30.6.08

Sinti 2

« Sinti 3.. | no picture please | Sinti 1 ... »

2. Spelen dat je in de oudheid leeft...
Op de cour van het kasteel staan mannen in zwarte pakken. Zwarte hoeden, een wit hemd en een snor.
Een gouden ketting en een sigaret in de hand
De mannen roken sigaretten en drinken bier. Er is altijd wel een aanleiding om feest te vieren, zeggen ze.
Zo vieren wij nu feest, zegt Sinti Roger trots.
De ruimte op de begane grond is ingericht als buffet.
Er staat een toren van twaalf slagroomtaarten.
Een kistje aardbeien en een kistje sla.
Aardappelsalade, goulash, champignon-ragout. Een gebraden zwijn, brood, nog meer salades en groenten.
De goulash zit in een pan zo groot dat je er twee baby’s tegelijk in bad kan doen.
De goulash heb ik gemaakt, zegt Roger.
Er liggen servetjes, plastic borden en een stapel gesneden wit-brood in plastic zakken.
Het licht in de ruimte komt van een rode lichtslang die tegen de muur getacked is.
Bij het vorige feest zijn de stoppen doorgeslagen en nu is er op de helft van het kasteel geen licht meer.
Een stroomkabel loopt naar een van de bijgebouwen waar wel nog elektriciteit is.
Eén halogeen kan die kabel aan, kaarsen doen de rest.
Een jongen heeft als taak de kaarsen brandend te houden. Hij houdt het niet bij.
Zodra de duisternis invalt, hult het feest zich in een aangename schemer.



Het kasteel staat leeg en wordt in het weekend gebruikt door mensen die spelen dat ze in de oudheid leven.
Er is een smid, een houtbewerker en een winkel met authentieke kleren.
In het gebouwtje waar wel nog licht is zitten ze bij elkaar, de mensen die in het weekend spelen dat ze in de oudheid leven.
Ze hebben zich in stijl aangekleed met mutsen en wollen vesten.
In de tuin van het kasteel staan tenten en houten huisjes er is een kampvuur met een braadpot erboven.
Er staan twee stationcars. Een groepje mensen laadt de auto uit.
Indy en ik lopen er naar toe.
Hoe reageren mensen uit de Middeleeuwen als ze gestoord worden?
Gaan ze meteen slaan of schelden, vraagt Indy?
Allebei denk ik, zeg ik.
Voorzichtig naderen we de groep verklede mensen die hun auto aan het uitladen zijn.
Die spullen uit hun auto aan het laden zijn alsof ze op de camping staan.
Waarom zijn jullie zo verkleed, vraag ik.
Wij zijn Kelten. We gaan het kasteel belegeren.
Echt, vraag ik.
Nee, valt de vrouw onmiddellijk uit haar rol.
Dat is een spel. We hebben gevechtsmachines maar we schieten niet met kogels maar met druiventrossen
De vrouw draagt Middeleeuwse kleren. Een lange groene jas en een gele jurk.
Ze heeft zich dik aangekleed. Het is koud en nat. Ze verontschuldigd zich voor haar schoenen die zeer 21e eeuws zijn.
Ja, ik ken het terrein nog niet zo goed, zegt ze.
Gezondheid gaat voor, zegt ze. Haar jonge kinderen hebben hun authentieke leren schoentjes verruilt voor rubberen laarzen.
Wat doen jullie hier en waarom zijn jullie verkleed als in de Middeleeuwen?
De oudheid, niet de Middeleeuwen.
Waarom zijn jullie verkleed als in de oudheid?
De oudheid, niet de Middeleeuwen, de Middeleeuwen zijn te comfortabel.
We hadden ook cowboys kunnen kiezen of Indianen, maar de oudheid spreekt ons meer aan.

Hoe consequent zijn jullie, vraag ik.
Zoveel mogelijk, zegt de vrouw die met haar gezin speelt dat ze in de oudheid leven.
De auto’s, vraag ik.
We zijn nog kamp aan het opzetten, de auto’s gaan zo weg, zegt de ik-speel-dat-ik-in-de-oudheid-leef-mevrouw.

