vlees 2
De thee-huizen waar ik langsloop hebben allemaal dezelfde indeling vooraan in de zaak bankstellen een grote flatscreen televisie en achterin tafeltjes. Veel mannen opeen gepakt. Geen vrouwen.
Het is een lange wandeling naar de slachtbuurt, een wandeling door een vreemde wereld met geuren en talen en gebruiken. De huizen worden steeds armoediger en onbewoonbaarder. De weg schiet onder het spoor door en de wijk is weer wit en Vlaams. In het restaurant is er bloedworst en worst en ham.
Mijn moeder was Joods en mijn vader een Vlaamse boer, zegt Frank, een van de gasten. Hij nibbelt van het voorgerecht en vertelt over zijn vader die een charcuterie had.
Hoe deden jullie dat dan thuis. Je moeder at geen varkensvlees. Raakte het niet eens aan?
Ach, ze waren niet zo principieel. Een zeepje en de handen wassen was voldoende.
Met de trein terug naar Maastricht. In Brussel Noord een uur wachten. Loop de achterzijde van het perron uit. Weer die geuren en klanken. Weer vreemd. Hoe zullen de moslims naar ons kijken, preekt meneer Pastoor. Wat zullen ze van ons Christenen denken als ze blote mevrouwen zien op televisie en meisjes met de buiken bloot.
Sla de hoek om. De straat lang het spoor van Bruxelles Nord. Ook hier etalages. Neon rood blauw. Een lampenkapje. Een kruk. Een stoel. Een handtasje. De etalages zijn verlicht. Er wordt vlees aangeboden. Het vlees is schaars verpakt in slipjes en witte behaatjes. Geen mager vlees. Het is sappig. Aangebruint en well done. Een vrouw praat in haar mobiele telefoon. Een ander krabbelt in het moe-e kruis. Ze zitten in de etalage. De blote mevrouwen van meneer Pastoor die preekt over talenten en de liefde. Mannen lopen langs de etalage en keuren het vlees. Zou meneer Pastoor weten dat niet alleen de Christenen, de Westerlingen zoals hij zegt, in de etalages turen? Hoe rein is blote-mevrouwen-vlees of maakt dat niet uit. Een man met een rugzakje biedt 5 Euro. Five Juroo, schreeuwt hij door het glas. De blote vlees mevrouw laat hem niet binnen. Het is een verwarrende dag. Loop terug naar het station langs het café. Het café zit vol. Mannen en vrouwen en kinderen. Ze drinken een bolleke geen thee of koffie. Het café heet de Laatste Minuut, la Derniere Minute. Het is echt zo.
