week twee

« es ist was es ist | no picture please | stil leven »

Loop naar de collegezaal. Om negen uur begint het college.
Vreemd. Vorige week om deze tijd liep ik in een colonne van studenten.
Studenten herkenbaar aan hun rugzakjes en doelgerichte snelle tred.
Allemaal snel lopend richting collegezaal.
Nu zijn de stoepen leeg. Vreemd.
Het college is al begonnen een half uur eerder dan ik dacht.
De zaal is maar half zo vol als bij het eerste college.
Meer mensen hebben het rooster slecht gelezen, of laten hun tweede college al schieten.

In de werkgroepen praten we verder over Plato.
Als het verstand maar de baas is komt alles goed, zegt Plato.

In de pauze praat ik voor het eerst met mijn mede studenten.
Of in de pauze durven mijn mede studenten voor het eerst met mij te praten.
Waarom nog studeren en hoe te combineren met werk is de vraag.

Die laatste vraag ligt mij steeds zwaarder op de maag.
Heb een vrij goed lopend freelance bestaan met genoeg opdrachten om van te 'leven'.
Nu heeft mijn grootse opdrachtgever het idee opgevat om mijn werk in India te laten uitvoeren.
Tegen globale prijzen valt niet te concurreren, dus dat werk ben ik kwijt.
Een uitgeverij denkt zoals Plato, rationeel. Een boek zo goedkoop mogelijk uitgeven.
In India zijn de productiekosten lager dan in Nederland.
Het is alleen zo dat naast de ratio ook de emotie bestaat.
En dan niet de emotie in verstorende zin.
Maar emotie in de zin van passie.

Mijn verbintenis aan de uitgeverij was ook een emotionele.
Een drive om mijn werk zo goed mogelijk te doen.
Die kan je niet kopen. Die ontstaat.

Anna