Anna




Sinti 1 »
Sinti 2 »
Sinti 3 »
Sinti 4 »
Sinti 5 »
Sinti 6 »

Sinti 1

« Sinti 2.. | no picture please | de was ophangen als het regent ... »

1. Sinti-feest op een kasteel
Ga met Indy naar een Sinti-feest.
Het is op een hoeve/kasteel/burcht/boerderij...
Gypsies op een kasteel?
De hoeve heeft een ondefinieerbare status.
Er is een kapel, er is een cour, er is een toegangspoort, er zijn bijgebouwen, trappen en torentjes, een beek en een dicht naaldbos. Op de cour brandt een houtvuur. Er wordt gebarbequet. Er staan her en der party-tenten en houten tafels en bankjes. Het feest was buiten bedacht maar het weer zit niet mee. Sinti violist Roger heeft alle muzikanten uitgenodigd waar hij de afgelopen 35 jaar mee gespeeld heeft. Op de afgelegen hoeve komen ze bij elkaar. De laatste gasten arriveren diep in de nacht na een urenlange zwerftocht door de bossen in het Duits-talige België.
Bij de ingang staat regisseur L. hij maakt foto’s van de toegangspoort.
Dat is Léon, roept Indy.
Léon begroet me terughoudend en zal me de hele avond ontlopen.
Hij denkt dat ik boos op hem ben. Hij speelt kat en muis.
Het kasteel is heel groot, staan we binnen bij het buffet, staat hij boven, gaan wij naar boven, gaat hij naar beneden.
Op het eind van de avond komt hij naar me toe. Hij is overvoerd [zeg je dat zo?] van de muziek.
Dit maak je nooit meer mee, zegt hij.
Waarom niet?
De zigeunercultuur zal uitsterven, dit is uniek dat wij dat hebben meegemaakt.
Hoezo dan?
Ze zullen zich gaan mengen en kijk eens hoe oud ze allemaal zijn.

Op de cour staan mannen in zwarte pakken. Zwarte hoeden, een wit hemd en een snor. Een gouden ketting en een sigaret in de hand.
Willen jullie bier, vragen de mannen en waar slapen jullie vannacht?
Jullie kunnen bij ons slapen. Op het spookuur als de geesten komen, dan voelen we ons veilig.
Dat is direct, zegt Indy.
Dat is duidelijk.
Die avond zal de behoefte aan geestenbezwering en bescherming tegen onheil en ander bijgeloof nog vaak als gespreksonderwerp terugkeren.

Sinti
Goi
Gadgo
1e taal Romanees.

Groepen die sterk op zichzelf gericht zijn hebben een benaming voor de ander.
Bij de joden, goi.
Bij de zigeuners, gadgo, niet zigeuner, burger.

Zigeuner is afgeleid van Anthinganoi.
Een aanduiding voor een joodse sekte die beschreven werd in de levensbeschrijving van de H. Gregorius door een anonieme monnik op de berg Athos in Griekenland 1054.
In andere talen worden ze Cigano, Cigan, Zingaro, Tsigane, genoemd.

In de tiende eeuw verlaten grote bevolkingsgroepen het noorden van Indië.
De reden van hun vertrek is onduidelijk. Hongersnood. Oorlog en slavernij...

In 1420 arriveren kleine mobiele groepen zigeuners in de Nederlanden.
Ze beweren pelgrims te zijn uit de onbekende landstreek Klein-Egypte.
Om hun beweringen te staven tonen ze geleide- en beschermingsbrieven van de Paus en andere machthebbers.
In die tijd werden zigeuners vermeld als Egyptenaren.
Hieruit zijn de benamingen gypsy, gitano, gitan ontstaan.



Anna




Sinti 1 »
Sinti 2 »
Sinti 3 »
Sinti 4 »
Sinti 5 »
Sinti 6 »

de was ophangen -buiten- om te drogen...

« Sinti 1.. | no picture please | flaneren 2 ... »


een vraag in een psychologie-test
wat doe je als er regen dreigt
laat je de was buiten hangen
of haal je hem binnen
ik zou de was buiten laten hangen
als teken van een optimistische geest/instelling
Vrouwe Fortuna laat deze bui overdrijven
maar de test zegt streng:
als je de was buiten laat hangen als het gaat regenen
heb je een gebrek aan realiteitszin
nu vind ik dat niet zo erg maar elke keer
als de was buiten hangt en de lucht betrekt
hoor ik die psychologie-test-onderzoek-stem zeggen
zie je wel...


