik neem een foto van de man.
Hij lacht ongemakkelijk.
Hoe kom je in een zigeunerorkest terecht, vraag ik hem.
Ik studeerde...studenten zeiden laten we een zigeuner-orkest oprichten.
Ik speelde viool, maar ze zeiden we zien jou op de cimbaal.
Ik had nog nooit een cimbaal gezien, maar ik was onmiddellijk hooked.
Ik wou les van de violist in het concertgebouworkest, maar die had er geen zin in.
Toen heb ik les gehad van de altviolist, die zit er naast in een orkest en van hem heb ik les gehad.
Die bandjes heb ik nog, hij liet me eindeloos herhalen.
Nein, nein, nicht goed, zei hij.
Ik ben naar Hongarije gegaan en heb in Grand Cafés gespeeld. Ik ben allerlei zigeuners tegen gekomen dat was toen dat is nu niet meer.
In A’dam loop ik door de stad en een man zegt, wat ben jij aan het doen?
Ik speel in een zigeunerorkest,zeg ik
En je studie?
Hij zegt, je komt bij mij in huis en ik regel alles en je maakt je studie af en dat heb ik gedaan.
Dat is een beslissend moment in mijn leven geweest. Ik heb economie gestudeerd. Na mijn studie ben ik bij IBM gaan werken computermarketing. De eerste computers.
De eerste computers? Hoe oud is de man die voor me staat. Zigeunerorkesten in Boedapest. De eerste computers.
Wat konden de eerste computers?
Rekenen, alleen maar rekenen. Het was een spannende tijd. Mensen enthousiast maken voor computers. Nu met het interent. Dat is zo’n fantastische ontwikkeling.
Ik kijk de man aan. Geen rimpel op zijn gezicht. Ik schat hem 50.
Hij is 70 en ik geef hem een compliment en nog een. Een teveel. Hij is niet meer te stoppen.
op mijn 55ste heb ik een goede afvloeiing gekregen en nu speel ik weer symbaal, ik ben met Nello meegekomen en een symbaal weegt wel 90 kilo dat hebben we de trappen opgesjouwd en die moet straks weer naar beneden met zijn vieren lukt het wel maar ik weet niet of ik vier mensen kan vinden die niet gedronken hebben jammer dat je me niet hebt horen spelen
ik heb je wel horen spelen heb alleen geen foto van je
misschien spelen we nog vanavond dat hangt van Nello af
Nello Miranda is de ster van de avond maar er zijn meer begaafde Sinti muzikanten op het feest in de bossen afgekomen
Het is een bijzondere avond zegt de cembalist, de violisten spelen zo..
Hoe doen jullie dat er is geen bladmuziek, wie bepaalt wat jullie spelen
De solist is de baas
Hoe weet je wat je moet spelen?
Zigeunermuziek kent veel herhaling na 1 keer horen zou ik het moeten kunnen spelen.
De meeste muziek ken ik wel. Er zijn zo’n 6000 liedjes. De meeste ken ik wel. Vanavond was er toch muziek die ik dan niet ken.
Dan kan ik niet volgen. Het is zo...de man schudt zijn hoofd van bewondering.
Er zijn meer mannen dan vrouwen. Later op de avond zitten de mannen en vrouwen door elkaar aan tafel.
De gitaar, de accordeon, de viool, ze zingen liederen en de vrouwen dansen met elkaar.
We gaan naar huis in het Middeleeuwenkamp is het donker, ze slapen op appelsap.
De Sinti vieren feest, waarom slapen als je ook feesten kan, waarom appelsap drinken als er wijn is.


Anna

Sinti 1 »
Sinti 2 »
Sinti 3 »
Sinti 4 »
Sinti 5 »
Sinti 6 »