varkensvlees
foto's van de voorstelling Kaspar Hauser»
31.1.07
vlees
Meneer Pastoor preekt over de liefde. Over talenten en over liefde. Dat je de dingen met liefde moet doen en dat de mens vele talenten heeft. En als u zo dadelijk naar huis gaat en als u zo dadelijk koffie zet, doe dat dan met liefde, zegt hij. Meneer Pastoor heeft een voorliefde voor wijn en preekt daar graag over. Vandaag niet. Vandaag gaat de preek over de liefde. Toch ontbreekt het culinaire element niet. Vlees. De os en de ezel. De Paus heeft gezegd dat met de os en de ezel in de Kerst-stal de moslims en de joden bedoelt worden maar dat heeft Hij bedoelt met liefde.
Ben in Antwerpen voor een etentje, het restaurant ligt in de Lange Slachterijstraat in de Antwerpse slachthuisbuurt.
Het is gevestigd in een oude varkensuitbeenderij, vlakbij het slachthuis. De muren zijn bekleed met art nouveau tegels waar afbeeldingen van varkentjes op staan. Het is een wijnbar waar je bijvoorbeeld een charcuterie schotel met diverse ham en worst soorten kan nuttigen. Regelmatig zijn er specialiteiten zoals gekruide bloedworst of een bijzondere salami. Het varken stond en staat hier hoog op een voetstuk.
varkensvlees
Om er te komen wandel ik door een buurt waar veel Turken wonen. Het is donker. De ramen van de thee-huizen zijn verlicht. Als er iets typisch is voor Turkse wijken, dan zijn het wel de vzw’s die om de zoveel meter opduiken. Een vzw is een theehuis, legt Salih uit. De plaats waar je andere mensen ontmoet. Ze kijken tv op grote schermen, de ouderen spelen domino . Een vzw is geen uitgaanscafé.
De verlichting is een flikkerende tl-lamp. Verschrikkelijk ongezellig, geeft Salih toe. Maar in Turkije zijn de theehuizen evenmin sfeervol te noemen. Daar zijn ze vaak niet meer dan een kantine, zegt hij. Er staat een theepot op tafel en dat is het dan.
Zijn die vzw geen exclusieve mannenplaatsen? Nee, zegt Salih. Vrouwen zijn ook welkom. Maar ze durven vaak niet. Wat wil je, als daar dertig Turkse mannen binnen zitten?
Salih Sologutlu, restauranthouder
vlees 2
De thee-huizen waar ik langsloop hebben allemaal dezelfde indeling vooraan in de zaak bankstellen een grote flatscreen televisie en achterin tafeltjes. Veel mannen opeen gepakt. Geen vrouwen.
Het is een lange wandeling naar de slachtbuurt, een wandeling door een vreemde wereld met geuren en talen en gebruiken. De huizen worden steeds armoediger en onbewoonbaarder. De weg schiet onder het spoor door en de wijk is weer wit en Vlaams. In het restaurant is er bloedworst en worst en ham.
Mijn moeder was Joods en mijn vader een Vlaamse boer, zegt Frank, een van de gasten. Hij nibbelt van het voorgerecht en vertelt over zijn vader die een charcuterie had.
Hoe deden jullie dat dan thuis. Je moeder at geen varkensvlees. Raakte het niet eens aan?
Ach, ze waren niet zo principieel. Een zeepje en de handen wassen was voldoende.
Met de trein terug naar Maastricht. In Brussel Noord een uur wachten. Loop de achterzijde van het perron uit. Weer die geuren en klanken. Weer vreemd. Hoe zullen de moslims naar ons kijken, preekt meneer Pastoor. Wat zullen ze van ons Christenen denken als ze blote mevrouwen zien op televisie en meisjes met de buiken bloot.
Sla de hoek om. De straat lang het spoor van Bruxelles Nord. Ook hier etalages. Neon rood blauw. Een lampenkapje. Een kruk. Een stoel. Een handtasje. De etalages zijn verlicht. Er wordt vlees aangeboden. Het vlees is schaars verpakt in slipjes en witte behaatjes. Geen mager vlees. Het is sappig. Aangebruint en well done. Een vrouw praat in haar mobiele telefoon. Een ander krabbelt in het moe-e kruis. Ze zitten in de etalage. De blote mevrouwen van meneer Pastoor die preekt over talenten en de liefde. Mannen lopen langs de etalage en keuren het vlees. Zou meneer Pastoor weten dat niet alleen de Christenen, de Westerlingen zoals hij zegt, in de etalages turen? Hoe rein is blote-mevrouwen-vlees of maakt dat niet uit. Een man met een rugzakje biedt 5 Euro. Five Juroo, schreeuwt hij door het glas. De blote vlees mevrouw laat hem niet binnen. Het is een verwarrende dag. Loop terug naar het station langs het café. Het café zit vol. Mannen en vrouwen en kinderen. Ze drinken een bolleke geen thee of koffie. Het café heet de Laatste Minuut, la Derniere Minute. Het is echt zo.
27.1.07
aan een koe ruiken
Jij ruikt graag een koe, zei vandaag een internet-troll tegen me.
Aan een koe ruiken, die uitdrukking ken ik niet.
Even later noemde dezelfde trol-meneer me strontvlieg.
Kijk, dat is heldere taal. Strontvlieg...
tekening André Joosten...»
.
26.1.07
lekkah
U verkoopt ook tabak?
Jazeker.
