de buurt
« afval | no picture please | puur natuur »
Sinds een week valt elke ochtend de regionale krant in de bus.
De eerste keer ben ik nog bij de buren gaan informeren of ze hun krant misten maar ze hadden hun exemplaar gewoon bezorgd gekregen.
Heb een kraslot op een pak Douwe Egberts koffie. Als je wint krijg jij en je buren 15.000 Euro voor onderhoud aan je huis.
Die 15.000 kan ik goed gebruiken en Buurman gun ik het ook best. Het dak lekt, de kraan lekt, de deur klemt. De elektra moet vervangen.
Kijk op de site of ik iets gewonnen heb. Heb niks gewonnen. Ben de enige bewoner in de straat die meedoet aan de DE actie. Heb een 'de koffie is klaar DE plaatje' op mijn voordeur. Niemand in de straat drinkt DE koffie. De kans op mijn 15.000 wordt nu wel erg klein.
De buren schuin tegenover hebben een kerkje gekocht. Ze gaan er een galerie in beginnen. Het is een stel. Twee vrouwen en een kindje. Ze zijn al een tijd bezig met verbouwen. Bij de kerk hoort een tuin. Toen ze er pas kwamen wonen hebben ze een boos briefje opgehangen. Een briefje op de poort. Of de mensen hun vuil ergens anders wilden gooien. De tuin lag vol met papiertjes, kartonnetjes en plastic. Twee dagen waren ze bezig om alles op te ruimen. Ik dacht die meiden komen van een dorp. Een dorp zonder zwerfvuil. In de straat staat een milieu-perron. Een eufemistische term voor een vuilstortplaats. Een gescheiden vuilstortplaats. Papier, glas, plastic apart. Niet alle vuil komt gescheiden in de container terecht. Het restvuil stapelt naast de verzamelbakken. Een briesje is genoeg om het te verspreiden. Papiertjes, kranten, folders. Het is een dagelijkse show. Het dwarrelt en waait door de straat en daalt neer in de tuintjes van de omwonenden die het gemak van zo'n stort voor de deur moeten bekopen met het ongemak van het zwerfvuil. Ik denk dat de nieuwe bewoners van het kerkje dat niet wisten, van dat airborn zwerfvuil. Ik vond het briefje niet zo sympathiek. Gooi uw afval waar u zijn moet. Alsof de buurt en masse papiertjes in de tuin van het kerkje gegooid heeft. Het briefje is allang weer weg en de galerie is nog steeds niet geopend. Vandaag loop ik er langs met een volle AH-tas. Een van de vrouwen is bezig de klimop los te trekken die het hekwerk rond de tuin van de kerk overwoekerd heeft.
Het groeit als een gek, zegt ze tegen mij.
Je hebt ook een grote tuin, zeg ik als ik zie hoeveel klimop er nog verwijderd moet worden.
Hielden er maar meer mensen van. Ze zeggen, je moet er nu echt iets aan doen.
Wie zegt dat, zeg ik. De buurt?
Ze knikt.
Laat lekker groeien, zeg ik.
Dank je wel hè, zegt zij.
Langs de Maas loopt een vrouw op twee krukken. Ze tilt één van de krukken over het ijzeren hekwerk en wipt met haar kruk een leeg pakje Marlboro de Maas in.
Ze loopt aan me voorbij. Ik draai me nog eens om omdat haar handeling me verbaasd, maar zij draait zich ook om en ik heb net besloten om de komende twee weken geen agressie-opwekkende activiteiten te plegen. Zwijgen en doorlopen dus.
Op de wandelbrug over de Maas, twee trouwstellen. Een bruid met een wit boeketje en een bruid met een rood boeketje. Ze horen niet bij elkaar. Het het fotogenieke van de locatie die ze samenbrengt.
De fotograaf drapeert de jurk en het bruidje moet op een van de stalen spankabels van de brug gaan liggen. Hij mag er gewoon naast staan. Onder aan de trappen staat de andere fotograaf. Hij heeft een groter duurder toestel en dit bruidspaartje wordt niet alleen gefotografeerd maar ook gefilmd door een cameraman met handycam. Op het plein maakt het stel een wals en de cameraman draait om hun heen. Hij zoomt niet in, hij rent en draait en cirkelt om het stel in tot groot vermaak van de klanten op het terras van Coffeelovers. Op het eind van het shot pant de cameraman het plein en eindigt in een pirouette met als eindbeeld de lucht. Hij krijgt nog net geen applaus. Onder de brug staat het rode boeketje stel in een ongemakkelijke pose. De fotograaf roept aanwijzingen. Hij staat te ver. Ze verstaan hem niet. Hij maakt de foto. Met flits. Op die afstand...
Doe boodschappen bij de AH. Bij de ingang van de winkels staan jongen gratis kranten uit te delen.
Wilt u een gratis krant?
Ik krijg de krant al gratis, zeg ik.
Oh oké, zegt de jongen.
Hoe dan, zegt hij even later verbaasd.
Gewoon in de bus, zeg ik.
Anna
