29.3.08

Tony Stone Working Boy by Alexander Douglas

« zomertijd 1.... | no picture please | bad parking... »

I had a bad week, zegt de man naast me aan de bar.

Trocken wein
In een wijnbar op Springstreet, probeer ik een droge witte wijn te bestellen.
'Trocken' staat er op de wijnkaart. Trocken. Droge wijn.
Droge wijn. Niet het mierzoete vocht dat de Amerikanen graag drinken.
Ik bestel de wijn. Mag voorproeven.
En, vraagt de hippe jonge bartender.
Mmm, zeg ik. Good. But....
Yes, zegt de jongen die graag een eerlijk oordeel over de wijn wil.
Trocken, zeg ik. Deze wijn is niet trocken. Deze wijn is zoet.
Trocken, that's German for dry wine. This wine is not dry. It's sweet.
De barjongen is confused. Hij giet de wijn weg en schenkt een droge wijn.
Deze beter?
Deze beter.

Follow your passion
Hello, zegt de man naast me aan de bar.
Ik kijk opzij. Een knappe donkere man.
Ik schat hem twintig maar hij blijkt veertig te zijn.
Hij traint en drink geen bier meer om slank te blijven.
Hij werkt als leraar op Columbia University. Economie gestudeerd.
Do you like it, vraag ik?
Mmmaah, zegt de man. It's oké.
It's work.
So what is your passion, vraag ik?
Doug, de man heet Doug, schiet rechtop.
Writing, that's my passion. I always wanted to write.
So why didn't you?
Well you know. I listened to my mother. Made a career...

Bad week
I had a bad week, zegt Doug.
I got dumped by my boyfriend. I am gay.
I know, flap ik eruit.
Hoezo, zegt hij. Hoe weet je dat dan?
Toen je die grappa kreeg van de barman, zei je, thank you darling.
That kind of gave you away.
Oh all right. I'll remember not to say that again.

Pitching a television-show
I had a bad week, zegt Doug.
But now something wunderfull happened.
I just got back from Los Angelos. I pitched my new television show.
And they are interested. Can you believe that?
You have seven minutes to present you idea.
One minute to sit down.
One minute to leave.
Two minutes to present.
And then you have three minutes to answer questions.

Working-Boy
What's the show about, wil ik wel weten.
It's about Tony Stone, a call-man.
Like a call-girl?
Yes. But its a show for men and women.
Say what interest you more a call-girl or a call-boy?
Boy, zeg ik maar om hem een plezier te doen.
The show is called Working-Boy.
It's about a call-boy searching for his sexual identity.
He is not gay, he is not straight, he's not bi, he is no gender-bender.
He is nothing.
He is nothing and has sex for money while exploring his identity.
Interesting, zeg ik.

Olive skin
Hoe ziet het personage Tony Stone er uit?
Good question, zegt Doug.
He's Italian Greek, green eyes, black hair, olive skin...
My gay friends suggested a meaty, heary guy.
But the main carracter must be appealing to both man and women.
Do you like, meaty and heary?
Noooo. Gay man do, they take both.
The meaty, heary guy and the olive skin Italian Greek...

Gender-confusion
We kletsen nog wat verder over de serie.
Het enthousiasme van Doug werkt aanstekelijk.
Ik vraag me af hoeveel gender-confused mensen er zijn op de wereld.
Ik vraag me af hoeveel mensen uiteindelijk hun passie volgen.
Terwijl ik dit schrijf is de herdenkingsdienst van Hugo Claus op televisie.
Hij had veel bewonderaars en weinig vrienden.
Het begrip weinig is relatief.
Zelden zoveel mooie woorden gesproken gehoord op een begrafenis.

De behoefte om de ander van nut te zijn..
We willen allemaal het gevoel hebben van nut te zijn voor anderen.
Dat is onmisbaar voedsel voor de ziel
Als die behoefte niet wordt bevredigd leidt dat tot pijn.
Pijn die des te snijdender wordt naarmate de dood dichterbij komt.
Een groot deel van de angst voor de dood is de angst dat ons leven zinloos geweest is.
Dr.David Servan-Schreiber ANTIKANKER Een nieuwe levensstijl

Oud
Mijn droom is om weer te gaan studeren. De inschrijving is binnen.
Alleen.. mijn opleiding wordt niet erkend.
Bel met het IB. Alle diploma's van voor 2001 zijn ongeldig.
Woorden uit de mond van een jongen zo jong dat hij daar vast zelf geen last van heeft.
Bel met de universiteit. Ik zeg dat ik een ongeldig diploma hebt. VWO oude stijl.
Wat een onzin, zegt een vriendelijke stem aan de telefoon.
Oud of niet. Je hebt je diploma gehaald.
Ik ga het voor je regelen.
Oud of niet. Ik mag gaan studeren. Yeah...