U verkoopt ook tabak, vraagt een stem achter mijn rug op het station van Den Haag bij de kiosk, waar ik iets te lang twijfel tussen een gevulde koek of een wafel en welk merk kauwgum daarbij hoort.
U verkoopt ook tabak?
Jazeker, zegt de verkoopster.
Ik draai me om. Zie een man met een baard en onduidelijke kleren. Zijn nagels zijn een half jaar niet gewassen of hij heeft zojuist plantjes verpot.
...anders sta je ook maar te wachten, zeg ik.
U bent fotograaf, zegt hij met een blik op mijn foto-statief.
Ja.
Lekka, zegt de man met de vieze nagels.
Ja, lekkah, zeg ik, alsof ik Haagse Harry niet ken, alsof ik niet weet hoe je lekker zegt op zijn Hagenees.
Leica, zegt de man met een geaffecteerde stem.
Oh, Leica..nee geen Leica...Nikon.
Ik Canon, zegt de man, dure hobby, fotograferen.
Dure hobby, zeg ik.
.
24.1.07
23.1.07
22.1.07
20.1.07
16.1.07
de pony
Met de trein naar Brussel.
Het is nog geen licht als ik bij de Monnai aankomt. In het donker staan veel mensen te wachten. De kaartverkoop voor de Zauberflöte van Karl-Ernst-Hermann start vandaag.
Alle kaarten worden verkocht in de vrije verkoop. Ook het Brusselse bontjassen-abbonnementen-publiek moet in de rij. Ze gedragen zich als rijke bruiloftgasten. Ze duwen. Trekken en schoppen. Gaan op tenen staan. Zorgen dat ze als eerste binnen komen. In de hal van het operagebouw is koffie. Er worden nummers uitgereikt. Het is de bedoeling om een laag volgnummer te bemachtigen. Heb een hoog volgnummer. Ga zitten naast een oude mevrouw. Een Belgische barones met volgnummer vier. De Belgische barones is operaliefhebber. Ze spreekt Frans. Woont in Ukkel. Om vijf uur staat ze voor het operagebouw. Ze heeft volgnummer vier. Zit naast de oude mevrouw die veel van opera houd. We wachten tot de kassa opengaat. Dat gaat nog een paar uur duren. De oude mevrouw verteld over haar pony. Ze heeft nooit een pony gekregen. Toch hadden ze genoeg geld voor een pony thuis. Ze verteld over haar pony en dat ze tien keer de Zauberflöte wil gaan zien.
Ze zegt dat ik met mijn hoge volgnummer nog uren moet wachten. Eer ik aan de beurt ben zijn alle goede plekken weg. Ze vraagt of de mensen in Maastricht nog steeds Frans spreken. Ik zeg dat dat al een tijdje niet meer zo is. Toch zou de barones in Maastricht een sjieke madam heten.
Daar is de oude mevrouw blij mee. Dat ze chic is. Ik mag haar sjieke madam noemen.
Nog twee uur wachten.
De barones vertelt over haar pony die ze nooit gekregen heeft. Ze zou graag een pony willen hebben. Ze wou zo graag een pony hebben toen ze jong was. Haar mamam heeft geen pony voor haar gekocht. Terwijl ze wel genoeg geld hadden voor een pony thuis. Ze heeft geen pony gekregen. Terwijl ze zo graag een pony wou hebben. Ze vertelt vele varianten van het pony-verhaal. De barones is verdrietig. Of kwaad. Haar mamam die haar zoiets eenvoudigs niet gunt. Probeer de oude dame jong te denken. Zittend op een pony.
De kassa gaat open.
De oude barones heeft een plan.
De oude barones heeft een plan en medelijden met mij. Ze is van plan de opera tien keer te gaan zien. Een keer eerste rang. De volgende negen keer op het balkon. Een keer om te kijken. De andere keren om te luisteren. Het beeld in gedachten. Per volgnummer mogen er tien kaarten gekocht worden. Mag op haar nummer twee kaarten kopen.
Vind het een goed plan.
Ik neem de oude dame stevig onder de arm. Zo lopen we naar de volgnummertjescontrole. De bontjassen om me heen sissen van woede. Ze zijn vroeg opgestaan voor hun lage volgnummers.
Denk maar niet dat het lukt
We hebben je in de gaten
Ze zullen je terugsturen bij de kassa.
Ze zijn echt kwaad de bontjassen. Passeer met de oude barones de controle. Sta aan de kassa. Krijg mijn twee kaarten voor de Zauberflöte. Knik vriendelijk naar de boze achterblijvers. Neem afscheid van de oude barones met haar pony-verdriet en liefde voor de opera en bedank haar in mijn beste Frans voor de kaartjes.
4.1.07
decoration only
Decoration only
Do not use
Wat betekend dat toch? Alleen maar versiering? Versiering alleen is niet genoeg...
Dat het alleen decoratie is en dat je hem niet mag gebruiken.
Wat niet gebruiken?
De open haard.
Er is toch geen open haard?
Nee. Het lijkt op een open haard. Er staat open haard gereedschap. Je zou op het idee kunnen komen een vuurtje te stoken. En als de boel dan in de fik vliegt kan je sew-en omdat je niet van te voren gewaarschuwd bent.
Decoration only
Do not use
Do not use de open haard.
Die er niet is? Het bordje waarschuwt tegen het gebruik van een open haard die er niet is?
Ja.
Decoration only
Do not use
Alleen maar versiering
Versiering alleen is niet genoeg
vrijdag 5 januari 2007