Anna

27.6.08

Flaneren 2

« was ophangen... | no picture please | flaneren ... »

Toon me je boekenkast en ik zeg je wie je bent..
Vandaag had ik een weblogstukje willen schrijven over flaneren.
Een uitgebreide analyse over de oorsprong en betekenis van het flaneren.
Hoe het begrip ontstaan is in Parijs met de opkomst van de Arcades.
De overdekte winkelgalerijen. Hoe de Parijse man en vrouw nu veilig 's avonds over straat konden.
Hoe ze konden dwalen in de verlichte overdekte winkelstraten.
Daar had ik over willen schrijven.
En ook over de tentoonstelling in het Kunstencentrum Marres die dit thema behandeld.
Maar je weet hoe het gaat. En als je het niet weet zal ik het uitleggen...

Vakantie
Als freelancer zijn er twee mogelijkheden om vakantie te hebben.
Je hebt geen opdrachten, 1.
Of je werk ligt stil omdat je opdrachtgever vakantie heeft, 2.
Optie 1 komt dit jaar niet zoveel voor.
Optie 2 ook niet omdat de opdrachtgevers op verschillende tijden vakantie nemen.
Er is er altijd wel iemand aan het werk.
Ook dankzij de vakantie-spreiding in Nederland.
De dag gaat voorbij aan mailtjes, telefoontjes, administratie, nog meer telefoon.
De voorgenomen research voor mijn weblogstukje schiet erbij in.
De tentoonstelling van het Kunstencentrum Marres over de flaneur heet:
A l'extérieur
Rites de Passages
Helder, een flaneur wandelt buiten...Rites de passage is een woordspeling op de Franse passages, de overdekte winkelgalerijen. Maar in de begeleidende tekst wordt ook gesproken over het interieur-exterieur van de flaneur en hoe dat in het flaneren gespiegeld wordt. Interieur en exterieur van de flaneur, wat bedoelen ze daarmee?
En nu had ik willen schrijven over de flaneur die naar buiten gaat [exterieur] iets onderneemt, gezien wordt in het openbaar, de publieke ruimte betreedt, maar tegelijkertijd gedachten, nieuwe ideeën, inspiraties opdoet [interieur]

Shopping-malls
Waar ik ook over had willen schrijven is het verschil tussen een shoppingmall-koopgoot-Hoog Catharijne-winkelcentra en de Passage. Om te kunnen flaneren moet je naar buiten. Als je in je eigen huis prachtige ideeën opdoet hoef je niet naar buiten. Je gaat naar buiten om niet binnen te zitten.
Maar om de gedachten op gang te brengen is er wat bescherming nodig. In de vrije natuur vallen de gedachten stil.
In het bos lopen is meditatief. In de stad lopen prikkelt de zintuigen.
Om de gedachten op gang te brengen is een Passage ideaal.
Een Passage is een half-open ruimte. Hoog boven je is een glazen dak.
Het kan regenen. Het kan waaien. Je merkt er niets van.
Toch heb je het gevoel dat je gewoon buiten loopt.
De Passage heeft de vorm van een kommetje. Een kommetje dat je gevoel van begrenzing geeft en veiligheid.
In een mall heb je dat niet. Een mall is als een gevangenis.
Een doolhof waar je eenmaal binnen de uitgang niet meer vind.
Sommige steden hanteren de Mall-formule. Zakelijk, efficiënt, veel winkels. KOPEN.

Maastricht
Maastricht hanteert de flaneer-formule. De routing van de stad is gedacht op flaneren.
Daar had ik graag meer over willen vertellen, maar ja, de mails en telefoons en bla bla bla.
En toen was er nog het telefoontje naar de universiteit.
Zoals bekend heb ik het voornemen volgend seizoen, moet ik zeggen schooljaar als aankomend student...
Volgend schooljaar heb ik het voornemen om een studie te gaan doen aan de universiteit.
Dat is in september maar pas half augustus is er een rooster bekend.
Na september zit ik dus met een onzekere agenda.
Mijn opdrachtgevers hebben er geen boodschap aan dat ik studeer.
De universiteit wil liever niet dat ik ernaast probeer te werken.
Beide partijen eisen een beschikbaarheid van minimaal 40 uur per week.
En ik kan ze geen ongelijk geven.
Hoe romantisch is het idee om te willen studeren naast een veeleisend freelance bestaan.
Hoe romantisch is het om te denken dat je een dagopleiding kan gaan doen terwijl je niet eens tijd hebt om een weblogstukje te schrijven?

