een baby kopen 1

« pas op voor bobbels | no picture please | briefje »

Werk of weekend, vraagt de taxi-chauffeur.
Allebei een beetje, zeg ik.
Ik ben in Breda voor de première van de musical HAIR.
De taxichauffeur brengt me naar het hotel.
Hair, de musical, zeg ik.
Nooit van gehoord, zegt de taxichauffeur.
Geen hippie geweest? Vroeger?
Nee, lacht de taxichauffeur.
Ga je wel eens naar de schouwburg, vraag ik hem.
Hij gaat niet naar de schouwburg.
Naar de film?
Niet naar de film.
Museum?
Geen museumbezoek.
Hij verklaart zijn weinig uithuizig gedrag aan het feit dat hij drie kinderen heeft.
Zes, vier en een jaar oud.
Wat doe je dan ‘s avonds?
Beetje zitten. Beetje praten.
Zelfs het woord televisie valt niet.
Ik vermoed een religieuze Moslim-achtergrond maar heb geen zin om er naar te vragen.
Rita Verdonk wil premier van Nederland worden.
Heb vandaag geen zin in onderscheid naar cultuur en godsdienst.
Vandaag wil ik denken dat alle Nederlanders zich Nederlander voelen.
De taxi-chauffeur denkt daar anders over.
Hij zegt. Nederlanders krijgen geen kinderen.
Hij heeft er zelf drie. Hij vind niks leuker dan na zijn werk naar huis te gaan om zijn kinderen te zien.
Hij kan zich niet voorstellen dat iemand geen kinderen heeft of wil krijgen.
Ik heb geen kinderen.
Dat zou toch zielig zijn met mijn werk, zeg ik. Zouden ze steeds alleen zijn.
Dat is niet goed, kinderen alleen thuis, vind ook de taxichauffeur.
Maar misschien wil je later nog kinderen.
Dat kan niet meer, zeg ik.
Natuurlijk wel, zegt de taxichauffeur.
Ik ben 46, dat is echt te oud, zeg ik.
Maar dan blijft er niks achter van jou, zegt de taxichauffeur.
Je naam verdwijnt na je dood.
Mijn werk blijft over, denk ik bij mezelf.
Maar dat durf ik niet te zeggen tegen de man die niet naar het theater gaat.
Die pas weer iets cultureels gaat doen als de kinderen groter zijn.
Nederlanders krijgen geen kinderen, zegt hij.
Ze trouwen niet en gaan scheiden als ze wel getrouwd zijn.
En dat vind je niet goed?
Eigenlijk niet, nee.
Er zijn teveel oude mensen in Nederland en te weinig kinderen.
Mijn buurvrouw heeft twee kinderen gekocht.
Gekocht? Waar dan?
Dat weet ik niet, via de overheid. Of gekocht...je moet ervoor betalen.
Dus jij vind dat ik ook een kind moet kopen?
Eigenlijk wel, ja.
De taxichauffeur lacht. Ik zie twee pret-oogjes in de achteruitkijkspiegel.

Anna