Datumloze Dagen
« datumloze dagen.. | no picture please | het lege nest... »
Maandag was de eerste try-out van Datumloze Dagen.
Een monoloog geschreven door Jeroen Brouwers en gespeeld door Tom Jansen.
Heb de voor-publiciteitsfoto's van Jeroen en Tom mogen maken en ik was erg benieuwd naar de voorstelling.
De pedicure
De tekst gaat over een wat nare man die trouwt een kind krijgt maar niet in staat is om zich aan iemand te hechten. De enige vrouw waar hij echt van gehouden heeft is zijn pedicure en natuurlijk is zij een onbereikbare vrouw.
Zij behandelt hem zoals hij zijn talrijke vriendinnen behandelt. Heather, de pedicure heet Heather.
Heather zegt dat het altijd buitengewoon aangenaam was met hem in bed maar dat ze meer niet hoeft.
Het was toch alleen maar om te neuken, zegt ze in het boek Datumloze Dagen.
Ze zegt het tegen de man die zich niet kan hechten aan de mensen en de vrouwen als alleen maar om te neuken beschouwt. De man wil bij Heather wonen, maar zij wijst hem af. Dat de vrouw pedicure is lijkt een onbelangrijk detail maar dat is het niet. Het boek Bezonken Rood gaat over de jeugd van Jeroen Brouwers die semi-autobiografisch schrijft. Ik kan me niet voorstellen dat je sympathie voor de man in Datumloze Dagen kan hebben als je niet eerst Bezonken Rood hebt gelezen. Het boek gaat over de jeugd van Jeroen Brouwers in een Japans interneringskamp.
Het urenlange staan op de gloeiend hete beton van de appèlplaats maakt dat hij chronisch last heeft van eelt onder zijn voeten. De pedicure, de enige [onbereikbare] vrouw waar hij echt van gehouden heeft krijgt zo een heel andere betekenis. De kapotte voetjes van het jonge kind dat zijn moeder emotioneel kwijtraakt in een concentratiekamp. Eenmaal volwassen roept het verzorgen van die voeten een gevoel van geborgenheid [liefde?] op.
Er zijn nog meer verwijzingen zoals het manische tellen van bomen. Optellen en aftrekken.
De man komt alleen maar tot rust als hij door het bos dwaalt en obsessief de bomen telt en weer aftrekt.
Weer zie je het jonge jongetje op het hete beton in de zon staan.
Wachten op het tellen van de gevangenen. Wachten op vernederingen en slaag.
Rij van Fibonacci
Het tellen komt in het decor subtiel tot uitdrukking. Voor de goede kijker is er de Rij van Fibonacci te zien.
0, 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, 233....
Er is een achterdoek beschilderd met drie bomen.
De eerste boom is tien centimeter breed, de tweede twintig en de derde dertig.
Foto's maken is een intieme bezigheid
Na afloop feliciteer ik Tom Jansen met de voorstelling. Het rare is dat als je eenmaal van iemand portretfoto's hebt gemaakt, je denkt hem beter te kennen. Het is erg intiem om van iemand foto's te maken.
Acteurs zijn anders dan je zou verwachten vaak erg zenuwachtig voor een foto-shoot.
Bij Tom Jansen is het goed gelukt, hij blij, ik blij en dat schept een mini-band.
High and low culture
Buiten op bordes van het theater zitten de makers van de voorstelling op het stoepje.
Drinken een glas bier, een witte wijn... Op het Vrijthof staat de zomer-kermis.
Hoge en lage cultuur slechts gescheiden door een met kinderkopjes geplaveide straat.
Ik hou van beide maar in dit elite gezelschap zeg ik dat maar niet te hard.
Ze praten over Winterland en hoe kitsch dat wel niet is. Het is ook kitsch, maar nogmaals ik hou van beide werelden. Hoog en laag.
Afgelopen jaar kon je op Winterland je aura laten fotograferen. Dat leek me wel wat.
Een foto van mijn aura.
Laat me fotograferen. Op de foto heb ik mijn ogen dicht. Zo onflatteus.
Opnieuw dan maar, zeg ik.
Dat mag niet, zegt de man.
Hij zegt iets vaags over energetische velden die verstoort kunnen worden.
Weet je wat dat betekent, zegt de aura-fotograaf.
Ik weet niet wat het betekend dat ik lelijk op een foto sta.
Als je je ogen dicht doet, dan heeft je beschermengel ingegrepen. Je bent bovennatuurlijk begaafd.
Dat weet je toch wel.
Natuurlijk, bluf ik maar.
Mooi profiel
Op de voetgangersbrug over de Maas vraagt een mevrouw-tourist of ik haar wil fotograferen.
Ik neem het kleine fototoestelletje aan.
Press here, zegt ze.
Ik druk op het knopje en maak de foto.
Dit wordt geen mooie foto, denk ik, ze kijkt recht in de lens terwijl ze zo'n mooi profiel heeft.
Kan ik me beheersen. Nee, ik kan het niet laten. Ik vraag de vrouw haar hoofd iets te draaien.
Mooi profiel en op de achtergrond de skyline van Maastricht.
Thank you, zegt de mevrouw-tourist
Your welkom, zeg ik.
Anna