Boeken
Dus in plaats van een weblogstukje had ik je mijn boekenkast willen laten zien.
Toon me je boekenkast en ik vertel je wie ik ben.
Maar door alle gedoe ben ik daar ook niet aan toe gekomen.
Later....

Anna



om mijn boekenkast overzichtelijk te houden zijn de boeken ingedeeld in categorie


filosofie broederlijk naast godsdienst

psychologie naast geschiedenis

onduidelijke categorie naast onduidelijke categorie

esoterie naast wetenschappen

25.6.08

flaneren

« flaneren 2... | no picture please | droodling... »

Een paar weken geleden was ik in New York.
Met een vriendin. Een terrasjes-vriendin.
Een lange-gesprekken-met-een-glas-wijn-op-het-terras-aan-de-Maas-vriendin.
Nu met haar op vakantie, een week maar, in koop-stad New York.
Ik hou niet van kopen in mijn vrije tijd.
Winkels is werk. Kopen is werk. Werk is vermoeiend.
Terrasjes-vriendin houdt wel van kopen.
Voor haar is het fun. Ontspanning.
Schoenen shoppen met terrasjes-vriendin.
Dan kan een week lang duren.
Zelf hou ik het meest van dwalen door de stad.
Het liefst alleen. Doelloos. Zonder plattegrond.
Zigzaggen. Rechts. Links. Rechts. Links.
Of toch weer rechts. Niet nadenken. Gewoon lopen.
Dan gebeuren de wonderlijkste dingen.
Vreemde ontmoetingen. Verrassende vondsten.
Er schijnt een woord voor te bestaan.

Flaneren:
De kunst van het flaneren bestaat in het kunnen dwalen.
Het flaneren ontstaat vanzelf.
Je zegt niet vooraf dat je eventjes gaat flaneren in de stad.

Je zegt dat je een wandeling gaat maken. En dan draait het uit op een flanerie.

De hedendaagse [vervelende] variant van flaneren is fun-shoppen.
Het is een nutteloos kopen. Kopen voor de lol.
Voor het fun-shoppen zijn hele stadsdelen gebouwd.
Shopping-malls. Flaneren in een winkelcentrum is moeilijk.
Daarvoor zijn de winkels te opdringerig. Koop, roepen ze.

De echte flaneur loopt alleen. Het is een bezigheid die in eenzaamheid gebeurt.
Zonder noodzaak de deur uitgaan en je verbeelding de vrije loop laten.
Alsof alleen al het feit om rechts af te slaan op zichzelf een poëtische handeling is.

Er valt je een straat op waar je nog nooit doorheen bent gelopen.
Terwijl je door die straat loopt vergeet je waarom je erdoor heen wilde lopen.
Een stadsparkje trekt je aandacht en zo dwaal je verder.

Dwalen door de stad en nergens aan denken.
Losse bespiegelingen. Chaotische gedachten.
Onsamenhangende overpeinzingen, afgewisseld met meditatieve momenten.
Dagdromen die steeds onderbroken worden door de aandacht die de stad opeist.
Hier is een stoplicht. Daar liggen de straatstenen ongelijk.
Een etalage trekt eventjes je aandacht. Je verandert van trottoir.
Je ontwijkt een mevrouw met een enorme draagtas.
Een bedelaar vraagt om een aalmoes. Kinderen stoeien.
Een bank nodigt tot uitrusten. Het gaat regenen.
Ondertussen gaan de gedachten door. Half onbewust.

Thuis gekomen, ga je aan je werktafel zitten.
Plotseling blijken er allerlei nieuwe ideeën te zijn ontstaan.
Gedachten die schijnbaar niks met de wandeling van zojuist te maken hebben.

Naar een tekst van Eric de Kuyper
uit Het teruggevonden kind


Anna

A l'extérieur. Rites de Passages
Over de kunst van het flaneren
Marres Maastricht




in de tuin van Marres, het Maastrichtse centrum voor contemporaine cultuur

24.6.08

droodling

« flaneren... | no picture please | Macha... »















meer tekeningen André Joosten... »

Anna

23.6.08

Macha

« droodling... | no picture please | 90 minuten ITS festival.. »








how to pick up a pacifier when hands full...


