een tegenstribbelend varken
« kunst om niet aan waarheid te sterven.... | no picture please | Zomertijd 2... »
Doofus
We hadden er tot zondagmiddag twee. Twee katten. Dat is eigenlijk erg dat de meeste mensen hem nog eens niet kende. Onze Doofus was zo mensenschuw dat enkel mensen die langer dan een uur of twee bij ons waren en niet al te veel lawaai maakten, hem te zien kregen.
Zondag-namiddag stierf hij in mijn armen nadat zaterdagnamiddag was vastgesteld dat zijn nieren gestopt waren met werken. Hij was al tamelijk oud en ook al ziekjes sinds verleden zomer. Maar toch, ik vind het evengoed heel erg en hij wordt gemist, zeker omdat hij de laatste maanden me altijd kwam wakker maken met kopstootjes, waarschijnlijk zag hij het einde naderen en wou hij elke minuut aandacht die hij kon krijgen uit ons halen.
Het is wat, het ouder worden. Een mens wordt ook al zo snel afgeschreven.
Dit bericht mailde Karin uit New York. Haar kat is overleden. Veertien jaar oud was ze en wat ziekjes. In haar armen gestorven. Hoe moeilijk is het om goed oud te worden en wanneer maak je er een einde aan. Doofus heeft geluk gehad, geen spuitje. In haar armen gestorven.
de sensorische homunculus
Werk aan een boek over het menselijk lichaam. De auteur beschrijft de lichaamsprocessen, de bloedsomloop, de sinusknoop, de arteriële bloeddruk, gasuitwisseling in de longen en weefsels, het vegetatieve zenuwstelsel, de functie van het nefron, regulering van de zuurgraad in lichaamsvloeistoffen ...
Omdat mijn taak is afbeeldingen bij zijn teksten te zoeken kom ik meer over de werking van het lichaam -en de onvermijdelijke aftakeling- te weten dan mij lief is. Zo blijkt er een mannetje in je hersenen te zitten. De sensorische homunculus. De grootte van de lichaamsdelen van dit vreemd gevormde hersenmannetje komt overeen met de grootte van het stuk hersenschors dat betrokken is bij het waarnemen van tast uit dit lichaamsdeel. Dat zijn dingen die ik niet hoef te weten. Het is een onsmakelijk mannetje met veel te grote handen, dikke lippen om over zijn geslacht maar te zwijgen. De lichaamsfuncties kunnen heel goed zonder mijn bewustzijn van hun werking.
De ademhaling is de enige levensfunctie die tegelijkertijd heel autonoom is ten opzichte van het bewustzijn [net als de spijsvertering of de hartslag gaat ook de ademhaling door als je er niet aan denkt] en gemakkelijk onder controle van onze wil te brengen. Het ademhalingscentrum in de hersenen is gevoelig voor neuropeptiden die worden uitgewisseld met het emotionele brein.
bron: Dr.David Servan-Schreiber antikanker een levensstijl
Goed ademhalen dus en het komt met de hartslag en alle andere functies van het lichaam ook goed.
Meer hoef je niet te weten.
Gehoorapparaten, rollators, luiers, brillen, gerimpelde huid. De auteur vraagt om afbeeldingen die ouderdom uitdrukken en ik zoek ze voor hem op. Goed oud worden, hoe doe je dat en wanneer is oud zijn ondraaglijk.
een tegenstribbelend varken
Zonder de rede is leven zinloos, zegt Etienne Vermeersch naar aanleiding van de euthanasie van Hugo Claus. Hij wil dat er een eind aan zijn leven gemaakt wordt als hij dement wordt. Zijn vriend zal hem daarbij helpen, ook als hij het als demente man tegen die tijd niet meer wil.
Als je een dier dat lijdt euthanaseerd, doe je dat ook als het dier zich verzet.
Voor mij is het wezenlijk dat ik mezelf ben. Zonder de rede heeft het voor mij geen zin. Het geluk van het varken, dat goed gevoed wordt, hoeft van mij niet.
NRC 30 maart 2008
sturen met een rollator
Kom een oude mevrouw tegen. Ze staat stil bovenop een kleine helling.
Ze houdt zich vast aan een rollator. Met haar ogen vraagt ze hulp.
Ze kan niet goed praten. Hersenbloeding?
Wilt u dat ik u help oversteken, vraag ik.
Dat wil ze niet. Ze begint te lopen richting kruispunt.
Ik neem haar onder de arm. Het pad vlak voor het kruispunt loopt naar beneden.
Is dat de reden dat de dame hulp verlangt? Dat is het ook niet.
Zegt u maar wat ik moet doen, zeg ik. Dat zeg ik tegen de mevrouw die niet kan praten.
Sturen, versta ik. Sturen. Ze wil hulp bij het sturen..
Rechtdoor lukt wel, maar ze wil de bocht om.
De bocht om, we gaan de bocht om, zeg ik.
De mevrouw maakt een geluid dat lijkt op een lach.
We sturen de rollator veilig de kleine helling af, de bocht om naar rechts en moeten er allebei om lachen.
goed oud worden
Hoe wordt je goed oud.
Ga je op het heuveltje staan wachten totdat een wildvreemde je naar beneden helpt.
Kan je er samen om lachen?
Zal je in iemands armen sterven of je als een tegenstribbelend varken laten euthanaseren...
Anna
De sensorische homunculus
