Kerstcadeau's ruilen....

« goede voornemens... | no picture please | we light my fire... »


cadeau's inruilen

De actie is alleen geldig als een ander blij kan zijn met het cadeau.
Als een ander blij kan zijn met het cadeau, waarom zou je een cadeau dan in ruilen?
Dit zijn mijn Kerstcadeau's:



Een heerlijke, eerlijke body scrub voor de nodige ontspanning.



Een schilderij van Jana uit Londen.
Ze heeft er weken aan gewerkt. Het zit goed dik in de verf.
Met subtiel opgeplakte blaadjes en glitterdetails.
En haar eigen handafdruk.



Hier is ze aan het werk...



Een schilderij gebaseerd op Afrikaanse maskers van haar jongere zusje Jody.



Een gesamtkunstwerk van beide zusjes samen.



Heb niks om in te ruilen. Wil niks in ruilen.
Heb nog nooit zulke mooie cadeau's met Kerstmis gekregen...
Wat een nare actie van die schouwburgen...


Anna

we light my fire union by fiction

« Kerstcadeau's ruilen... | no picture please | kerstboodschap van Noraly Beyer... »



Het zijn de de ervaringsrijken, de dak- en thuislozen, de wandelaars, de nachtwakers, de huisvinders, de gelukzoekers van Maastricht die centraal staan bij We Light my Fire. Het doel van het project is om hen in een positief [dag]licht te stellen. Zij werken met Scouting Amby, een aantal jongeren, en het winkelend publiek aan een kunstobject. En er zal een maaltijd gemaakt worden. Het project wordt geleid door stichting Union by Fiction. Een groot en open licht object wordt onder regie van beeldend kunstenaar Francois Salden gemaakt. Er zal gekookt worden zonder poen voor iedereen onder leiding van Gerdine Berkelmans. We Light my Fire neemt u mee naar de vele kanten van het leven in en rondom de stad. Koken en kunst zijn de middelen om mensen samen te brengen. Er zal gekookt worden, er zal gebouwd worden, er zal tijd zijn. Tijd voor zichzelf en tijd voor anderen.

Tekst: Union By Fiction













Anna

Kerstboodschap van Noraly Beyer

« we light my fire... | no picture please | kerstboodschap van Geert Somsen... »






Anna

Kerstboodschap van Geert Somsen

« kerstboodschap van Noraly Beyer... | no picture please | domini canes... »

Deze kerstboodschap is gepost op de interne internet omgeving van de universiteit.
Hij is geplaatst door G.Somsen, de coördinator van het blok dat ging over wetenschap en cultuur.
De grap is wel een beetje inside als je de lessen niet gevolgd hebt of voor alfa-mensen...sorry daarvoor ;-)



Posted by: G Somsen




Anna

Domini Canes

« kerstboodschap van Geert Somsen... | no picture please | kennis en kritiek... »






Selexyz Dominicanerkerk Maastricht

Anna

tentamen kennis en kritiek

« domini canes... | no picture please | de lichtjes van het reuzenrad... »



Het tentamen is in het Mecc. In een grote hal. Geen daglicht. Kaal. Groot. Veel.



Veel mensen. Er zijn drie tentamens van verschillende faculteiten tegelijkertijd.



Mijn partners in crime. Vlak voor aanvang.



Zit in sectie drie. Ver achteraan. Waar is de klok? Er is geen klok. Zonder klok gaat het niet. Hoe moet je je tentamen plannen zonder klok. Vraag waar de klok is. De klok komt wordt gezegd. De batterijen zijn zoek. Zodra de batterijen terecht wordt de klok opgehangen.



