De duiven van Maastricht een update...

« who's picture is this.. | no picture please | dieren en persoonlijkheid... »

Stadsduiven stammen af van de rotsduiven
En wat is de stad?
Rots, zeg ik. Steen.
Door de mensen gemaakt, zegt Duivenman.
Een natuurlijke biotoop.
Het is nog nooit, nog nooit, en hij prikt me bijna een oog uit met zijn fietsensleuteltje.
Het is nog nooit iemand gelukt om de stadsduiven uit de stad te verjagen.
Hoezo maakt u zich zo druk over duiven, vraag ik.
Dat is een lang verhaal, zegt Duivenman.
In het kort dan, zeg ik.
Ik zat in het stadspark, gewoon zoals ik altijd doe, zegt de man.
Het valt hem op dat een duif, visdraad om de poten heeft.
Vissers gaan nonchalant met hun afgedankte visdraad om en de vogels raken verstrikt in de draad.
Duivenman vangt de duiven en verwijdert de draad.
Ik ben begonnen met tellen, zegt hij.
Toen ik er vijfhonderd gehad had, dacht ik dat het wel klaar was,
Dat ik ze allemaal gehad had.
Vijftienhonderd, vijftienhonderd duiven heb ik al geholpen.
Op de Markt op woensdag en op vrijdag.
Langs de Markt zijn vijf Fast Food Restaurants.
Daar komen de duiven op af, daar is voedsel.
Op de Markt zijn stoffenverkopers, ze scheuren hun stoffen.
Die draden die vallen op de grond.
De duiven krijgen die om de poten.
Ik heb wel eens duiven gezien die beiden poten aan elkaar gebonden hadden.
Ik ben elke maandagmiddag op de Markt.
Bij het Mooswief, daar zitten ze meestal.

Loop in de miezer-regen naar huis.
Voel in mijn jaszak.
Twee visitekaartjes.
Vanavond twee visitekaartjes gekregen.
Een van de Duivenman.
Een van de winkelmanager van Selexyz.
Hoe dat zo.
Het is boekenweek.
In het kader van de boekenweek is er een thema-avond over dieren en persoonlijkheid... .

Backflash naar Donderdagmiddag
Vandaag les gehad, ben naar de bibliotheek geweest om weer een achterlijke hoeveelheid kennis te kopiëren.
Vanavond in het kader van minder studie, meer sociaal, ga ik naar de thema-avond dieren en hun persoonlijkheid.
Dat het ietsie-pietse, ach gewoon heel veel met de studie te maken heeft telt niet.

Wiel Kusters heeft het boek, Koolhaas dieren geschreven.
Binnenkort moet ik weer een essay schrijven en het thema wordt dierenrechten.
Wiel Kusters is hoogleraar aan de Universiteit van Maastricht.
Zijn nieuwe boek is een mooie insteek voor mijn paper, dacht ik zo.
Lees over Darwin, Lorenz, Tinbergen, Spinger en andere wetenschappers die iets vinden over de relatie tussen mens en dier.

Backflash naar Donderdagavond
Loop naar boekhandel Selexyz.
Heb voor de gelegenheid mijn 'echte' fototoestel bij me omdat de telefoon met prima fotofunctie wel uit moet.
Zoek een plekje aan de zijkant en haal mijn camera tevoorschijn.
Wil een paar foto's hebben voor mijn weblog en als illustratie bij mijn essay.
Na slechts een paar minuten ben ik geschoten door de winkelmanager.
Hij loopt naar me toe en veronderstelt dat ik fotografeer in opdracht van de Universiteit.
Ik neem aan dat je foto's maakt voor de UM-krant, zegt hij.
Hoewel ik gevleid ben dat hij me linkt aan het instituut waar ik onderwijs volg is het toch niet waar.
Maak foto's voor mijn weblog en voor de studie.
Voor mezelf dus.
Jij hebt een heel goed toestel, zegt de winkelmanager.
Jij maakt betere foto's dan ik, zegt hij.
Kan ik wat foto's van jou krijgen, achteraf.
Hij wijst naar de eerste verdieping.
Kijk, vandaar kan je ook erg mooie foto's maken.
Een winkelmanager, gewend aan delegeren, legt het foto's maken van de avond in mijn handen.
Hij brengt me zijn visitekaartje.
Wil je niet ook wat foto's van dichtbij, vraag ik.
Nu ik gepromoveerd ben tot winkelfotograaf kan ik rondlopen en dichterbij gaan staan.
Ja, natuurlijk, zegt de winkelmanager, ga gerust je gang.

