ABN-AMRO klantenservice

« Jersey City by.... | no picture please | cultuur en maatschappijwetenschappen.. »

Was vandaag bij de ABN AMRO bank.
ABN-AMRO ligt op de weg naar het postkantoor.
Ik moet naar het postkantoor omdat ik een boek verkocht heb.
Een Pelgrimstocht naar Santiago van Coelho.
De wandeling naar het postkantoor loopt via de boekhandel.
Nog voor ik het boek verkocht heb zit er alweer een vers exemplaar in mijn tas.
Bij het postkantoor moet je een nummertje trekken.
Er is niemand, behalve een moeder met drie kinderen.
Haar jongste, een prachtig mooi donker mannetje staat bij de nummertjes-paal.
Ik trek een nummertje en lach naar het jongetje.
Pling Plong.
Ben nog niet aan de beurt volgens het LED-scherm.
Lach naar het jongetje en jongetje lacht terug.
Hij heeft een snotje aan zijn neus hangen.
Pling Plong.
Niet mijn nummer.
Er zijn mensen voor me geweest die een nummertje hebben getrokken.
En toen weer vertrokken?
Er is verder niemand dan mijzelf die aan de beurt zou kunnen zijn.
Pling Plong.
That's my number.

Naar de ABN.
Heb van die plastic kleingeld-dingetjes nodig.
Als je kleingeld wil omwisselen bij de bank moet je ze zelf 'inrollen'.
In plastic kleingeld-dingetjes.
Ben door mijn plastic kleingeld dingetjes heen.
Dus naar de bank voor nieuwe.



De ABN heeft een enorm pand in de binnenstad.
Dat is nog uit de tijd dat het goed ging met de bank.
Nog van de pre-geldautomaten-tijd.
Nu lijkt het een spook-gebouw.
Klant-loos.
Maar er is wel een nummertjes-automaat.
Trek een nummertje.
Volgens mijn nummer zijn er nog vier klanten voor me.
Er is helemaal niemand behalve ik.
Ga zitten op de makkelijke stoelen.
Pak mijn net gekochte boek en wacht af.

Er is één balie open.
Logisch met zo weinig cliënten.
Achter de balie zit een ABN-AMRO mevrouw.
Voor de balie staat een ABN-AMRO mevrouw.
Ze hebben iets te bespreken.
Iets relationeels.
Ze praten zachtjes maar niet onhoorbaar.
Problemen worden besproken.
Belangrijke problemen die veel tijd kosten.

Mevrouw voor balie kijkt om.
Bijna verstoord.
Een klant.
Een cliënt.
Hè, wat vervelend.

Ze blijven gezellig door-kwebbelen met zijn tweeën.
Ik ga er eens goed voor zitten.
De beide ABN-AMRO-mevrouwen spelen alsof ze aan het werk zijn.
Ze kijken wat op een computerscherm.
Zwaaien met een bankpasje.
Pinnen wat geld.
Maar ondertussen wordt er gekwebbeld.
Relatie-gekwebbel.

Er komt een nieuwe klant de bank binnen.
Ze trekt een nummertje.
Ze kijkt verbaasd.
Waar zijn al die mensen die voor mij zijn, vraagt ze.
Ik haal mijn schouders op.
Wijs naar de beide mevrouwen ABN-AMRO.
Wijs dat ze het druk hebben met belangrijkere zaken.

Twee wachtende klanten/ cliënten is teveel.
Het gesprek wordt met tegenzin afgebroken.

Pling Plong.
435
Niet mijn nummer.
Pling Plong.
Niet mijn nummer.
436
Pling Plong.
437
Niet mijn nummer.
438 roept mijn iets minder geduldige dame naast mij kwaad.

Ben aan de beurt.
Vraag om plastic kleingeld-dingetjes.
Veel, zeg ik er nog bij.

Krijg de gevraagde plastic houdertjes.
Maar niet voor alle muntsoorten.
De 20 Euro centen kunnen niet ingeplastickt worden.
Morgen weer terug.
Naar de ABN-AMRO-bank.




Anna