Ben een half uur voor het einde klaar. Alle antwoorden gegeven. Maar niet helemaal tevreden. En? En? vraagt de professor. Hij is benieuwd wat we van het tentamen vonden. We mompelen een vaag antwoord, nog daas van de inspanning. Fijne vakantie, zegt de professor en loopt weer de hal in. Het is een aardige man. Enthousiast. Betrokken. Als je dit tentamen niet haalt ligt het niet aan hem. Hij doet zoveel moeite. De leerstof is niet eenvoudig, maar hij legt uit, en nog eens en nog eens. Tijdens het tentamen loopt hij tussen de tafeltjes door. Beantwoord vragen. Maakt grapjes. Wenst je een fijne vakantie. Hoopt oprecht dat je het tentamen goed maakt. Tuur in de verte naar de klok die inderdaad van batterijen voorzien de goede tijd aangeeft. Heb één Bic-cristal-medium-gel-pen leeg geschreven. Kramp in de vingers. Ben jij manisch, vraagt een mede studente. Ze werpt een blik in mijn tas met wel twintig Bic-pennen. Vind het prettig om een voorraad pennen te hebben. Het gevoel een oneindige schrijfmogelijkheid te hebben. Voor het tentamen beperk ik me tot vier Bic's. Schrijf één Bic helemaal leeg. Zie je wel dat je reserve-pennen nodig hebt. Loop de hal uit. Fijne vakantie, zegt de professor. Bel met de moeder van Justen. Ze zegt dat ze weer gaat studeren. Studeren is leuk, zeg ik.


Anna

de lichtjes van het reuzenrad....

« kennis en kritiek... | no picture please | Justen Thimon... »

Kijk uit het raam. Zie in de verte het reuzenrad.
Op het Vrijthof in Maastricht staat Winterland.
Winterland is een Kerstmarkt. Met een schaatsbaan.
Glühwein. Poffertjes. Een carrousel.
Ben er nog niet geweest.
Kan uit het raam de lichtjes van het reuzenrad zien.
De lichtjes van het reuzenrad zijn computergestuurd.
Random patronen van strepen en lijnen en stippeltjes.
Je kan er zo de hele avond naar kijken. Het is steeds anders.

Nog twee dagen dan is tentamen en moet ik een essay inleveren.
Een tentamen over wetenschapsfilosofie en een essay over Kant.
Ga die man haten.
Hij heeft werkelijk goede ideeën maar heeft er lol aan ze te verpakken in onbegrijpelijke taal.
Het academiejaar is nu half voorbij.
Ben niet gestopt met de studie. Overleef nog. Overleef nog.
Maar ook maar net. Veel achterstallig onderhoud.
De administratie moet gedaan.
Emails beantwoord. Opdrachten wachten. De telefoon begint te rinkelen.
Nee, mijn telefoon rinkelt niet, hij zingt.
It's a feel good song. Hoe ongepast.
Neem me voor de ringtone te veranderen.
Telefoontjes. Werk. Onbetaald werk. Betaald werk.
Meteen weer stress. Oude stress. Offertes maken.
Onderhandelen. Moet wel. Moet toch geld verdienen.
Probeer ruzie te maken maar krijg opdracht toch. Fijn.
Werken tussen Kerst en Oud en Nieuw.
De enige week van dit jaar dat ik vrij heb.
Hypotheek, zingt een ander stemmetje.
Stil allemaal zeg ik. Stil.
Kijk naar het reuzenrad.
Kleurtjes. Goethe's kleurenleer vrijdag a.s. op het tentamen.
Google wat op internet. Culturele wetenschappen.
Een pretstudie. Een makkelijke studie.
Not. Niet en echt niet.
Na acht weken filosofie, jassen we nu in acht weken de hele wetenschapsfilosofie erdoor heen.
Van de oudheid en middeleeuwen via de Renaissance door de Verlichting naar de Romantiek.
Van Aristoteles, Galenus, Ptolemeus, Columbus, Vespucci, Copernicus, Vesalius, Descartes en Bacon,
via Harvey, Kepler, Newton, Galilei, Linneaus, Buffon, Adam Smith, Diderot, d'Alembert, Montesquieu, Rousseau en Turgot naar Goethe.

Telefoon. Verzoek om foto's. Aardige man. Ken jou toch, zegt hij.
Ja, zeg ik.
Oh, rekent hij snel dat is twaalf jaar geleden. Ben benieuwd hoe je er nu uitziet.
Mmm, zeg ik en kijk in de spiegel. Mijzelf twaalf jaar ouder. Wat zal dat tegenvallen.
In de krant een artikel. Steeds meer vrouwen verven hun haar niet meer.
Vanaf je twintigste kan je al 'grijs' worden. Steeds meer vrouwen laten dat natuurlijke proces gebeuren.
Kijk in de spiegel, naast het natuurlijke proces zijn er ook de sporen van stress en hard werken.
Kan echt niet in vaste dienst werken, maar soms zou ik mezelf ziek willen melden en dan toch betaald krijgen.
Soms, heel soms, zou ik willen weten hoe het voelt als je moe en over de top bent om je ziek te melden.
Not, Anna, not. Er gaat hier niemand ziek worden.

