Gedoogbeleid in Maastricht...?

« do not dump rubbish... | no picture please | ultra rechts en ultra links in Maastrciht... »

maandag 2 maart 2009
Vandaag praten we in de les over Vergangenheitsbewältigung.
Hoe verwerk je de tijd van het nationaal-socialisme en de Holocaust.

Zondag was er in Maastricht een mini-oorlog aan de gang. Driehonderd betogers van extreem rechts. Driehonderd betogers van extreem links en evenveel politie en ME. De vanuit België afkomstige extreem-rechtse organisatie Voorpost wilde demonstreren tegen het drugsbeleid in Nederland. Ze wil afschaffing van het gedoogbeleid. Een oer-Hollandse uitvinding waar maar weinig andere landen raad mee weten.

Burgemeester Leers wil er ook vanaf. Hij wil de coffeeshops de stad uit. Weg met de overlast. Weg met het gedogen. De extreem-rechtse groepering krijgt toestemming om te demonstreren. Vrijheid van meningsuiting. De extreem-linkse groepering die de demonstratie van Voorpost wil frustreren en zo mogelijk tegenhouden mag ook demonstreren. Zelfde argument. Vrijheid van meningsuiting.

Om rellen te voorkomen heeft burgemeester Leers bedacht dat beide groeperingen ieder aan een kant van de Maas moeten blijven. Ik heb aan 'mijn kant' van de Maas, de links extremisten. Ze verzamelen zich op het grasveld langs de Maas boven de parkeergarage de Griend. Via een megafoon en versterking worden huishoudelijke mededelingen omgeroepen. Geen nationale vlaggen. Nationale vlaggen dragen hoort bij de fascisten. De linksen, de socialisten zijn de 'autonomen', krakers en aanverwanten. Het is een bepaalde stroming, en tevens een bepaalde subcultuur, die er van een afstand niet erg open en aantrekkelijk uitziet voor wie er niet bij hoort. Het is in de beeldvorming toch te vaak ’de knokploeg van links’ die de knokploegen van rechts te lijf wilde, met de bevolking als toeschouwer, schrijft Peter Storm op zijn weblog Rooieravotr.

Zo ziet het er ook uit. Een knokploeg op weg naar actie. Maar de linkse tegendemonstratie presenteert zich als de 'goede' partij. Zij vechten tegen de fascisten. Ze vragen via de geluidsinstallatie aan de aanwezige fotografen om terughoudend te zijn. Geen foto's maken alsjeblieft. Foto's op websites worden ook door de fascisten bekeken en ze zijn bang voor represailles. Om herkenning te voorkomen dragen ze zonnebrillen, mutsen, hoots en sjaals voor de mond. De politie heeft deze vermomming verboden maar de organisatie zegt:
Wie zijn wij om mensen voor te schrijven hoe ze zich moeten kleden.

De demonstratie vertrekt. Het ziet er eng uit. Ze dragen een groot spandoek voorop. Ze dragen vlaggen. Ze kruipen dicht bij elkaar en ze maken kleine pasjes. Alsof ze marcheren. Ze vormen een grote lange rups van mensen die zich als een soort stoottroep voorbeweegt. Een samengeklontert organisme. Eén stem. Eén mening. Ze schreeuwen leuzen. Kan het niet verstaan. Ben blij dat ze weg zijn. Na een tijdje komen ze weer terug. De demonstratie is afgelopen, denk ik. Zie wat mensen door de straat lopen, richting station.

Maar het blijft onrustig op straat . Een politiehelikopter in de lucht. ME-busjes. Politie. Sirenes. Het is koopzondag. Loop langs de Maas naar de AH. Aan het water bij de Griend wordt een grote groep demonstranten vastgehouden. Ze zijn omsingeld door ME, politie te paard en gewone politie. Voor de politie zijn er broodjes bezorgd. Het kan nog wel een tijdje gaan duren.

Op Plein 1992 staat een vernielde politie-bus. De ruiten zijn ingeslagen en op de zijkanten van de bus zijn leuzen gespoten. Anti-fascismus.

Het gescheiden-oever-beleid van Leers werkt niet helemaal. Aan de andere kant van de Maas is de demonstratie van extreem-rechts in volle gang. Dat weet ik omdat de omroepinstallatie van de ingesloten extreem-links demonstranten nog in gebruik is. Ze hebben contact met mensen die wel in de buurt van de demonstratie zijn kunnen komen en houden elkaar zo op de hoogte. Zo hoor ik dat de demonstratie bijna afgelopen is en dat de fascisten in de bussen zitten op het Tongerseplein. Loop naar het plein. Er staan een stuk of zes bussen op de rotonde. Eromheen een enorme hoeveelheid politie en ME. Politie-busjes en ME-wagens escorteren de demonstranten de stad uit. De bussen worden bekogeld door 'autonomen'. Het is een waanzinnige situatie.

Loop weer terug naar huis lang de Griend waar de ME nog steeds de linkse demonstranten gegijzeld houdt. In de stad is het koopzondag. De bourgeoisie van Maastricht kijkt toe. Ze kijken toe of negeren de strijd die er in hun stad gevoerd wordt. Het lijkt niet uit te maken. Opkomst van fascisten. Afschaffing van het gedoogbeleid. Who cares.

Burgemeester Leers verklaart het geweld achteraf door de aanwezigheid van voetbal-hooligans. Dat zal best. Maar dat moeten er dan heel veel geweest zijn want de extreem-linkse betogers zagen er even eng uit als hun rechtse tegenhangers. Even bereid tot meppen als collega-betogers.

Vandaag praten we in de les over fascisme. Over dictaturen. Over Vergangenheitsbewältigung.
Over identiteit. Over hoe je het verleden verwerkt. Vind het vreemd dat we niet over de mini-oorlog van afgelopen zondag in Maastricht praten. Een studie moet toch meer zijn dan boeken-realiteit. Fascisme is geen relikwie uit het verleden dat verwerkt moet worden. Fascisme is nooit verdwenen. Vergangenheitsbewältigung is nuttig, maar wat betekend het voor vandaag, voor Maastricht...

Identiteit is het vermogen om een verhaal over je geschiedenis te vertellen.
Houden jullie een dagboek bij, vraag de docent, om zichzelf onmiddellijk daarna te corrigeren.
Nee, die vraag kan ik niet stellen, zegt hij. Dat is te intiem.
Een weblog. Ik schrijf een weblog, wil ik zeggen, maar zeg het niet hardop.
Te intiem? Vrijheid van meningsuiting.
Zie dat er al een aantal creeps van Voorpost mijn weblog gevonden hebben.
So be it.
Ben neutraal. Zwitserland.
Vind beide stromingen extreem rechts en extreem links even...stom.











Grimmig, grappig, goed: actie tegen Voorpost, Maastricht, 1 maart


Anna