Anna

20.6.08

90 minuten ITS-festival

« Macha... | no picture please | an elephant in the room.. »

Wat doe je als je weet dat je nog negentig minuten te leven hebt.
Die vraag stellen de vierdejaars studenten van de Amsterdamse Toneelschool & Kleinkunst academie.
Wat doe je als je weet als je nog maar 90 minuten te leven hebt.





repetitie-foto's 90 minuten


Anna

90 minuten
regie: Ola Mafaalani
decor en licht: André Joosten
@ foto's: Rikie Gorissen

19.6.08

when there is an elephant in the room you better introduce it...

« 90 minuten... | no picture please | parkeren alleen voor lovely laundry... »



De voorstelling 90 minuten.
Wat doe je als je weet dat je nog negentig minuten te leven hebt.
Die vraag stellen de vierdejaars studenten van de Amsterdamse Toneelschool & Kleinkunst academie.
Wat doe je als je weet als je nog maar 90 minuten te leven hebt.
Ga je anders om met de tijd? Probeer je je childhood dreams te verwezenlijken.
Pleeg je zelfmoord. Of leef je zoals je altijd zou moeten leven.
Alsof elke minuut de laatste is. Hoog energetisch.
Zonder moe te worden zoals alleen jonge mensen lijken te kunnen.

The Last Lecture...
Er bestaat een traditie op Amerikaanse universiteiten. Ze heet The Last Lecture.
Professoren worden uitgenodigd om een lezing te geven aan studenten.
Ze moeten antwoord geven op de vraag.
Stel dat je weet dat je gaat sterven wat zou je de studenten nog willen meegeven.
De meest beroemde last lecture is die van Randy Pausch.
Hij gaf zijn spreekbeurt terwijl hij wist dat hij leed aan terminale pancreas-kanker.
Randy sprak in zijn lezing over really achieving your childhood dreams.
Drie maanden hadden de artsen hem gegeven.
Hij verhuist met zijn gezin van Pittsburgh naar Virginia omdat daar familie van zijn vrouw woont.
Ze willen niet verhuizen, maar gezien het sociale vangnet in Virginia vinden ze het een verstandige keuze.

Randy Rausch krijgt de diagnose dat hij nog maar drie maanden te leven heeft.
Dat was in het najaar 2006.
Einde verhaal.

Alleen...
Randy Pausch leeft nog,
nu...
twee jaar later.

De vraag is dus, wat zou je doen als je weet dat je nog maar 90 minuten te leven hebt...



Anna

aanvulling 28 juli 2008:
Randy Pausch's Update page:
July 25th, 2008
Randy died this morning of complications from pancreatic cancer

16.6.08

parkeren alleen voor lovely laundry...

« an elephant in the room... | no picture please | weer thuis en wat je doet in de trein... »




parking for
lovely
laundry
only
violators will
be towed at
their own expense


Anna

13.6.08

weer thuis en wat je doet in de trein als je je verveelt

« parkeren alleen voor lovely... | no picture please | New Orleans Pirat in Gun Store... »
























Anna

11.6.08

Pirat in Gunstore

« wat je doet in de trein... | no picture please | New Orleans No Go Groom... »




piraat in gunstore New Orleans


vandaag op de radio
een voetballer krijgt celstraf voor het schoppen van een collega
de geschopte voetballer is voor zijn leven invalide
de schoppende voetballer zegt
ik kon er toch niks aan doen
it's all in the game

hou niet van kontakt-sporten
all in the game kunnen de emoties hoog oplopen
dan is het maar beter een regel te hebben
de regel dat je elkaar niet mag aanraken

moest op judo als kind
eerste les leren vallen
tweede les aan elkaar trekken
en laten vallen

was niet zo assertief als kind
maar dat getrek en geduw
in judo-les
no way en nooit meer geweest

er zijn sporten waar je elkaar niet mag aanraken
maar bij voetbal schop je iemand kapot
not my cup of thee
kontakt-sporten

raak de mensen graag aan
in het theater wordt veel gekust en omhelst
maar in de sport
met al die emoties
liever niet



Anna


wat er aan vooraf ging:
New Orleans No Go Groom...
New Orleans Beer To Go...
Breakfast in New Orleans... »
No Meat in New Orleans... »
No Veggies in New Orleans... »
New Orleans... »

9.6.08

New Orleans No Go Groom

« Pirat in Gunstore... | no picture please | New Orleans beer to go... »



Anna


wat er aan vooraf ging:
New Orleans Beer To Go...
Breakfast in New Orleans... »
No Meat in New Orleans... »
No Veggies in New Orleans... »
New Orleans... »