Ga verder aan mijn essay over Kant. In veel ingewikkelde woorden zegt Kant dat we weinig zeker weten.
Dat we sommige dingen gewoon nodig hebben. Het idee van een God bijvoorbeeld.
Het bestaan van God is niet te bewijzen maar mensen hebben het idee van een God nodig.
Dat tijd en ruimte bestaat is ook niet te bewijzen. Maar zonder dat besef is er chaos. Op kwantumniveau bestaat er geen tijd en ruimte. Deeltjes kunnen zijn en niet-zijn. Op de ene plek en tegelijk op de andere plek. Voor en na bestaat niet. Hier en daar bestaat niet. Zouden we ooit leren om zo te kunnen kijken. Waarschijnlijkheid. Dansende botsende deeltjes die er waarschijnlijk zijn maar wellicht ook niet. Leren kijken in meer dan vier dimensies.

Kijk naar buiten. De lichtjes van het reuzenrad zijn verdwenen. Het reuzenrad lijkt opgelost in de onzekerheid van het kwantumniveau. Het komt door de mist dat ik de lichtjes niet meer zien. Zo prozaïsch.
Van beneden geuren van Indische rijsttafel. Mmmm buurman heeft lekker gekookt. Warm een diepvriesmaaltijd op. Zoek in het donker naar de lichtjes van het reuzenrad. Het is te mistig. Zie alleen maar zwart.
Wat zei Goete ook alweer over kleur?
Kleur onstaat als gevolg van de poging van het licht om door de duisternis heen te breken?



Anna

Justen Thimon

« de lichtjes van het reuzenrad... | no picture please | een fotografisch geheugen... »







Justen Thimon

Anna

een fotografisch geheugen kan ook lastig zijn...

« Justen Thimon... | no picture please | de calculerende student... »

Via een klein lezersonderzoek ben ik er achter gekomen dat Lisette mijn blog leest.
Lisette heeft een non-verbale leerstoornis (NLD) .
Op haar blog staat:

Ik leer heel makkelijk talen.
Heb een fotografisch geheugen voor woorden,
maar vergeet binnen een seconde wat ik gezien heb.

Vind het wel bijzonder.
Heb haar blogzin wel drie keer opnieuw gelezen.
Een fotografisch geheugen voor woorden maar verdwalen in de beelden.
Bij mij is het precies omgekeerd.
Verdwalen in de woorden maar een fotografisch geheugen voor beelden.
Vrijdag weer tentamen.
Er moeten nogal wat woorden geleerd worden.
'Easy peasy'.
Hoef er 'alleen maar' plaatjes van te maken in mijn hoofd.





Na een tip van een blogger besluit ik te Googelen op leerstijlen.
Vind deze tekst:

Een leerling met een sensitieve leerstijl houdt van concrete informatie, deze leerling heeft de neiging om de wereld wat zwart - wit te benaderen en werkt graag vanuit vaste protocollen. Hierdoor wordt vaak heel precies gewerkt. Daar tegenover staat een intuïtieve leerstijl, waarbij de complexiteit van de wereld als uitgangspunt wordt genomen. Leerlingen met een sterke voorkeur voor intuïtief leren werken graag met principes en theorieën, zien de grote verbanden maar lopen het gevaar slordig te werk te gaan.

Leerlingen met een visuele leerstijl leren het makkelijkst door de informatie te zien. Plaatjes, grafieken, schema’s en diagrammen zijn voor deze leerlingen zeer verhelderend. De verbale leerstijl echter is meer op het woord gericht, zowel geschreven als gesproken.

Iemand met de voorkeur om actief te leren, moet met de stof bezig zijn om het te kunnen onthouden. Deze leerlingen hebben een sterke voorkeur voor groepswerk en practicum. Leerlingen met een beschouwende voorkeur werken juist liever alleen. Ze observeren eerst wat er gebeurt en leren door hier over na te denken.

Het verschil tussen de sequentiële en de globale leerstijl zit vooral in de manier waarop een leerling de stof begrijpt. Een leerling met een globale leerstijl heeft graag het hele overzicht voordat er op details wordt ingegaan, terwijl een leerling met een sequentiële leerstijl de stof graag in kleine stapjes gepresenteerd krijgt.

