een baby kopen 1

« pas op voor bobbels | no picture please | briefje »

Werk of weekend, vraagt de taxi-chauffeur.
Allebei een beetje, zeg ik.
Ik ben in Breda voor de première van de musical HAIR.
De taxichauffeur brengt me naar het hotel.
Hair, de musical, zeg ik.
Nooit van gehoord, zegt de taxichauffeur.
Geen hippie geweest? Vroeger?
Nee, lacht de taxichauffeur.
Ga je wel eens naar de schouwburg, vraag ik hem.
Hij gaat niet naar de schouwburg.
Naar de film?
Niet naar de film.
Museum?
Geen museumbezoek.
Hij verklaart zijn weinig uithuizig gedrag aan het feit dat hij drie kinderen heeft.
Zes, vier en een jaar oud.
Wat doe je dan ‘s avonds?
Beetje zitten. Beetje praten.
Zelfs het woord televisie valt niet.
Ik vermoed een religieuze Moslim-achtergrond maar heb geen zin om er naar te vragen.
Rita Verdonk wil premier van Nederland worden.
Heb vandaag geen zin in onderscheid naar cultuur en godsdienst.
Vandaag wil ik denken dat alle Nederlanders zich Nederlander voelen.
De taxi-chauffeur denkt daar anders over.
Hij zegt. Nederlanders krijgen geen kinderen.
Hij heeft er zelf drie. Hij vind niks leuker dan na zijn werk naar huis te gaan om zijn kinderen te zien.
Hij kan zich niet voorstellen dat iemand geen kinderen heeft of wil krijgen.
Ik heb geen kinderen.
Dat zou toch zielig zijn met mijn werk, zeg ik. Zouden ze steeds alleen zijn.
Dat is niet goed, kinderen alleen thuis, vind ook de taxichauffeur.
Maar misschien wil je later nog kinderen.
Dat kan niet meer, zeg ik.
Natuurlijk wel, zegt de taxichauffeur.
Ik ben 46, dat is echt te oud, zeg ik.
Maar dan blijft er niks achter van jou, zegt de taxichauffeur.
Je naam verdwijnt na je dood.
Mijn werk blijft over, denk ik bij mezelf.
Maar dat durf ik niet te zeggen tegen de man die niet naar het theater gaat.
Die pas weer iets cultureels gaat doen als de kinderen groter zijn.
Nederlanders krijgen geen kinderen, zegt hij.
Ze trouwen niet en gaan scheiden als ze wel getrouwd zijn.
En dat vind je niet goed?
Eigenlijk niet, nee.
Er zijn teveel oude mensen in Nederland en te weinig kinderen.
Mijn buurvrouw heeft twee kinderen gekocht.
Gekocht? Waar dan?
Dat weet ik niet, via de overheid. Of gekocht...je moet ervoor betalen.
Dus jij vind dat ik ook een kind moet kopen?
Eigenlijk wel, ja.
De taxichauffeur lacht. Ik zie twee pret-oogjes in de achteruitkijkspiegel.

Anna

briefje

« een baby kopen 1 | no picture please | muts »




MIJN liefste Judi!

Jou man is te berijken op het OAC.
Bel met mij of laat iets weten.
Denk goed na voor er iets raars,
gebeurt je weet wat je man bedoelt!

Alleen jou man,
G.H.Wessels

Ik ben voor niemand anders meer
te berijken Groet

muts

« briefje | no picture please | HAIR »

meisje loos

« HAIR | no picture please | Esra »

Esra

« meisje loos | no picture please | boswachter »

Maxim Biller's boek Esra is door het hoogste rechtcollege van de Duitse Bondsrepubliek verboden.
Buller zou in de roman het persoonlijkheidsrecht van zijn vroegere vriendin geschonden hebben.
Dat schrijft Michaël Zeeman in de Volkskrant van maandag 15 oktober 2007.

Die vriendin herkent zichzelf in de geliefde van de schrijver zoals die in het boek voorkomt.
Zij onderging dat als krenkend, voor zichzelf, voor haar moeder en voor haar kind.
Biller publiceerde zijn roman Esra in 2003. Daarin beschrijft hij ondermeer de kortstondige liefdesaffaire tussen Adam en Esra. Zij en haar moeder komen er ongunstig af en de verhouding zelf wordt tot in haar intieme eigenaardigheden geschilderd.
Zodra het boek verschenen was, meldden de niet met name genoemde vrouw en haar moeder zich bij de rechter om zich te beklagen. Zij herkenden zich volledig in de beide personages in de roman en vonden dat vervelend.
De rechter gaf hun gelijk en legde de verspreiding van het boek stil. Ook veroordeelde hij de schrijver tot een schadevergoeding van honderdduizend euro aan de vrouwen.

De secure beschrijving van de intiemste details van een vrouw, die feitelijk herkenbaar is als de intieme partner van de auteur, bewerkstelligen dat lezers zich afvragen of een en ander zich inderdaad zo voltrokken heeft als in Esra te lezen valt. Dat de auteur achterin het boek schrijft dat alle figuren in dit boek verzonnen zijn en dat iedere overeenkomst met werkelijk bestaande personen derhalve toevallig zijn, doet daar volgens de rechters niets aan af.

