Das Schatten Moment 01...
« Schattenmoment 02... | no picture please | cultural memory London »
Southwark Cathedrale maandag 23 juni 2010
Zit op een houten bankje in de tuin naast Southwark Cathedrale.
Ben in London voor de Summerschool; Memory, Technology and Empire.
Het bankje is in memory of Eleanor 'Bunny' Warren, 5th Oktober 1892 - 8 th April 1972.
Het is warm, maar het bankje staat in de schaduw. In de schaduw is het niet warm.
Beetje fris zelfs door de wind. Het lijkt alleen in de schaduw te waaien.
Er komt een mevrouw naast me zitten met een bekertje koffie.
Voor me staat een terrasje met roze tafeltjes en roze klapstoeltjes.
Schuin tegenover me staat nog een houten bankje. Er zit een zwerver op.
De mevrouw naast me begint met de stoelen te schuiven. Ze maakt een zitje in de schaduw.
Ze gaat op één van de roze stoelen zitten, met de rug naar me toe.
Ze zit zo dicht bij me dat ik haar kan aanraken.
Memory-bankjes
De bank van de zwerver is in memory of Henry Elkert.
De zwerver observeert het groepje Duitse toeristen dat op het in-de-schaduw-veel-te-dicht-bij-mijn-bankje-zitje is neergestreken. Het zijn twee oude mevrouwen, twee jonge vrouwen en één man.
De man wast met mineraalwater een bakje sherry-tomaatjes.
Hij houdt het bakje boven het bloemenperkje van de kathedraal.
Daarna wast hij zijn eigen handen.
De vrouwen eten gegrilde panini's.
Het gesprek gaat over de Lonely Planet, de kwaliteit van de Reiseführer en de prijs-kwaliteitverhouding van de expresso.
De zwerver rolt een shagje.
It's a cultural thing...
Zadie Smith; White Teeth, dat is de tweede keer vandaag dat ik iemand deze roman zie lezen.
Het meisje dat naast me op de bank is komen zitten houdt het boek dicht bij haar gezicht.
Ze eet ook een gegrilde panini. Ze draagt een oud-roze jurkje en open hakjes slippers.
Ze heeft een groene lanyard om haar nek met een metalen klip waar haar badgeholder aan hangt.
Dit meisje heeft een pasje. Dit meisje is geen toerist.
Mittagspauze
Het is lunchtijd. Mittagspause, zeggen de Duitsers.
De bankjes lopen vol. De werkende meisjes dragen hakjes, de toeristen niet.
De toeristen dragen makkelijke schoenen; sandalen of gympen.
De Duitsers eten mandarijntjes en aardbeien als toetje.
Nu gaan ze foto's maken van elkaar, maar eerst van de kathedraal.
De man gaat voor me zitten, maar ondanks dat kom ik in beeld.
Vereeuwigd in de toeristische-memory-canon.
Schattenfoto's
De man met zelf een kaki-petje op zijn hoofd, klaagt dat zijn vriendin altijd een petje draagt.
Hij zegt dat de foto's van zijn vriendin nooit lijken omdat de pet een schaduw op haar gezicht maakt.
Het maakt niet uit, zegt hij. Es kan jeder sein.
Nein, zegt de andere vrouw. Du erkennst die an ihre Kappe.
Die Schatten wird immer kleiner, zeggen de Duitsers en kruipen nog een stukje dichterbij.
Nog even en ik zit ook in de zon...
anna