Bron: Universiteitsbibliotheek Utrecht

'Vroeger' kon ik gewoon niet goed leren, zei men. Nu blijk ik een intuïtieve, visuele, globale, beschouwende leerstijl te hebben. Precies het tegenovergestelde als op de universiteit wordt lesgegeven.

Anna



Ik denk in beelden, jij onderwijst in woorden...

de calculerende student...

« een fotografisch geheugen... | no picture please | procreation... »

Ze houdt van Duitse woorden.
Ik ga veel Duitse woorden gebruiken.
Daar houdt ze van, zegt Roger.
Ze is de universitaire docente.
Ze gaat het tentamen nakijken.
Neem de tip van Roger ter harte.
Gebruik veel Duitse woorden in het tentamen.
'Gesamptkunstwerk' als het over Nietzsche gaat.
Het 'ding an sich' als het over Kant gaat.
Weet ook dat ze erg van Jung houdt.
Benadruk het belang van Jung in mijn antwoorden.
De opzet slaagt. Het tentamen wordt gehaald.
Door de trucjes?
Natuurlijk niet, maar toch. Het helpt.
Universitaire docenten zijn net mensen.
Een beetje vleien, wie is er ongevoelig voor.
Het is een dubbel spoor.
Je volgt een studie omdat je iets wil leren.
Tegelijkertijd moet je je tentamen en studiepunten halen.
Die twee zaken lopen niet gelijk op.
Veel studeren is geen garantie voor hoge punten.
Geen flikker uitvoeren wil niet zeggen dat je je tentamen niet haalt.
De calculerende student komt een heel eind.
Wil geen calculerende student zijn.
Maar ook geen naïeve dombo.

B. is het prototype van de charmante student.
B. is van goede komaf.
Voelt zich op zijn gemak.
Spreekt makkelijk.
Heeft uitstraling. Is niet dom.
B. heeft een tactiek.
B. maakt grapjes.
Hij lardeert zijn antwoorden met grappen.
Hij weet de grappige anekdotes uit een tekst te halen.
Hij verluchtigt zijn antwoorden met beeldspraak.
Of met een grappig voorbeeld.
Hij lacht er dan bij.
Dat is zijn tactiek.
B. maakt grapjes.

Vandaag krijgen we onze essays terug.
Een essay mag vier A-viertjes lang zijn.
Niet meer en niet minder.
Mijn vorige essay was te lang.
Dat mag niet. Dat wordt bestraft.
Een vol punt aftrek.
Dat zal me leren.

Vandaag krijgen we onze essays terug.
Ja, sorry dat het wat te lang was.
Sorry dat het wat te lang was, lacht B.

Hoezo, vraag ik.
Heb jij een te lang essay ingeleverd?
Hoezo, kom jij ervan af met een sorry?
Hoezo kom jij ermee weg met een lach?

Het was gewoon een grappige inleiding, zegt de docent.
Gewoon grappig. Om te lachen.
Lees het maar. Het is hilarisch.
Opeens valt het kwartje.
De ingang naar deze docent.
Humor.
Hij houdt van humor.
Goed om te weten bij het komende tentamen.

Anna

procreation

« de calculerende student... | no picture please | this is a feel good song... »

Heb geen zin, zeg ik tegen K.
Dat kan niet zegt ze.
Waarom niet, vraag ik.
Je bent toch een rolmodel, zegt K.
Je moet toch een rolmodel zijn.
Waarom dan, vraag ik.
Nou, omdat, vanwege...
Omdat ik ouder ben, zeg ik.
Ja, zegt K.
Nou pech dan, zeg ik.
Heb geen zin in Goethe's Farbenlehre.
Heb hoofdpijn.
Het is de tweede keer vandaag...

Philip, de aardige, zorgzame student.
Hij vraagt,
Weet je wel hoe dat moet,
een film van internet downloaden
Dat weet ik niet.
Het is niet omdat ik oud ben.
Het is omdat ik geen films download van internet.

Het is de tweede keer vandaag, zeg ik tegen K.
Het leeftijd-issue.
Daar moet je toch tegen kunnen, zegt K.
Je hebt toch zeker wel zelfspot?

