een performance duurt
Jenna wil nu echt naar huis. Als jij wil blijven...zegt ze.
Ben maar blij dat we geen kontrakt hebben getekend, zeg ik.
Soms laat de de kunstenares voor het begin van een performance het publiek een overeenkomst tekenen. Daarin belooft de toeschouwer de performance voor de volledige tijdsduur bij te wonen.
Het is de tijdsgeest. Het huidige kunstpubliek is een gemakzuchtige, snelle consument geworden die snel verveeld is. Het publiek moet leren stilte en traagheid te ervaren als helende waarden.
Het resultaat. Geen krachtmeting meer tussen de performer en publiek maar afgedwongen overgave aan de strenge meesteres.
Zullen we gaan, zegt Jenna.
Een bezoeker is teleurgesteld. Het is een ervaren performance bezoeker. Hij weet dat in Marina’s performances participatie gewenst. Nee, vereist is. Hij wil weten wat er onder de jurk zit. Hij weet zeker dat Marina wil dat hij onder de jurk kruipt. Hij durft niet. Een aantal andere bezoekers durven wel. Ze worden tegengehouden door de security.
Zullen we gaan, zegt Jenna.
Marina Abramovic wordt vaak gebrek aan humor en verbeeldingskracht verweten. Ze vertelt een mop. Ik hou van moppen, zegt ze. Soms is er zo weinig echte humor in kunst. Humor is heel belangrijk. Door te lachen kan je de waarheid, zelfs de ergste waarheid makkelijker aan. Deze mop vind ik erg grappig, zegt ze. Hoeveel performance-kunstenaars heb je nodig om een peertje in te draaien? Antwoord: Dat weet ik niet. Ik ben maar vier uur gebleven.
We gaan, zegt Jenna.
« communiceren
