hemdsmouwen hemdsmouwen
deel 24 van Jenna's verhaal
Het is première van Roméo en Juliette in NY en David draagt een kilt.
De regisseur van de opera stelt het op prijs dat je in zijn aanwezigheid de juiste dress code hanteert. Hij heeft een voorkeur voor overdressed boven casual. Hij zal David gestimuleerd hebben om de geruite wollen rok aan te trekken die hoort bij het Schotse nationale kostuum.
De regisseur hecht erg aan de goede kleren dragen. Hij eist het van de mensen in zijn omgeving. Dat ze de goede kleren dragen. Een kunstenaar zijn... Niet hechten aan deze status display.. Hij vind het geen argument.
Ik ga toch ook niet in hemdsmouwen in de kerk zitten, zegt hij. Hemdsmouwen. Hemdsmouwen. Hij schreeuwt het bijna. Hemdsmouwen.
Het zijn de kleren. De te nonchalante kleren waar de regisseur erg boos over kan worden.
Ooit hebben we samengewerkt de regisseur en ik. Als onderdeel van zijn artistieke team probeerde ik de goede kleren te dragen om hem tevreden te houden. Ik heb het geprobeerd. Ik heb het wel geprobeerd.
To blend in the crowd.
Een opera-première. De regisseur ziet mijn outfit.
Hemdsmouwen! Hemdsmouwen!
Hij is woedend. Ik sta naast zijn vrouw. Ze draagt een elegante stemmige avondjurk. Steek povertjes af naast haar.
Hemdsmouwen! Hemdsmouwen!
Wat ik ook draag mijn ware aard duikt door de kledingkeuze heen. Kunstenaar. Niet rijk. Uit een gewone familie. Net als de regisseur. Maar het is niet de bedoeling dat ik door mijn kledinggedrag hem herinner aan zijn afkomst. Hij is een gevierde operaregisseur en zo wil hij er uitzien. Hij eist van mij dat ik mijn kleding een sociale klasse upgrade. Hij wil niet meer de zoon van een middenstander zijn. Hij wil operaregisseur zijn. Zijn vrouw draagt een avondjurk. Decolleté. Twijfelt of ze wel of niet een ketting op haar blote huid zal dragen. Wel of niet een juweel dragen om de gaafheid van haar huid te accentueren. Een jurk van zijde. Wijd uitlopend in bollende lagen. Haar radius uitbreidend met wel een halve meter.
Max Mara, zegt ze. Van Max Mara. Ken je niet?
Nee ken ik niet, zeg ik.
De regisseur kijkt me de hele avond niet meer aan. Ik heb hem te beledigd met mijn casual premiere kledingkeuze.
Hemdsmouwen! Hemdsmouwen!
Nu, jaren later, sta ik met een plastic flûte champagne op de trappen van het operagebouw in NY. Ik draag een ultramarijn fluwelen pak en een vilten zwarten hoedje. De vrouw van de regisseur draagt een lange zwarte jurk, een groen bloesje, diep decolleté met kanten BH zichtbaar. Ze monstert mijn kleren. Je ziet er exotisch uit, zegt ze.
4 juni 2006
meer Jenna verhalen...»