Was gekomen om te luisteren, maar mijn nieuwe rol als fotograaf is niet verkeerd.
Kan nu rondlopen en vanuit verschillende hoeken foto's maken.
Als ik voor de Coffeelovers corner sta vraagt de jongen van de koffie of hij mijn toestel mag zien.
Hij klikt door het menu van het toestel op zoek naar de technische specificaties.
Hij heeft zelf een nieuwe camera die hij trots laat zien.
Ben je fotograaf, vraag ik.
Nee, zegt hij.
Wil je fotograaf worden, vraag ik.
Ik ben het bijna, glimlacht de jongen achter de koffie-corner.
Ik studeer in Hasselt.
De jongen herinnert me eraan dat mijn toestel aan inruiling toe is.
Heb een paar manden geleden een inruil-offerte laten maken.
Ben gehecht aan mijn camera, haat de techniek die maar voortgaat en je dwingt elke twee jaar nieuwe apparatuur te kopen.

Tussen het fotograferen door lukt het me om te luisteren naar de discussie.
Er komen vaktermen voorbij, vitalisme, antropomorfisme, namen van wetenschappers en hun ideeën.
Tegen en voor standers
Denk aan mijn kopieën en boeken die ik tot nu toe over het onderwerp gelezen heb.
Alles is al gezegd, alle bezwaren en tegenstellingen zijn genoemd.
Waar kan ik nog een paper over schrijven?

Wiel Kusters vertelt over Jan Hanlo, hoe prachtig hij schreef voordat hij in aanraking kwam met de wetenschap.
Daarna kon hij niet meer schrijven.
Hij wist teveel. Dus verzon hij maar fantasiebeesten tot ergernis van Maarten het Hart.



Het is pauze.
Een man met een baard loopt voor me langs
Waar is mijn boek, zegt hij.
Welk boek heeft u geschreven dan vraag ik.
Nog niet geschreven, zegt hij ik ben ermee bezig
Waar gaat het over dan?
Over stadsduiven.
En dan komt het hele verhaal.
Over de duiven van de Lambertuskerk
Dat ze gevangen worden en in een loods opgesloten.
De grote forse man met witte baard maakt zich ontzettend boos.
Voor me staat een heuse dieren-activist.
Hij zegt dat hij graag bij Kentucky fried chicken eet.
Dat is kip, zegt hij, dat is speciaal gefokt.
Die kippen die weten niet beter.
Die hebben hun hele leven opgesloten gezeten.
Die zijn gewend aan gevangenschap.
Kippen kan je opeten als ze gefokt zijn als fokdieren
Dieren zoals varkens die rustiger zijn als ze in een kleine ruimte zijn, daar zijn ze op gefokt.
Duiven die decennia lang vrij geweest zijn mag je niet opsluiten.
Dood maken is humaner dan opsluiten.

Loop in de miezer-regen naar huis.
Twee visite-kaartjes in mijn zak.
Een van de winkelmanager van de Selexyz.
Een van man met de baard, Duivenman noem ik hem.
Zijn kaartje heet Beter Stadsvee Beheer.
Duivenman wil dat ik foto's voor hem maak.
Van de duiven in de stad.
Waarom denk iedereen toch maar dat ik gratis ben.
Maar de theorie van Duivenman is wel bijzonder.
Wellicht is dat de ingang voor mijn paper....

Anna
Wanna know what I am doing? Check out my Twitter blog....

Eerder post over de duiven van Maastricht
de duiven van Maastricht 1
de duiven van Maastricht 2
de duiven van Maastricht 3