count down...

« quite a bit a stumble.. | no picture please | modernity.... »

Leef je nog vroeg, K.
Nee, dat zei ze niet.
Ze vroeg hoe het gaat met de studie.
Martin Bril is overleden.
Martin Bril, de observator van het leven.

Heb me altijd een observator van het leven gevoeld.
En nu studeer ik al driekwart jaar.
Terwijl ik dit schrijf, klinkt er harde dj muziek buiten.
Er is een evenement vlak bij mijn huis.
Studenten die proberen het 'World Guinness Record Vuurspuwen' te verbeteren.
Anna de observator zou daar nu staan met haar fototoestel.
Maar sinds ik studeer leef ik in twee werelden.
Die van het woord en die van het beeld.
Groot was mijn weerstand tegen de wereld van het woord.
Mai oh mai, hoeveel woorden hebben de denkers nodig om een gedachte uit te drukken.
Maar ik heb me er overheen gezet.
Al die kilometers woorden gelezen.
Al die gedachten in me op genomen.
Al die tijd de beelden gemist.
Waar zijn de plaatjes, waarom is er niks te zien.
Heb me er doorheen gebeten en ben rechtop gebleven.
En dan nu het laatste blok van dit jaar.
Het gaat over stijl en wat dan wel is.
Het gaat over schilderijen en hoe je daar naar moet kijken.
Eindelijk.
Beeld.
Kijken.
Dat kan ik wel.
Mijn mede-studenten hebben het moeilijk.
Zij zijn van de taal.
Van de woorden.
Kunnen zich de schilderijen niet voorstellen.
Weten niet hoe het is om iets te maken.
Hoe het is om kunstenaar te zijn.
Dat kan ik wel.
Maar wat me verbaast is hoe weinig de talige cultuurwetenschappers bereid te zijn zich te verdiepen in de kunsten.
Heb me nu al bijna een jaar lang gepijnigd aan de taal.
Maar die taal-puristen weten niks van beeld en hebben ook weinig interesse om zich erin te verdiepen.
Shocking vind ik dat.
Ondertussen hoor ik aan de muziek dat de climax van de wereldrecordpoging vuurspuwen er nu aan zit te komen.
Ben er niet bij.
Ben aan het schrijven.
Taal-georiënteerde mensen kunnen een slechte invloed op je hebben.


Anna