Remember me, wordt er gezongen op de begrafenis van Hugo Claus.
Remember me...

Anna back in Maastricht

28.3.08

bad parking in Jersey City

« working boy.... | no picture please | museum experience lying down... »

A note on a badly parked car in Jersey City.

It's reads:

PLEASE, FOR THE SAKE
OF YOUR NEIGHBOR'S SANITY,
EITHER GET A PARKNG LESSON
OR GO BACK TO COLLEGE
AND TAKE A SPACIAL RELATED[?] CLASS

THANK YOU

CONCERNED CITIZEN


vertaling:

I.v.m. met het bedreigen
van geestelijke gezondheid van uw buren
schrijf u alstublieft in voor een HOE MOET JE PARKEREN- les
of ga terug naar school
en neem een ruimtelijke-orientatie-cursus

bedankt

uw bezorgde burger


vertaling:

Het parkeer-gedrag in Jersey-City lijkt op dat van Amsterdam
of elke andere grote stad...
Een krappe parkeerplek maak je wat groter door zowel voor als achter de auto's
een tikje te geven....


Anna from New York

27.3.08

museum experience lying down

« bad parking.... | no picture please | baggy pants... »















at the museum it seems to be a new trend to experience the given art lying down...

Anna from New York

24.3.08

baggy pants

« museum experience.... | no picture please | Going to NY buying shoes... »




graffiti in Queens NY



at the beach, view of NY



Maria and Indy, at the beach with no lifeguards



old Dutch farmhouse in NY



old people sitting in front of old Dutch farmhouse NY



a fool in the eyes of GOd



baggy pants



chicken salad?


Anna from New York

going to NY buying shoes

« baggy pants. | no picture please | Happy Easter... »


Waarom hangen er schoenen aan de electriciteitsdraden, vraagt Indy.
Geen idee, zeg ik.

Schoenen kopen
Een schoenenwinkel, zegt Indy.
Even kijken.
Ik ga niet winkelen, zeg ik.
Alleen kijken, zegt Indy.
De dollar staat laag.
Kleren zijn goedkoop in NY.
Indy wil winkelen. Ik niet.
Winkelen is werk. Dit is vakantie.
Op mijn vakantie wil ik geen winkels in.
Even kijken, zegt Indy.
We staan in de schoenenwinkel van Century 21.
De grote outletwinkel van NY.
Oh, laarsjes. Indy past een paar halfhoge plastic regen laarsjes.
Die zijn leuk, die ga ik kopen..
Ze showt de witte regenlaarsjes.
Leuk, zeg ik, blij dat de koop zo snel besloten is.
Indy draait voor de spiegel.
Ik heb nu size 6, maar eigenlijk heb ik size 6 and a half.
Ze passen wel, maar wat raar dat ik eigenlijk 6 and a half heb.
Ik koop deze. of de blauwe.
De blauwe zijn ook leuk.
Ik pas de blauwe.
De blauwe zijn leuker.
Ik neem de blauwe.
Indy strompelt met aan 1 voet een blauw plastic halfhoge regenlaars,
de andere voet op kousen en in haar handen, haar eigen schoenen en het andere
exemplaar van de laars, de trap op naar de kassa.
Ik hou ze aan, verklaart ze haar gedrag.
Boven aan de trap hangen nog meer plastic laarzen aan een rek.
Pas jij even op mijn tas, zegt Indy.
Ik sta in een schoenenwinkel met twee paar schoenen en een tas te wachten.
Indy heeft nu een paar zwarte laarzen aan.
Deze zijn mooier, zegt ze. Wat vind jij?
Weet je wat het probleem is, zegt ze.
Ik denk dat ik deze laarzen in NL. niet ga dragen.
Ik koop ze niet.
Plastic shoes
We lopen door NY.
Het is me nooit opgevallen maar om de 100 meter is er een schoenenwinkel.
En allemaal verkopen ze plastic laarzen.
Morgen gaat het regenen, zeg ik.
You need plastic schoes.
Ik ga ze in NL. niet dragen, zegt Indy.
Ze stopt bij elke schoenen-etalage om te kijken.
Om zich te overtuigen van de overbodigheid van de aankoop van plastic laarzen.
Morgen ga je alleen winkelen, zeg ik streng.
Earosols
Haar 1-vrouws-schoen-expeditie resulteert in de aankoop van vier paar nieuwe schoenen.
Earosols.
Wat zijn Earosols?
Dat zijn schoenen met speciale zolen.
Eerst waren daar alleen tuttige schoenen in te krijgen.
Maar nu zijn ze ook mooi.
Kijk, zegt ze en showt haar nieuwe aankopen op hakjes.
Het laatste paar heeft een tijgerprint.
Giraf, zegt Indy. Het is giraf.

