over een veldmuis, Medea, genoeg te eten hebben en familie...

« Medea Buiten.. | no picture please | Justen Thimon... »

Gisteren was de premiere van Medea.
Ik was er niet bij. Het was de jaardienst van mijn vader die vier jaar geleden is overleden. Kom uit een groot gezin. Twaalf kinderen. Dat grote gezin heeft zich uitgebreid. Als we allemaal bij elkaar zouden zijn, zijn we met meer dan veertig mensen. Door scheidingen en gedoe gebeurt dat niet meer, maar zelfs in kleinere configuraties is het een grote familie.

Mijn vader had altijd voer voor de vogels in zijn tuin. Mijn moeder heeft die gewoonte overgenomen. De vogels in haar tuin worden verwend. Ze kunnen zich vetmesten aan het overvloedige eten dat wordt aangeboden. Een veldmuisje is ook wel blij met deze service. Hij weet aan de aandacht van de dikke kat van de buren te ontsnappen...







Of het een veldmuis of een huismuis is zou ik zelf niet herkennen. Maar dat is het voordeel van een grote familie, een biologe en een kenner zijn stellig. Het is een veldmuis. Dat kan je zien aan de lange staart...

Anna

op woensdag 30 april 2014 kreeg ik een mail van een lezer met de volgende tekst:

Het is een bosmuis. Ik heb er ook een in de tuin en dacht eerst ook dat het een veldmuis was, bosmuizen hebben grote oren, ogen en een lange staart, veldmuizen zijn wat gedrongen, kortere staart...