de jeugd
Sta met Jenna in de rotonde van het Guggenheim.
We kijken naar de performance Entering the Other Side.
Jenna wil van alles weten en ik heb geen antwoord.
Waarom Marina Abramovic zich vrijwillig pijn doet.
Marina Abramovic gaat naar de kunstacademie in Belgrado. Een professor zegt tegen haar. Een kunstenaar moet kloten hebben. Abramovic zegt. Daar zat ik dan. Ik had ze niet. Kloten. Ik wilde bewijzen dat ik zo sterk was als een man. Rivaliteit dat was het.
Haar grootvader is patriarch bij de Orthodoxe kerk. Haar oma fanatiek religieus. Haar ouders zijn partizanen. Haar moeder majoor in het leger en later museum directeur. Haar vader een nationale held.
Abramovic zegt dat haar ‘body studies’ te linken zijn naar haar militaire ouders. De extremen in haar leven. Communisme en religie. Geweld en rituelen. De uitbuiting van het lichaam. Ze gebruikt het in haar kunst.
Ze noemt haar werk biografisch. The Biography. Zonder het voorvoegsel auto. Geen biografie over haar zelf. Ze zegt een objectieve afstand te hebben van de pijnlijke bindingen uit haar jeugd.
Belgrado eind jaren zestig. Marina woont bij haar moeder. Dat zal ze blijven doen tot haar 29-ste. Haar moeder wil dat ze om tien uur thuis is. Terwijl Marina haar naakte lichaam, slaat, in brand steekt, tegen muren botst, bewerkt met een scheermesje, of anderszins kapot maakt onder de ogen van een publiek, zorgt ze dat ze om tien uur thuis is.