New Orleans beer to go

« New Orleans No Go Groom... | no picture please | Breakfast in New Orleans... »



vier jongens tapdansen op straat
een kartonnen doos voor de tips
metalen buttons onder hun schoenen voor het geluid
toeristen lopen langs met grote flessen beer to go
de drankjes, daiquiries, hebben fantasievolle namen
kami kazi
blow job
sex on the beach
jet fuel
het beer to go heet HURRICANE
een man in een wit t-shirt geeft geld
hij geeft geld aan de tappende jongens
hij gooit geld in de kartonnen doos
één jongen krijgt niks en protesteert verontwaardigd
de man in het witte t-shirt loopt verschrikt verder
zijn good-do-er gevoel duurt maar heel kort


Anna

wat er aan vooraf ging:

7.6.08

Breakfast in New Orleans

« New Orleans beer to go... | no picture please | No Veggies in New Orleans... »

Jenna woont in NY en ik kom haar opzoeken
ze wil weten wat mijn plan is
ze wil weten wat ik doe op een dag en ik zeg dat ik daarover zal nadenken
je denkt teveel, zegt Jenna
Jenna woont met man Josch en de kinderen Jana van twee en baby Jody van zes maanden in NY
we maken een field-trip naar New Orleans...
op een boottocht over de Mississippi River varen we langs Domino Sugar
the huge plant produces 19 percent of the nation's sugar supply


Het is 6.21 uur. Jenna en de kinderen slapen nog.
Verheug me op het ontbijt-buffet.
Scrambled eggs, gebakken spekjes...wat zou er zijn?
In eerste instantie denk ik dat het buffet nog niet open is.
Where is the food?

Er staat een man in een korte broek voor de koffieautomaat.
Hij drukt op de knopjes maar er komt geen koffie uit.
Hij ziet me kijken en denkt dat ik op hem sta te wachten.
Hij vraagt wat ik wil. Thee, zeg ik.
De man drukt op het knopje hot water maar de machine geeft geen sjoege.
Mijn impuls is om om het hoekje van de deur te kijken.
In de keuken om te zien of daar iemand is.
Waar machines falen moeten mensen het oplossen.

De man probeert galant te zijn.
Maar het lukt hem niet om enig vocht uit het apparaat te krijgen.
Groene led-lampjes knipperen op de machine.
All the lights are flashing, zeg ik. I think its broken.
Lets wait untill the lights calm down, zegt de man.

Ik lees de instructies op de machine.
Place a cup under the holder
Press cup
Press hot water
Hold
Het hold-gedeelte heeft de man niet begrepen.
Het knopje moet ingedrukt blijven.
Er stroomt warm water uit de machine.
Well, zegt de man verbaasd. Nu wil hij ook wel zijn koffie.
Hij neemt een nieuw bekertje. Zet het onder de holder.
Ik druk op cup en dan op coffee.
Er stroomt koffie uit de machine.

Even later zie ik de man weer naar de machine staren.
Something wrong, vraag ik.
Decaf, zegt hij. I want decaf.
Voor decaf koffie zijn er weer andere instructies.
Een ander toetscombinatie.
Press cup
Press decaf
Press coffee
De man vind het te ingewikkeld.
I would not know what to do without you.
I am good with machines, zeg ik.
Weet niet zeker of je daar trots op moet zijn.

Het is niet alleen de coffee-machine die ingewikkeld is.
Het hele ontbijt is ingewikkeld.
Het ontbijtbuffet bestaat uit machines waarin het ontbijt klaar gemaakt moet worden.
Naast de koffiemachine is er een wafel-machine.
Er is een microwave en een jus d'orange-machine.
Een broodjes doormidden-snij-apparaat. Een toast-maker machine.
Zelfs de melk komt uit een machine.

Ik ga op zoek naar ontbijt. Naast de koffiemachine staat een mand met zakjes.
In de zakjes zit pap. Quaker instant Oatmeal.
Pap. Zelf klaar te maken in de magnetron.
Volwassen Amerikanen eten pap als ontbijt.

Naast de zakjes pap staan bekertjes beslag.
Het beslag moet in het wafel-ijzer.
Verse wafels bakken als ontbijt.
Te begieten met sirup [suiker].
Volwassen Amerikanen eten wafels met stroop als ontbijt.

Naast het wafel-ijzer staat een schaal met omelette en iets dat lijkt op een worstje.
Ei met worst. Vooruit dat is te eten.
Raak de worst aan. Half bevroren.
De mini-frikadellen moeten eerst in de magnetron.
Het ei is ook koud.
Leg een stukje ommelette en een worstachtig ding op een plastic bordje.
Zet het bordje in de magnetron.