De schoenen hebben open neuzen. Ik zie een roodgelakte teen.
Moet je je teen-nagels nu ook in de kleur van de girafprint schilderen?
Of hoeft dat niet?
Old shoes
Waar zijn je oude schoenen?
Weggegooid.
Waarom?
Als je nieuwe schoenen koopt moet je de oude weggooien.
Waarom?
Kast-ruimte. Gebrek aan kast-ruimte.
Ik denk dat er een andere reden is, zeg ik.
Die schoenen, die..die heb ik gekocht op een rommelmarkt.
Het was een rommelmarkt van bejaarden. In de hal van het bejaarden-tehuis.
Daar heb ik de schoenen gekocht van een oude dame voor drie Euro.
Ze kosten maar drie Euro.
En nu heb je ze weggegooid?
De goede schoenen van een oude dame?
Ik heb ze aan de verkoopster gegeven om ze weg te gooiden.
Shoes take revenge
Wisten de schoenen van te voren dat je ze in NY. ging weggooien?
Daarom had je zo'n pijn aan je voeten. De schoenen wisten dat je ze ging weggooien in NY.
Dat vind ik goed van de schoenen, zegt Indy. Maar ze waren te degelijk.
Je kan niet op degelijke schoenen lopen.
Dus nu loopt Indy, hartje winter, op open schoenen met een hakje door NY.
Waait het niet door, vraag ik.
Het waait door maar Indy geeft geen krimp op haar schoenen met zachte bedjes.
Check out the shoes...
In London heb ik ook schoenen weggegooid, zegt Indy.
Maar ik kon ze niet weggooien, toen heb ik ze aan een zwerver gegeven.
Niet gegeven. Hij sliep. Ik heb ze naast hem neergezet.
Het waren hakjes met een bontje.
En de zwerver was een man?
Ja.
En toen hij wakker werd, dacht hij, Yeah, hakjes met een bontje.
Geen geld geen eten, maar wel een paar dames-schoenen, size 6 met een bontje.

In London, ik gaf geld aan een zwerver, zeg ik. Een aardige, vriendelijke zwerver.
Begint een man op me te schelden. Of ik niet goed bij mijn hoofd ben.
Dat is helemaal geen zwerver. Kijk naar zijn schoenen.
Check out his shoes.
En wat was er met zijn schoenen?
Hij had inderdaad erg dure schoenen aan.
Look at the shoes.
My Timberlands...
Loop door de stad, zonder Indy.
Een schoenen-poetser roept naar me.
Ik kijk naar mijn voeten. Oude afgedragen Timberlands.
De schoenen moeten dringend gepoetst. Ik durf niet op het bankje te gaan zitten.
De schoenpoetser zal zien dat de zolen versleten zijn.
Ik moet nieuwe schoenen kopen.
Deze zal ik weggooien omdat ze versleten zijn.
Emelda Marcus
Ga koffie drinken bij Karin, de Belgische documentaire-maakster die in Jersey City woont.
Where is your friend?
Out buying shoes.
Jij mag niks zeggen, zegt Karin's man. Jij, Emelda Marcus.
You have so much shoes. You have to pile them up in boxes in the hallway.
Ze kosten niks, de schoenen hier, zegt Karin.
Maar ze zijn van slechte kwaliteit. Made in China.
Comfortable shoes...
Het is Paas-zondag. Gaan met Maria en haar man en two-year old son naar het strand.
Indy draagt haar Earosols met open neus.
Don't you have more convenient shoes, vraagt Maria.
Dat heeft Indy niet. Ze heeft haar gemakkelijke schoenen weggegooid.
I like your shoes, zegt Indy tegen Maria. The ones with the rubber nose.
When you walk with the stroller, my feet always kick the wheels.
I got scratches on all my shoes. So I bought these ones.
With the rubber nose. To protect my shoes.

Ik koop een paar nieuwe Timberlands.
Convenient shoes, zonder hakje.
Wat ga je met de oude schoenen doen, vraagt Indy.
Weggooien denk ik.
Het nadeel van degelijke schoenen....
Daarom hangen er zoveel schoenen in de electriciteits-draden, zeg Indy.
Ik zou eigenlijk makkelijke schoenen moeten kopen.
Schoenen waarmee je door de stad kan lopen.
Maar ze zijn zo degelijk. Degelijke schoenen...
Degelijke schoenen zijn...
Indy mijmert verder.
Loopt dat nu makkelijk, vraag ik.
Indy draagt vandaag leren laarzen met een hoge hak.
Nee, zegt Indy.
Ik zou makkelijke schoenen moeten kopen....