In de Duitse literaire wereld is grote consternatie ontstaan over het vonnis. Het wordt als een bedenkelijke inbreuk op de vrijheid van de kunst ervaren. Genereus toegepast zou het immers zelfs voor allerlei klassieke Duitse romans gelden.

Michaël Zeeman

boswachter

« Esra | no picture please | spaanse olijven »

spaanse olijven

« boswachter | no picture please | Mosa Trajectum »

Mosa Trajectum

« spaanse olijven | no picture please | paddo's »

Het zweet loopt in drie straaltjes langs zijn gezicht.
Water, zegt Harry de Wit. Is er nog water.
Daar op de grond, wijs ik.
Daar, zeg ik, voor je voeten.

Het is première van Mosa Trajectum.
Na afloop van zijn optreden staat Harry de Wit in de geïmproviseerde kleedkamer te zweten.
De kraan boven de wastafel is nog niet aangesloten. Er staan flesjes water op de grond.
Water, zegt Harry de Wit. Is er nog water.
Hij kijkt blij. Blij dat het toch nog gelukt is met de voorstelling.

Maastricht heeft een probleem.
In Maastricht schijnt de zon.
En waar de zon schijnt kan je een terras neerzetten.
Er zijn veel terrassen in Maastricht. En al die terrassen zitten vol.
Als je op een terras zit kan er niet gewerkt worden. Er wordt niet gewerkt omdat de zon schijnt.
En waar de zon schijnt kan je een terras neerzetten. Die terras-stoelen moeten bezet worden.
Dat is goed voor het image van Maastricht. Volle terrassen in de zon.
Volle terrassen met relaxte mensen.
Goed voor het image van de stad zijn ook de Nederlandse Dansdagen.
De Nederlandse Dansdagen willen niet meer naar Maastricht komen.
Ze willen niet meer komen omdat de zon schijnt.
Ze willen de Dansdagen in een stad waar het waait.
Waar je automatisch je pas versnelt door de koude wind.
Waar je tot actie overgaat om maar warm te blijven.

Harry de Wit zit op het terras van Casino Slavante boven op de St. Pietersberg.
Hij houdt van Maastricht. Hij houdt van de zon.
Hij kijkt uit over de Maas en ziet in de verte België. Het geluid van kraanvogels en reigers.
Harry houdt ook van theater. Hij gaat een voorstelling maken in de AINSI voor de Nederlandse Dansdagen.
AINSI het theater in de cementfabriek.
In de fabriek is het koel. Het zonlicht valt indirect binnen door de hoge ramen.
Het effect is meteen merkbaar. Er wordt gewerkt.
In de fabriek wordt hard gewerkt door Pierre en zijn mannen

AINSI is het nieuwe theater in de cementfabriek van Maastricht. Het theater is nog niet af.
De wens om in de onaffe industriële ruimte te werken back-fires.
De loco-burgemeester dreigt op last van de brandweer de voorstelling af te lasten.
De voorstelling die over twee dagen in première zal gaan.
Het theater is niet af. Het is niet veilig voor de bezoekers.
Pierre de bouwopzichter zet er nog een tandje bij.
Hij zorgt dat het gebouw brand en vlucht veilig is voor de première van MosaTrajectum.
In de stad ver van het stof en de tocht van de fabriek wordt verhit geruzied over de organisatorische misser.

Heb je al eens meegemaakt dat er niks misgaat bij het maken van een voorstelling, vraagt de schouwburgdirecteur lachend.
Hij wacht niet op het antwoord.
In de Randstad gaat het vaker goed dan hier in Limburg. Dat komt omdat het daar waait.
Dat komt omdat er niet zoveel terrasjes zijn.

Het is première van Mosa Trajectum.
Na afloop van zijn optreden staat Harry de Wit in de geïmproviseerde kleedkamer te zweten.
De kraan boven de wastafel is nog niet aangesloten.
Water, zegt Harry de Wit. Is er nog water.
Er wordt op de deur geklopt, of de wc al vrij is.
De wc's in de nieuwe theater-zaal in de cementfabriek zijn nog niet klaar.
Het publiek druppelt de kleedkamers binnen op zoek naar een plek om hun plas te doen.
Harry zegt niks. Hij is de verbijstering voorbij.

paddo's

« mosa trajectum | no picture please | de postbode »






Naar de Xenos om de laatste rekwisieten te kopen voor HAIR de musical.
Paddestoelen zijn er nodig en de Xenos verkoopt paddestoelen.
In het rek liggen twee zielige paddestoelen.
De laatste.
De Herfst is alweer voorbij in deze winkel.
Nog geen drie weken geleden lagen de vakken vol met Herfstspullen.
Nu is het thema Haloween en al een beetje Kerstmis.
De tijd gaat snel in winkelland.

Het regent.
Loop naar het station.
Stap in hondenpoep.
Maak in het gras de schoenen schoon.
Er staan paddestoelen.

Anna