weet jij wat je passie is in het leven?
« cry baby... | no picture please | André Rieu 5.. »
de huwelijksfotograaf
Ben op een bruiloft. De mis in de kerk.
Het bruidje loopt door het midden-pad.
De trotse ouders. De fotograaf.
De huwelijkstoet zoekt een plekje in de banken.
Camera's flitsen. Ik tel vier spiegel-reflexcamera's.
Acht kleinbeeld-toestellen. Eenmaal video en de rest van de gasten fotografeert met het mobieltje.
Het mobieltje dat niet uitstaat. Het mobieltje dat afgaat tijdens de mis. Gegniffel.
Heb mijn toestel thuis gelaten. Foto's maken is werk. Naar een bruiloft gaan is ontspanning.
En noem me ouderwets in de kerk foto's maken tijdens een mis vind ik not done.
Concentreer me op de mis maar wordt toch steeds afgeleid door de fotograferende gasten.
Beroepsdeformatie. Het is nl. een erg mooi oud Belgisch kerkje. Daar zitten mooie foto's in.
Concentratie, Anna, je bent niet aan het werk. Dit is een belangrijke gebeurtenis.
Twee mensen beloven elkaar trouw voor hun hele leven.
Mijn oog valt toch weer op de huwelijksfotograaf.
Hij is niet beroeps. Zijn toestel is goed maar eenvoudig.
Hij heeft niet veel ervaring lijkt het.
Hij kijkt voortdurend op zijn schermpje of de foto's gelukt zijn.
Hij staat te ver af. Hij mist de goede momenten.
Weg concentratie. Het jeukt me om het 'podium' op te lopen.
Foto's te maken. Close-up. De kus. De ringen. Het ja-woord.
leuk iets in het theater doen
De theater-wereld is een kleine wereld.
Er zijn veel mensen die er toevallig in verzeild zijn geraakt.
Maar eenmaal gestoken door het theater-bug kom je er moeilijk van los.
Via een cursus toneelspelen stapte ik die wereld binnen.
Actrice worden, dacht ik, is de logische keus
Dat dat niet zo logisch is als je van natuurre eerder beschouwend dan extravert bent wist ik toen nog niet.
Op de toelating van de toneelacademie heb ik me vooral verbaasd over het fenomeen actrice.
De gekte, de heftigheid van de emoties, de felheid, het vechten om aandacht.
Heb het allemaal bekeken en ondertussen vergat ik te acteren.
Niet aangenomen.
Maar in de theater-wereld zijn er veel interessante beroepen achter de schermen.
Decor-ontwerp bv. en dat heb ik zo'n 20 jaar gedaan en nog steeds.
fotodoorloop
Al die jaren heb ik foto's gemaakt van de theater-voorstellingen waar ik aan heb meegewerkt.
En sinds kort ook in opdracht van toneelgezelschappen.
Omdat theatergezelschappen foto's nodig hebben van hun voorstellingen voor de krant nodigen ze daar een fotograaf voor uit.
Ze spelen de voorstelling [een foto-doorloop] terwijl de fotograaf foto's maakt.
Het is als een huwelijksreportage. Als je het moment mist is het pech.
Een bruidspaar zeg maar één keer 'I do' er is maar één kus, en zodra de ring om de vinger zit ben je getrouwd.
Bij theaterfotografie is het hetzelfde. Als je het moment mist is het voorbij. Pech.
als je benen hebt, heb je geen zoomlens nodig
Tijdens de bruiloft in dat kerkje bedacht ik me. Ik hou van die spanning.
De kick dat het fout kan gaan. Dat je maar één kans hebt.
Ben geen actrice geworden. Maar als ik foto's maak sta ik op op het podium.
Er zijn ogen op me gericht. In het echte leven ben ik vrij bedeesd.
Maar tijdens een foto-shoot durf ik alles.
Een zoomlens is geweldig, maar een foto van dichtbij maken is tien keer mooier.
Je moet durven. Dicht bovenop de actie staan.
De fotograaf op de bruiloft is te bescheiden.
Hij staat te ver af. Is te discreet. Come on, wil ik hem toeroepen.
Stap dichterbij. Maak die foto.
wat is je passie...
Schrik een beetje van mijn eigen fanatisme. Dat ik het erg leuk vond om theater-foto's te maken dat wist ik wel.
Maar zou het kunnen zijn dat dit mijn ultieme passie is.
En zo ja. Waarom ga ik dan in september aan een theoretische studie beginnen?
welkom op het weblog van Anna
welkom ook in tijden van twijfel...
Terwijl André Rieu 5.. op het Vrijthof groot uitpakt speelt een fanfare voor klein publiek in het stadspark....
