het is echt

« ijs | jezelf pijn doen »

Sta met Jenna in de rotonde van het Guggenheim.
We kijken naar de performance Entering the Other Side.
Jenna wil van alles weten en ik heb geen antwoord.
Waarom Marina Abramovic zich vrijwillig pijn doet.
Performances rituelen noemt. Pijnlijke rituelen.

Waarom ze een rauwe ui opeet met schil.
[the onion 1996]
Haar kamt haar, net zolang dat het pijn doet.
[art must be beautiful, artist must be beautiful]
Met een doek over haar hoofd danst op trommelmuziek totdat ze bewusteloos raakt.
[freeing the body 1976]
Haar stembanden kapot schreeuwt.
[freeing the voice 1976]
Met een scheermesje een vijfpuntige ster in haar buik snijdt.
[lips of Thomas 1975]
met vriend Ulay:
Elkaar in het gezicht slaan .
In elkaars mond ademen totdat ze bijna stikken.
Zeventien uur met het haar aan elkaar geknoopt zitten.
Een uur lang heel hard tegen elkaar aan botsen.
[relation works 1976-1981]
Over de Chinese muur lopen. Ieder vanaf één kant. Maanden duurt dat.
In het midden aankomen. Weten dat de relatie voorbij is.
[the lovers walk on the great wall off China 1988]


Het is echt en daarom bevrijdend, zegt Marina Abramovic.
Als je voor een publiek staat ben je naakt. Open. Kwetsbaar. Dat is een belangrijk moment. Dan ben je als kunstenaar in staat iets te geven aan je publiek. Het publiek geeft iets terug. Dat contact. Die uitwisseling van energie. Dat is cruciaal.