De volgende section is een vitrine met muffins.
En koekjesachtige dingen.
Er is brood en een machine om het brood te roosteren.
Rooster een sneetje brood.
Waar is het beleg?
Het beleg is jam, chocopasta, honing of boter.
Er is fruityoghurt met suiker.

Voor de kinderen zijn er Cherio's.
Gewone of met kleurtjes.
Groen, blauw, geel, oranje, rood.
Amerikaanse kinderen eten ontbijt dat er uit ziet als snoep.

Mijn eten is opgewarmd.
Eet van de ommelette. Er zit iets zachts in. Kaas.
Cream-cheeese in een onnatuurlijk gele kleur.
De worstjes zijn...[vies!]
Er is werkelijk niks gezonds te eten aan dit ontbijt-buffet.
Knabbel aan mijn broodje boter.
De boter smaakt zoet.
Het is ook geen boter.
Het is namaak-boter met veel suiker erin.



Er staat weer een mevrouw te hannesen bij de koffie-macine.
Kiep mijn veel te gele ei met plastic worstje in de prullenbak.
Help de mevrouw aan een kopje koffie uit de machine.
Thank you honey, zegt de mevrouw.
Honey... Amerikanen denken teveel aan suiker.

Anna

wat er aan vooraf ging:

No veggies in New Orleans

« Breakfast in New Orleans... | no picture please | No Meat in New Orleans... »

Jenna woont in NY en ik kom haar opzoeken
ze wil weten wat mijn plan is
ze wil weten wat ik doe op een dag en ik zeg dat ik daarover zal nadenken
je denkt teveel, zegt Jenna
Jenna woont met man Josch en de kinderen Jana van twee en baby Jody van zes maanden in NY
we maken een field-trip naar New Orleans
valt het je ook op dat er geen groenten op het menu staan zeg ik
het was Jenna nog niet opgevallen
nu ze het weet wil ze groente eten
is het niet voor haar dan toch wel voor de kinderen...

Vandaag gaan we groenten eten, zegt Jenna. Vandaag gaan we het restaurant zorgvuldig uitkiezen.
We lopen langs een Italiaans restaurant. Pasta with meat. Pasta with fish.
Veggies, zegt Jenna. Do you serve veggies with the food?
De ober kijkt verward. Veggies...ze staan niet op de kaart...misschien dat de kok...
Dat moet ik even vragen.
Hij loopt naar de keuken om aan de kok te vragen of er ook groenten geserveerd kunnen worden.
Het duurt even maar dan heeft hij een duidelijk antwoord. Geen groenten op het menu.
Hij verwijst ons naar het restaurant waar we gisteren op het terras gezeten hebben.
Jenna zucht.
Laten we naar de McDonald gaan, zegt man Josch.
McDonald, dat is geen echt eten, zegt Jenna. Mijn kinderen moeten groenten eten.
Het moet toch mogelijk zijn om in deze stad gezond te eten.
We vinden een restaurant waar broccoli als side-dish geserveerd wordt.
Hier gaan we eten, beslist Jenna.
Todler Jana eet broccoli, tomaat, aardappelen en kip.
Helaas verslikt ze zich in een schijfje komkommer en moet overgeven.
Onverteerde stukjes groente in helder maagvocht op de grond.
Ik leg er twee servetten overheen in een poging het op te ruimen.
Jenna zucht.
We made a bit of a mess, zegt ze tegen de serveerster.
De serveerster maakt het niks uit. Ze trekt gezichten naar de baby.
Ze wil de baby vasthouden en aan de kok in de keuken laten zien.
She is so cute. Look at those rolls. De baby heeft stevige beentjes.
De vetrolletjes oogsten bewondering. Amerikaanse baby's zijn kleiner dan Europese kinderen.
Look at those rolls, zegt ook de kok.
Josch eet een sandwich roll, vlees met frieten. Hij houdt van kleurloos geel en bruin eten zonder groenten.
Hij voert Jana stukjes frieten en brood.
Jenna zucht.
Morgen, zegt ze. Morgen als we weer thuis zijn maakt ik een enorme maaltijd-salade.
Met fruit en groenten. Mijn kinderen zullen groenten eten.


