Hoe de dingen je leven kunnen veranderen...
« de dingen 2... | no picture please | nature versus nurture... »
Het is maar beter dat we vaak geen acht slaan op de dingen
Je zou niet graag meer met de trein reizen als je je voortdurend bewust zou zijn hoe slecht de trein wordt schoongehouden. Je zou niet meer kunnen slapen in de treurige bloemetjes-stof hotelkamer inrichting. Was het maar bloemetjes-stof. Veel hotels hebben een onbestemde stoffering van zowel wand, raam, meubels en bed. Het lijken rest-stoffen met een design dat nergens anders geschikt voor is dan hotelkamers depressief te maken.
Het is maar beter dat we vaak geen acht slaan op de dingen
Het puistje op de wang van de ober. De levervlek op een hand. De net te ver uitgeschoten make-up. Een haartje dat groeit waar het niet hoort te groeien. Een vochtplek in het plafond. Kozijnen met bladderende verf. Vieze vingers op een deurpost. Kalkaanslag in het bad. Je gesprekspartner met een etensrest tussen de tanden. Adem die niet prettig ruikt. Mag reuk tot 'de dingen' gerekend worden? Een voorbijganger die zijn schouders teveel kromt. Opwaaiend zwerfvuil op straat. Spuug op de stoep. Spuug. Als daar per ongeluk je oog opvalt, wens je dat dat niet gebeurt was. Traptreden die al roesten terwijl de voetgangersbrug nog maar een paar jaar oud is. Een niet verteerde maaltijd van een eerstejaars student, vlak naast de spuug. Eerst gespuugd en toen... Een fiets in het water gegooid.
Een achtergelaten winkelkarretje niet in de buurt van een supermarkt. Stickers op verkeersborden die daardoor hun functie verliezen. Een Mc-Donald reclame. Fluoriserende borden die van alles verbieden. Stinkende vuilnisbakken en een zwerver die er toch gewoon zijn avondmaal uitvist. Een duur hotel met bruine kozijnen en bruin getinte ramen. Zouden de gasten weten dat de somberte na hun overnachting komt door de verkeerde kleur van de ramen?
Het is maar beter dat we meestal geen acht op de dingen slaan
Toch wordt er veel moeite gedaan om de dingen vorm te geven.
Ook door de mensen die denken ongevoelig te zijn voor hun omgeving.
Je gaat op zaterdag naar de HEMA om badkamertegel-kleur matchende handdoeken te vinden.
Het lijkt dat we heen en weer switchen tussen het niet en wel opmerken van de omgeving.
Op momenten dat we de omgeving opmerken merken we ook hoe we erdoor beïnvloed worden.
Dat het leven behelpen is kan door een lelijke kamer bevestigd worden.
Terwijl een lichte zonnige kamer weer hoop kan geven.
En een blik op de exotische halsbandparkiet in het park de angst voor globalisering kan triggeren.
Het belang van de dingen veronderstelt dat ze ons kunnen laten zien wie we idealiter kunnen zijn
Geloof in het belang van de dingen gaat uit van de veronderstelling dat de dingen ons beïnvloeden
Mensen worden beïnvloed door de omgeving waar ze zich in bevinden.
Deze ontvankelijkheid kan positief uitvallen en daarbij je beste eigenschappen naar boven halen.
Maar het kan ook tot problemen leiden.
Als je stemming kan afhangen van de kleur van het behang, de vorm van een deur, de frisheid van het tapijt, werkt dat twee kanten uit. Opgewektheid of neerslachtigheid al naar gelang de vormgeving van de dingen gelukt is.
Het is niet uit onverschilligheid dat we zo vaak de dingen niet zien
Het is uit angst voor neerslachtigheid die onstaat na het zien van zoveel lelijkheid
Een pas opgeleverd nieuwbouwhuis begint vanaf het moment van aflevering al aan zijn verval.
Je kan het verval vertragen door als een excentrieke estheet over je huis te waken.
Je kan je gasten vragen hun schoenen uit te trekken om het tapijt of parket te sparen.
Je kan plastic hoezen over je bankstel trekken. Voortdurend je kasten stofvrij houden.
Met Sorbo-doekjes in de weer blijven. Horrengaas voor het raam en de deuren spannen om spinnen, vliegen en ander ongedierte buiten te houden. Excentrieke estheten maken één ding duidelijk. Geluk kan net zozeer samen hangen met de orde en volmaaktheid van de dingen als een warm en menselijk contact.
Zij die het meest gevoelig zijn voor schoonheid van de dingen zijn zich ook het sterkst bewust van haar vluchtigheid
Hoewel huizen en gebouwen de mogelijkheid hebben om een bepaalde stemming op te roepen wil dat niet zeggen dat ze dat ook altijd lukt. Het is heel goed mogelijk ruzie te maken in de kathedraal van Chartres, een huwelijk te beëindigen in de kalmerende symmetrie van de tuinen van Versailles, of tobberig te blijven in een thermisch bad in Boedapest. Mooie huizen kunnen niet alleen geen garantie geven voor geluk, ze geven ook geen garantie voor de deugdzaamheid van de mensen die erin wonen. Je zou kunnen veronderstellen dat mensen eigenschappen delen met de gebouwen waartoe ze worden aangetrokken. Als een huis de waarden, vriendelijkheid, tederheid, geduld, evenwichtigheid, intelligentie, wereldwijsheid, scepticisme en vertrouwen uitstraalt dan zullen de bewoners deze eigenschappen toch ook bezitten. Die vanzelfsprekendheid is er niet. Een paleis kan een tiran huisvesten. Een moordenaar kan een kasteel bezitten. Een afperser een 19e eeuws grachtenpand. Een huis kan morele principes uitstralen, het heeft niet de macht ze dwingend op te leggen. Het is niet de schuld van een huis dat haar bewoners slecht zijn.
Zij die het meest gevoelig zijn voor de schoonheid van de dingen hebben vaak tegenslag achter de rug
Mensen zijn gevoelig voor hun omgeving en kleuren kunnen je stemming beïnvloeden. Maar zelfs een goed gebouw of een aangenaam ingerichte kamer of de juiste kleurafstemming is geen therapeutische garantie en lost niet automatisch al je problemen op. Een gebouw kan ook niet voorkomen dat er tussen haar muren narigheid gebeurt.
De dingen, een gebouw, architectuur kan als het goed gelukt is een beeld schetsen van wie idealiter willen zijn.
De vraag is hoe ziet een mooi gebouw er eigenlijk uit.
Ludwig Wittgenstein, die drie jaar de tijd genomen heeft om een huis te bouwen voor zijn zus Gretl zegt:
U denkt dat wijsbegeerte moeilijk is, maar ik kan u verzekeren dat dit nog niets is vergeleken bij de opgave een goede architect te zijn.
Wat is mooi is een vraag die niet eenvoudig te beantwoorden is.
Dat is niet altijd zo geweest.
In de westerse geschiedenis stond een mooi gebouw gelijk aan een klassiek gebouw.
volgt meer, later, wordt vervolgd
Anna
bron: Alain de Botton
De architectuur van het geluk
