leuk iets met kunst doen
« afval is voedsel... | no picture please | Maastricht Culturele Hoofdstad en schoenen kopen... »
Cultuurwetenschapper
Wat studeer je eigenlijk is een veel gevreesde vraag voor een cultuurwetenschapper.
Het is een studie die zich niet eenvoudig laat samenvatten.
Interdisciplinariteit ook niet, en toch is dat waar ik mee bezig ben.
Not.
Je studeert Cultuur en Wetenschapsstudies werd ik onlangs streng gecorrigeerd.
Je moet jezelf niet cultuurwetenschapper noemen. Dan denken de mensen dat je leuk iets met kunst doet.
Het is juist de combinatie met de wetenschappen die de opleiding zo belangrijk maakt.
Oh, is dat zo? En wat is er mis met 'leuk iets met kunst doen?'
Weet u wel hoe moeilijk het is om iets leuk in de kunst te kunnen doen.
Not. En waarom zou ik de wetenschap nodig hebben om mijn opleiding status te geven?
Jaren geleden - toen de kunsten nog een hogere status hadden dan nu - las ik het boek Eureka!
De schrijver zegt op verongelijkte toon dat de meeste mensen nauwelijks geïnteresseerd zijn in wetenschap.
'Iedereen kent de sonnetten van Shakespeare, maar niemand weet wat de Derde Wet van de Thermodynamica is.'
Uit medelijden voor de miskende wetenschapper heb ik braaf het hele boek uitgelezen.
Heb twee dingen geleerd.
De Derde Wet van de Thermodynamica en ik heb geleerd dat wetenschappers beroerd schrijven.
Als ze zo graag gelezen willen worden waarom doen ze dan niet een beetje meer hun best?
Maar oei, wat zie ik dat weer fout.
Zelfs mijn tutor die mijn 'levendige' schrijfstijl wel weet te waarderen, zegt het met een lichte irritatie.
In de wetenschap gaat het daar niet om, zegt hij, het gaat om de informatie.
Maar ik blijf koppig volhouden dat ik niet drie jaar droogkloterige essays ga produceren.
Mijn tutor zucht en ziet dat er geen verbeteren aan is.
Dan krijg je het moeilijk, zegt hij, maar helemaal onmogelijk is het niet.
Wetenschappers onderzoeken of de roman soms niet een betere vorm is om een wetenschappelijk idee uit te drukken.
Now we are talking.
En zo zet hij me op het pad van de echte Interdisciplinariteit van kunst en wetenschap.
Beide polen evenwaardig.
Nu lees ik Nussbaum, Walter Benjamin, Bauman, Zizac en Coetcee om te beginnen en zie wel waar het eindigt.
Facebook
Vandaag ook op Facebook geweest. Het lijkt erg op Twitter maar ook weer niet.
Hoezo nog een extra social media erbij? Wordt het niet wat veel?
Dat is wel zo, maar de mensen die ik ken zijn erg honkvast of gewoon divers, of een combi van beide?
Volkskrant
De Volkskrantbloggers bijvoorbeeld, met geen stok krijg je ze naar een ander forum of weblog.
Met zijn allen zitten ze al jaren in de zelfde ren te scharrelen en de ogen uit te pikken.
Volkskrantbloggers zijn vooral alleenstaande vrouwen, alleenstaande mannen of pensionado's.
De bloggers met werk zijn in de minderheid. In de ochtend zul je ze niet op het net vinden, wel diep in de nacht.
Ze zijn vooral op zoek naar gezelligheid, ontmoeten elkaar in reallife en lezen jawel de Volkskrant.
Van beroep zijn ze leraar, verpleger of ambtenaar.
Twitter
Op Twitter vind je meer NRC lezers, er zijn veel journalisten, schrijvers en kunstenaars.
Ze hebben bijna allemaal werk en ook zij ontmoeten elkaar graag in het echt.
Ze staan errug vroeg op en na twaalven liggen ze allemaal in bed.
[Twitteraar mag van mij uitverkoren worden tot het lelijkste woord ever]
Facebook
Lelijk is ook de lay-out van Facebook. Blauw en niet te custumizen.
Op Facebook vind je theatermensen, academici en internationals.
Het zijn vaak talige mensen die goed kunnen schrijven en die waarschijnlijk gruwelen van de vluchtigheid van Twitter.
Hyves
Hyves is er voor studenten kinderen en gezinnen met kinderen.
De lay-out is makkelijk aan te passen aan eigen smaak.
De Hyvers maken daar dan ook veel werk van, ze richtten hun 'huis' in met foto's, film, wallpaper en smilies.
Talk the talk
Elk netwerk heeft zijn eigen jargon.
Zo moet je op het Volkskrantblog weten wat 'metabloggen' is en wat 'een mailtje achterom' is.
Op Twitter moet je 'hashtags' gebruiken.
Op Facebook kan je iemand 'porren'.
Op Hyves heet dat 'tikken'.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de mores op YouTube, Flickr, Tumblr, microblog enz. enz.
En de tigstigste manieren waarop je foto's kan uploaden en 'sharen'.
Hoe maak je vrienden
Wat Hyves, Twitter, Facebook en het Volksrantblog gemeen hebben is dat je vrienden kan maken.
Virtuele vrienden.
Daar heb ik de meeste moeite mee.
Wil helemaal geen vrienden maken.
Stel je voor, vrienden willen op bezoek komen en verwachten dan dat je eten maakt.
Ze willen op een bank zitten en met je praten.
Daar gaan we dus niet aan beginnen.
Maar op www kom je daar niet onderuit.
Je moet vrienden maken anders mag je niet meedoen.
En het liefst veel vrienden. Hoe meer vrienden hoe beter.
Op Hyves heb ik nu 19 vrienden. Dat is voor Hyves een zielig aantal.
Op Facebook heb ik 5 vrienden, how pathetic can you be.
Op het Volkskrantblog alleen maar vijanden, nou ja een paar niet.
En op Twitter heb ik 523 vrienden, waarvan ik de meesten niet ken.
Wat Twitter slim gedaan heeft is niet de beladen term vriend te gebruiken maar volger.
Volger is een betere term voor het interconnecten wat gebeurt op Twitter of Hyves of Facebook.
Op Facebook zou ik bijvoorbeeld wel GerardJan Reinders willen lezen maar om nu vriend met hem te worden.
Zou hem willen lezen, wellicht zelfs met hem willen praten, maar vriend...?
Hij kent me niet eens en dan moet ik vragen 'wil je mijn vriend zijn'?
Nou, neuh...
Dat vrienden maken via social media mag wat mij betreft vandaag afgeschaft worden.
Of wilt u vrienden met me worden op Hyves? Facebook? Twitter?
plaatje drbij voor de visueel ingestelden...
Anna