Anna

wat er aan vooraf ging:

No Meat in New Orleans... »






politie-agenten in New Orleans barbeque

6.6.08

No Meat in New Orleans

« No veggies in New Orleans... | no picture please | New Orleans... »

There is no meat in this town, riep de burgemeester van New Orleans wanhopig twee weken na Hurricane Katrina.
Er is geen vlees te krijgen in de stad. Het ontbreken van vlees als ultiem teken van het uitblijven van noodhulp.
Dat was 2005. Nu is 2008. Er is weer vlees in de stad.
De inwoners van New Orleans houden van vlees.
Vlees en vis staat er op het menu. Alleen maar vlees en vis.

Na aankomst in New Orleans is het lunchtijd. Het is warm. Moe, hongerige kinderen.
We duiken het eerste beste restaurant binnen.
Het kan toeval zijn maar op het menu staat geen één gerecht met groente.
Bestel gebakken vis met frietjes. De frietjes zijn zonder smaak. De vis smaakt naar schimmel.
Mayonaise, ketchup en zout helpen niet om enige smaak-sensatie op te wekken.
Jenna heeft jambalaya besteld. Rijst met worst en een bruine saus.
Niet eens een schijfje tomaat, zegt Jenna verbaasd.
Niet eens een poging tot illusie van gezond.
Niet eens een schijfje citroen, zeg ik.
Het eten ziet er bruin en geel uit. Bleek. Zonder kleur.

Het is toeval. De keuze van het restaurant is te gehaast gemaakt.
Je kan best groenten eten in New Orleans.
Op het eind van de middag zijn de kinderen moe, verhit van de sup-tropische zon en hongerig.
Een terras aan het water ziet er uitnodigend uit.
Jenna zoekt onmiddellijk een plekje en installeert de baby en todler Jana.

Aan de rand van het terras staan twee tafel. Op de tafel borden.
Voorbeeld borden met voorbeeld-eten uit de keuken.
Ook dit eten is geel en bruin. Rijst en aardappelen met ondefinieerbare sausen.



Soms opgefleurd door een rode baby crwawfish en een sporadisch tomaatje.
Geen groente. Het restaurant serveert geen groente.
Jenna is te moe en te warm om zich er druk over te maken. Ze bestelt de schrimps.
De schrimps worden geserveerd met saus en brood.
Ik neem een salade met crab en kauw zorgvuldig op de blaadjes groen.
Het het gerecht uitgekozen op het gehalte aan voedingsstoffen.
Ben vergeten dat een crab zo gruwelijk aan zijn eind komt.

Op het terras staat een kook-ketel. De ketel wordt verhit via een gas-fles.
Het kokende vocht en de gasfles maken een vervelend geluid.
Jenna zegt, dat is om de kreeft, de crawfish en de crab in te koken.
Dat gaan ze zo dadelijk doen. Voor onze ogen.
Ik wou dat ik een ander gerecht had besteld.
Het eten wordt gebracht.
Jenna wijst naar de kookketel.
Oh nee, zegt de serveerster, de vis is vanochtend al klaar gemaakt.
De ketel met bouillon staat te koken voor de geur.
De geur moet toeristen lokken om crawfish te komen eten.


We zitten op het terras naast de stomende ketel.
Er zitten niet veel mensen buiten.
De locals zitten binnen. In de airconditioning.
Alleen toeristen gaan vrijwillig in de damp heat zitten.


Ik vraag aan de serveerster hoe de schaalvis te eten.
Heb alleen een mes en een vork.
Met je tanden, zegt de vrouw die vijf kinderen heeft en moet werken als serveerster.
Met je tanden, zo doen wij dat hier.
Mijn tanden zeggen krak en ik vraag om gereedschap.
Ik zal eens kijken wat we hebben, zegt de vrouw.
Ze komt terug met een groot mes. Hier gaat het wel mee, zegt ze.
Wrik met het mes de vis open. Voel me schuldig.



De baby begint te huilen.
We moeten gaan, zegt Jenna.


Anna

wat eraan vooraf ging

4.6.08

New Orleans

« No Meat in New Orleans... | no picture please | meisjes-tekort in India... »


man vlecht rozen van palmboom-blad in New Orleans


Mardi Gras ketting verkoper



Miss Lena past present and future palm reader met haar vriend...
Haar lach is overtuigender dan haar voorspellende gave, voor noch achteruit



Anna

Older Posts Newer Posts

Label Cloud

Search

© no picture please