Anna from New York

22.3.08

Happy Easter

« Going to NY buying shoes.. | no picture please | This truck makes frequent stops... »

Happy Easter
Twee mannen staan voor de liquor-store.
Ze dragen oversized wintercoats. Ze lachen.
Happy Easter, mam, zeggen ze tegen mij.
Thank you, zeg ik.
Happy Easter, zeggen ze nu iets nadrukkelijker.
Happy Easter to you too, zeg ik.

Koop een fles Zinfangel, Amerkaanse wijn.
Een man veegt de stoep met een plastic bezem.
Can you spare some change please.
Heb met mjn creditcard betaald, heb geen change.
I am sorry, zeg ik tegen de man die aan een oog blind is.
I don't have any change.
De man kijkt me aan met zin ene oog.
Mave a nice evening, mam.
Ik loop de hoek om.
And a happy Easter.
And a happy Easter to you too, zeg ik.






Anna from New York

20.3.08

This truck makes frequent stops....

« Happy Easter | no picture please | Send a salami.. »

double click on foto's to enlarge

on the metro

this truck makes frequent stops...

het stormt in New York

krantje lezen in Central Park

vettig ontbijt in diner in Harlem
snotty eggs
bacon
bread
ham and potatoos

diner in Harlem




lunch in Central Park

Anna

19.3.08

Send a salami....

« Truck makes stops | no picture please | Work Horse..

double click on foto's to enlarge

Send a salami...
To your boy in the army...

Publiek buiten op de stoep van de Late Show van David Letterman.
Ze schreeuwen naar de camera.
Het is niet duidelijk waarom want er is niets of niemand te zien.



Fotografen wachten bij artiestenuitgang op de afloop van de Late Show van David Letterman


Het regent in New York. De honden dragen gele plastic cape-jes.
De poets-mannen en vrouwen ook.



Blote mannen hebben geen last van de regen

zij ook niet...

Anna

Work Horse St Patricksday New York

« Send a salami | no picture please | La Révolte des Mannequins 3.. »














Anna

15.3.08

La Révolte des Mannequins 3

« Work Horse | no picture please| La Révolte des Mannequins 2.. »

double click on pictures to enlarge






























De paspoppen pikken het niet langer

MAASTRICHT - In Maastrichtse etalages spelen zich bizarre taferelen af.
Met dank aan Royal de Luxe.

In La Révolte des Mannequins komen paspoppen in opstand tegen hun gefixeerde bestaan als mode-ideaal. Ze krijgen menselijke trekken en leven hun meest zwartgallige fantasieën uit. Een man smelt langzaam weg in zijn eigen moeras. Een zwangere vrouw baart een mannetje via haar buikwand. En een soep-etende reuzenpeuter ontgroeit zijn kinderetalage.

Het beroemde straattheatergezelschap Royal de Luxe – zelden in Nederland te zien – is op uitnodiging van Theater aan het Vrijthof in Maastricht te gast met een iedere dag uitdijend stripverhaal. Direct na sluitingstijd trekt een Frans legioen van 25 kunstenaars door de stad om de elf feuilletons een scène verder te helpen. Wie La Révolte des Mannequins in zijn volle wasdom wil meemaken, zou een week in de stad moeten bivakkeren.

De eerste dagen blijkt het publiek vooral nog verward. Plattegrond en programmaboekje geven geen inhoudelijke uitleg van de toch tamelijk bizarre taferelen. Een bewuste keuze, zegt oprichter en artistiek leider Jean Luc Courcoult. Hij wil de verbeeldingskracht van mensen langzaam opwarmen. Ik bekritiseer de maatschappij speels en stiekem. Consumenten kopen een ideaalbeeld omdat ze in de etalage zien hoe mooi dat jurkje om die pop valt. Maar wie heeft de maten van een paspop?

Zachtaardig zal het er de komende dagen niet aan toe gaan in de etalages. Sommige verhalen beginnen wreed en worden macaber, zoals het Gemeen verhaal voor andermans kinderen over zeven dwergterroristen die een operazangeres en haar violist gijzelen. Te hard voor argeloos langs wandelende ouders met kinderen?

Courcoult : De wereld van internet, die is pas hard. Mensen en kinderen zíjn gemeen. De poppen kijken dat van hen af.

Te zien in Maastricht t/m 15 Maart

tekst: Annette Embrechts
Volkskrant 12 maart 2008


Anna

Gelinkt naar Royal de Luxe
Voici quelques blogs néerlandais avec des photos de la révolte locale (blog nopictureplease) (blog volkskrant) (un article incompréhensible ;-)) (14/3/2008)

Older Posts Newer Posts

Label Cloud

Search

© no picture please