Pluralisme

« weeralarm in Groningen... | no picture please | a new elbow »

5.38 uur
Je moet het persoonlijk maken.
Een verhaal vertellen. Een idee krijgt een lichaam in de vorm van een personage. 
Dat is sympathieker dan dat jij, de essayist, betoogt.
Een mening hebt. In een verhaal staan de meningen naast elkaar.
Net als de mensen. In een verhaal is er plaats voor gevoel.
In een verhaal is er plaats voor twijfel. 
In een verhaal mag je zelf nadenken en wordt er niet een mening opgedrongen.
Op de universiteit houden ze niet van verhalen. 
Op de universiteit houden ze van essays. 
Van een betoog met een duidelijke structuur, waarin je van te voren al het einde verklapt.


5.38 uur 
Leest Elisabeth Costello van J.M.Coetzee. Elisabeth twijfelt. 
Wetenschappers twijfelen niet. Die vinden. Die hebben een mening.
Maar voordat ze een mening hebben vertellen ze eerst alle meningen van alle andere wetenschappers die ook iets vinden. En dan als je al die meningen van al die andere wetenschappers hebt doorgenomen, zegt de aspirant-wetenschapper dat hij het er niet mee eens is, met al die meningen van al die andere wetenschappers. Hij is het er niet mee eens. En wat vind de wetenschapper dan zelf. Hij vind het tegenovergestelde van al die andere wetenschappers. Een wetenschapper is geen kunstenaar immers. Kunst is geen wetenschap. Een Wetenschapper mag niet zelf iets bedenken. Dan zou het kunst zijn. Een wetenschapper weerlegt in een betoog wat anderen voor hem bedacht hebben. Dat is wetenschap.







Anna