Plato's grot

« stil leven | no picture please | de ratio aan het werk gezet »


Na een week met alleen maar teksten bezig geweest te zijn krijgen we dan eindelijk een plaatje te zien.
Plato's grot. De professor heeft de afbeelding zelf gekopieerd uit aardigheid.
Kijk naar de tekening van Plato's grot. De tekening van de grot en de beschrijving van Plato zelf kloppen niet.
Dat zeg ik ook. Dat flap ik er zo uit.
Oh, zegt de professor, dat moet je me dan nog maar eens aantonen.

Verder gaan we met de les.
Hoe zag Socrates eruit vraagt de professor.
Er wordt wat gemompeld her en der.
Hoe Socrates eruit zag. Easy peasy. Dat is een plaatje.
Beschrijf Socrates, met zijn blote voeten, zijn stinkende kleding, zijn arrogante pas, zijn uitpuilende ogen, zijn lange haar, terwijl kort in de mode was.
Hij was dus gewoon een lelijke man met een dikke buik, onderbreekt de professor me.
Hij had geen dikke buik, hij was juist heel mager, kan ik niet nalaten te zeggen.

De professor is een filosoof en wiskundige. Hij weet daar erg veel van.
Hij ziet er alleen geen plaatjes bij. Hij verzint een beeld van Socrates terwijl hij in de logica heel steng is.
Hij geeft een beeld van Plato's grot dat ongeveer klopt terwijl dat in de logica of de wiskunde onacceptabel zou zijn.

De wereld van de beelden en de woorden botst, gelijk de eerste week al.
Toch schenkt het me enig genoegen dat het voor de denkende professor evenveel moeite kost zich iets te verbeelden, als het voor mij kost om zonder beelden te denken.

In de klas zijn er twee nieuwe jongens bij gekomen.
De een weet veel van filosofie. Hij maakt opmerkingen als, maar Kant zei toch....
Terwijl we net op de denkwereld van Socrates en Plato hebben zitten ploeteren gooit hij Kant in de groep.
De andere jongen is gristelijk en praat heel veel en vooral heel zacht.
Als ik zeg dat zijn binnen-mond-gepraat niet goed te verstaan is, zegt hij, sorry, ik was gewoon hardop aan het nadenken.
Duh.

Anna