Lopen naar buiten.
De donkere stad in.
Staan nog even voor de deur.
Voor de deur van het universiteitsgebouw.
K. en Beate en ik.

De professor komt naar buiten.
Hij groet.
Hij loopt snel door.

Ik vind hem zo leuk, zegt Beate.
Je bent steeds aan het flirten, zeg ik.
Hij vind jou leuk.
Ik wil het niet weten, zegt Beate giechelend.
Ik heb een vriend.

Ik zeg dat ik denk dat hij van de mannenliefde is.
Whatever, zegt Beate, vind hem gewoon leuk.
Whatever, zegt K, ik ben een pot.
Oh, zeg ik, dat wist ik niet.
Zie je dat dan niet, zegt K.
Nou nee, zeg ik.

Loop met K richting bushalte.
Wist je het echt niet, zegt ze.
Nee, hoe kan je dat weten.
Het is wel moeilijk, zegt K.
Heb liever dat je het wel ziet.
Het is al lastig genoeg.
Tussen mannen en vrouwen.
Hoe vind je je match.

Hoe doe jij dat dan, vraag ik.
Dat is een probleem, zegt K.
Dat weet ik niet.


Anna

this is a feel good song....

« procreation... | no picture please | voor wie van oude boeken houdt »












Anna

voor wie van oude boeken houdt....

« the feel good song... | no picture please | avontuur »

Vandaag waren we in de bibliotheek.
Wie we? En hoezo is het bijzonder in een bibliotheek te zijn?

Het is donderdagochtend negen uur.
Sta op Plein 1992, het plein van het treaty.
Het verdrag dat de naam Maastricht met Europa verbonden heeft.

Het is donderdagochtend negen uur.
Sta voor de bibliotheek van Maastricht.
Het waait. Het is koud.
Je moet er wel wat voor over hebben.
Voor een bezoek aan de bibliotheek.
Wat is zo bijzonder aan dit bezoek?
Studentenvereniging Orakel heeft een bezoek aan de bibliotheek geregeld.
De Maastrichtse bibliotheek heeft een geheim.
De Maastrichtse bibliotheek bezit een groot aantal bijzondere boeken.
Eerste of tweede drukken van Bacon en Descartes.

De humani corporis fabrica libri septem het anatomieboek van Vesalius




De Encyclopédie van Diderot en d'Alembert...



Zou er graag wat meer over willen vertellen.
Maar ondertussen dendert het onderwijs maar door.
De Verlichting. De Romantiek. Goethe. Zijn kleurenleer.
Kant en alles wat hij bij elkaar gedacht heeft.
De philosophen, de schrijvers van de Encyclopédie.
Turgot en zijn belasting hervormings plannen.
De drie Lodewijken en de Franse revolutie. 1789
Het enige jaartal dat ik kan onthouden, 7 8 9.
Dat zou voor alle belangrijke historische gebeurtenissen moeten gelden.
Makkelijk te onthouden jaartallen.
Net zoals bij de telefoonnummers. 1 1 2
Dat onthoud je wel.
Zoveel te onthouden.
De Aristotelische natuurfilosofie en theologie in de middeleeuwen.
Wat de ontdekkingsreizen daar weer mee te maken hebben.
Wat Bacon bedoelde met een empirische methode.
En of Descartes het daarmee eens was en waarom dan niet.
Hoe de verhouding tussen kunst en wetenschap was in de 17e eeuw.
Waarom Linnaeus en Buffon zo'n hekel aan elkaar hadden.
Waarom geloof en wetenschap heel goed samen gaan.
En of ik dat uit wil leggen.
Nog twee weken dan is weer tentamen.
Dan zou ik op al deze vragen antwoord moeten weten...
Spiek alvast bij het volgende blok.
Schrijf- en onderzoeksvaardigheden. Yeah.
Schrijven. Niet onthouden. Schrijven.

Het bezoek aan de bibliotheek was geweldig.
Bladeren door boeken van eeuwen geleden.
Dik perkament papier. Prachtige litho's.
Deskundige uitleg door een historicus.
Heb het al eerder bekend.
Ben niet zo'n bibliotheek-liefhebber.
Deze excursie heeft me bekeerd.
Heb een tweede druk van Copernicus in handen gehad...

Anna




meer foto's...

avontuur...

