Illy
In de jaren 70 richten de performances zich op het lichaam. Uithoudingsvermogen. Hoe ver kan je gaan. Na de jaren 70, galerieën en dealers, ze hadden niks te verkopen. Een performance verkoopt een droom. Een herinnering. Veel performers begonnen schilderijen te maken. Installaties en sculptuur. Dat vond ik jammer want voor mijn gevoel was de performancekunst pas net begonnen. Na de fysieke zoektocht was er nog een groot gebied te onderzoeken. Het mentale. Een performance is zo inspannend. Je staat voor het publiek. Dat is heel iets anders dan de beschutting van het atelier met een koffietje en muziek. Performance is veel zwaarder. Veel zwaarder. Het publiek heeft vaak een passieve rol bij voorstellingen. Is voyeur. Bij mij niet. Bij mij heeft het publiek een actieve rol. Je kan een boek lezen en denken dat het je leven verandert. Dat is niet zo. Alleen een ervaring kan je leven veranderen. Toen ben ik objecten gaan maken. Transitory objects. Ik noem het geen sculptuur. Het is transitory. Tijdelijk. Vergankelijk.
Zodra de ervaring van het publiek met het object voorbij is wordt het object verwijderd, zegt Marina Abramovic.
