food stamps
deel 19 van Jenna's verhaal
Zelfgemaakte hotdogs zijn lekkerder, zegt Jenna. Vanavond gaan we naar de opera. Eerst zelfgemaakte hotdogs eten. Ga naar de PathMark De supermarkt onder de Wiliamsbergbrug. Sta in de rij aan de kassa. Een Chinese vrouw rekent af. Er zit een jongetje van een jaar of drie in de blauwe plastic bak van haar boodschappenwagentje. Hij zit onderuitgezakt en heeft een gelatenheid die niet bij zijn leeftijd past. Nu al teleurgesteld in het leven. Zijn moeder betaalt de boodschappen. Tien dollar had ze willen besteden. Het is niet genoeg. Ze haalt een tweede portemonneetje uit haar tas.
Rood met een ritsje. Ze peutert er een vijf dollarbiljet uit. Niet alle boodschappen zijn aangeslagen. Drie pakken cereals en twee plastic flessen grapefruitsap liggen nog op de band. De vrouw haalt een mapje uit haar handtas. Food stamps. Voor ieder item apart moet ze een cheque invullen. Iedere cheque wordt aangeslagen en ondertekend. Het meisje voor me begint te zuchten en op haar horloge te kijken. Ze draagt een Adidas broek en een sweater die veel gedragen is. De trui zit vol pluisjes. Ze heeft alleen een krop ijbergsla af te rekenen. Ze pakt een candybar uit het rek en gooit die naast de sla op de band. De band zit vol vlekken. De band is smerig.
Je moet een goed gestel hebben om bij de PathMark te winkelen.
Het percentage verkouden klanten is hoog. Loop je niets op van de vieze transportband dan is het wel van de bacillen die je toegehoest worden.
Het ongeduldige meisje maakt zich niet druk over hygiëne. Ze wil afrekenen. De Chinese vrouw wil de cereals betalen met de voedselbonnen. Dat mag niet.
Only food, zegt de kassavrouw. Ze moet het ontbijt ruilen voor rijst.
De onverkochte pakken cornflakes worden door de caissière met een geroutineerde boog in een van de winkelkarren achter haar gegooid.
Er staan wel tien volle winkelkarren met niet betaalde boodschappen.
Het slonzige meisje wipt op haar voeten van ongeduld. De cheques zijn ingevuld en ze is aan de beurt om haar ijsbergsla en candybar af te rekenen.
Ze betaalt cash. Een voor een haalt ze de dollarbiljetten uit haar portemonnee en vouwt ze zorgvuldig glad. Laat ze nog eens door haar vingers gaan, vouwt een hoekje terug en gooit het stapeltje zonder de caissière aan te kijken op de band. Betaal de hotdog worstjes. Het meisje treuzelt bij de plastic zakjes inpak carrousel. Ze wil nog iets zeggen.
It takes ages at these places. Eeeeaaagus...
Kijk haar aan. Weet niet zo snel iets terug te zeggen. Kijk haar aan. Ze heeft een snorretje zie ik.
14 mei 2006
meer Jenna verhalen...»