« voor wie van oude boeken houdt... | no picture please | monkey or tiger »

Zit in de trein van Groningen naar Maastricht.
Een reis die normaal vier en een half uur duurt. Nu bijna zeven uur.
In die tijd ben je ook naar New York gevlogen.
Vlak voor Amersfoort remt de trein af en komt tot stilstand.
Na een tijdje komt het omroepbericht.
We hebben vermoedelijk iets geraakt, zegt de conducteur.
Een half uur later. Een omroepbericht.
We hebben een persoon geraakt, zegt de conducteur.
Het wachten begint. Een half uur. Een uur.
De verwarming gaat uit. De verlichting gaat op noodstand.
De trein zit erg vol. Er wordt gebeld. Dat het later wordt.
Dat het later wordt. Dat het later wordt.
Een meisje begint te huilen. Ze vind het eng.
Haar moeder zegt, ze zijn ons vergeten, we moeten in de trein slapen.
Er is iets vreemds aan de situatie.
Zit in de eerste klas. In de stilte-coupé.
De passagiers houden zich aan het stilte-gebod.
Ze fluisteren. Bellen discreet. Bemoeien zich alleen met zichzelf.
Maar nu het licht uitvalt. Nu de verwarming uitvalt.
Nu we al zo lang in het donker staan te wachten.
Dan zou de - ben stil moei je alleen met je eigen - regel toch moeten vervallen.
Anderhalf uur later. Politie. Ambulance. Spoorwegpolitie.
De trein rijdt een stukje achteruit naar een spoorwegovergang.
Een omroepbericht.
De trein moet worden schoongespoten, zegt de conducteur.
De zakelijke mededeling haalt de twijfel weg.
Er is iemand overleden.
De brandweer moet de sporen wegspoelen.
Zoveel eerlijkheid hoeft ook weer niet, zegt een passagier.
In Amersfoort wordt de ongelukkige trein opgeheven.
Op het perron loopt de machinist.
Hij wordt begeleidt door twee mannen van de spoorwegpolitie.
Er staat een vervangende trein. Bestemming Utrecht.
De trein is niet lang genoeg voor alle vertraagde en gestrande passagiers.
Dat wordt staan.
In de eerste klas heerst verbroedering.
De klassenscheiding is tijdelijk opgeheven.
De elite en het volk zijn even een.
Studenten en chic, het zit of staat naast elkaar.
Wilt u zitten, hoor ik achter me.
Een jongen staat op en biedt zijn zitplaats aan.
Dan kan ik niet achter blijven, zegt een jonge student.
De schaarse zitplaatsen worden min of meer eerlijk verdeeld naar leeftijd.
Er ontstaan gesprekjes. Over een gemist vliegtuig.
Over een gemist concert in het concertgebouw.
Over de Spoorwegen in het algemeen.
Er is een onverstaanbaar omroepbericht.
Wie het weet mag het zeggen, roept een vrouw.
Baanvak-storingen, klinkt er door de coupé.
Baanvak-storingen. Wat dat is weet niemand.
Het resultaat ervan is wel merkbaar.
De trein rijdt langzaam of helemaal niet.
In Utrecht wordt er afscheid genomen.
Van de mevrouw van het gemiste concert.
Van de drie mannen die spontaan een gesprek beginnen.
Van het stel van een weekendje Groningen.
Van de galante studenten.
Van het verliefde sudoku spelende stelletje.
Van de wat stugge man in de rode broek.
Van de - wie het weet mag het zeggen - mevrouw.
In Utrecht stappen de geradbraakte reizigers uit.
Ik ren en haal nog net de intercity naar Maastricht.
Het gevoel van eenheid is verdwenen.
In deze trein is geen weet van een ongeluk bij Amersfoort.
Dag Anna, hoor ik een vriendelijke stem zeggen.
Reis je ook naar Maastricht.
Ja, hijg ik van het rennen om de trein te halen.
Loop de aardige vragensteller snel voorbij.
Snel. Te snel.
Alsof ik te voet naar Maastricht probeer te rennen.
De rest van de twee uur durende reis sociaal zijn.
Die energie is er niet.
Zal de aardige vragensteller t.z.t. uitleg te geven voor mijn bizarre gedrag.
Het was iets teveel avontuur op deze reis.

Anna