afval = voedsel
« happy berries | no picture please | portretten »
Gull pecking at plastic debris
Afval
De milieuafdeling van de Verenigde Naties UNEP wil in december een onderzoeksschip sturen naar een drijvende afvalberg in de Stille Oceaan. Deze vuilnisbelt is even groot als Frankrijk, Spanje en Portugal samen en bestaat voornamelijk uit plastic afval.
Een plastic afval berg in de Stille Oceaan. Zo groot.?
Een paar dagen lang blijft het beeld door mijn hoofd spelen.
Een drijvende afvalberg van plastic. Een eiland van plastic.
Hoe komt dat daar. Wie heeft het daar gebracht....
Cradle to cradle - afval = voedsel
Afval is voedsel is de titel van het boek chemicus Michael Braungart en architect William McDonough.
Het is een reactie op het huidige productie-systeem dat leidt tot enorme hoeveelheden afval.
In de natuur bestaat geen afvalprobleem. Een kersenboom maakt meer bloesem dan dat er kersen zijn.
De niet-bevruchte bloesem valt op de grond, verrijkt die grond en is voedsel voor organismen die in die grond leven. Stikstof uit afval wordt omgezet in proteïne. Kooldioxide uit de adem van mens en dier wordt door de planten voor hun groei gebruikt. Paardenmest is voeding voor larven van vliegen. De belangrijkste voedingsstoffen van de aarde -koolstof, waterstof, zuurstof en stikstof- worden in omloop gebracht en gerecycled.
Afval is voedsel
Chinezen bemestten in het verleden hun rijstvelden met biologisch afval, waaronder mensenpoep.
Zelf nu nog verwachtten sommige huishoudens op het platteland dat gasten die komen eten de voedingsstoffen op dezelfde manier 'teruggeven' voordat ze vertrekken.
Cradle to cradle
Dit cyclische, biologische systeem van cradle to cradle heeft miljoenen jaren de planeet van een gevarieerde overvloed aan voedsel voorzien. Groei was goed. Groei betekende meer bomen. Meer soorten. Meer diversiteit.
Meer complexe, veerkrachtige ecosystemen. Toen kwam de industrie die het natuurlijke evenwicht van grondstoffen op de planeet veranderde. Mensen begonnen grondstoffen uit de aardkorst te halen en concentreerden, veranderden en synthetiseerden deze stoffen tot immense hoeveelheden materialen, die niet veilig teruggegeven konden worden aan de grond.
De mensen hebben grondstoffen uit de aarde gehaald en ze zo veranderd dat ze niet meer veilig teruggegeven kunnen worden aan de natuur. Plastic is zo'n materiaal. Het is slecht tot niet afbreekbaar.
The Great Pacific Garbage Patch
Ver van drukke scheepvaartroutes drijven twee storten in de Stille Oceaan die samen tot 100 miljoen ton afval bevatten. Wetenschappers zijn al langer op de hoogte van het bestaan van de vuilnisbelten, die in 1997 toevallig ontdekt werden en sindsdien erg in omvang toenemen.
Het vuilnis is daar bijeengedreven door oceaanstromingen. Het drijvende eiland bevindt zich in het midden van de grote wervelstroom die de Stille Oceaan omringt. Het samengeklonterde plastic bestaat voor 13 procent uit wegwerpflessen, voor 9 procent uit plastic zakken en verder uit miljoenen rietjes, deksels van milkshake-bekers, strandspeelgoed, weggewaaid landbouwplastic, frisbees, touw en vislijnen.
Het afval drijft in de bovenste 30 meter van het oceaanwater en bestaat voornamelijk uit kleine plastic deeltjes. Het plastic komt in zee terecht via schepen maar voornamelijk via zwerfvuil dat in het water terecht komt. Wetenschappers zeggen dat de vuilnisberg verder bestaat uit slecht afbreekbare bestrijdingsmiddelen. Grote stukken afval breken af tot kleinere deeltjes. Omdat andere materialen en luchtbelletjes aan het afval gaan kleven, zakt het plastic tot onder het oceaanoppervlak. Op satellietbeelden is het dus amper te zien. Maar inmiddels is de plastic concentratie in het zeewater al groter dan die van eencelligen, een belangrijke bron van leven in de oceaan.
Waarom het afval zich daar concentreert, is te verklaren door de oceaanstromingen. Aangedreven door winden vormen zich reusachtige cirkelvormige stromingen. Vanuit de randen van zulke draaistromen die continu in beweging zijn, wordt het afval naar het centrum gestuwd waar het zich concentreert. Probleem is dat vogels en zeedieren de kleine stukjes afval aanzien als voedsel en ze inslikken. Op die manier kan het plastic in de voedselketen en op ons bord terechtkomen.
Albatros met stukjes plastic in de maag
Het woord afvalberg is misleidend.
Het woord vuilnisbelt is misleidend.
Dat zijn landtermen. Dit is water.
Er is geen berg. Er is geen afgekaderd gebied met rotzooi.
Er is water met heel heel veel drijvend afval, voornamelijk plastic.
Het meeste plastic is halfgezonken en daardoor vanuit de lucht niet zichtbaar.
Veel plastic is naar de bodem gezakt waar het nog meer schade aanricht omdat het de bodem afdekt en alle leven kapot maakt. Het gebied in de Stille Oceaan is zo afgelegen als maar kan zijn. Het ligt ver buiten de vaarroutes van schepen. Zeilers komen er niet omdat het relatief windstil is. Ook vissen en dus vissers mijden deze plek omdat er weinig voedsel is omdat het water er zo diep is. En juist op deze meest afgelegen plek op zee is het water zo ontstellend vervuilt dat je je er geen voorstelling va kan maken.
Plastic afval, gewoon zwerfafval, achtergelaten op stranden, rivieren, oevers is via de stroming op deze plek terecht gekomen. Omdat de stroming hier een soort kolk vormt blijft het plastic zich hier verzamelen. Plastic is slecht afbreekbaar. Alleen de zon heeft enig effect op dit materiaal. Maar zelfs dan breekt het plastic niet volledig af. Er blijven kleine stukjes plastic over. Plastic werkt ook als een spons. Het zuigt giftige stoffen uit het oceaanwater op.
Vogels, vissen en kleinere organismen eten dit plastic dat ze voor voedsel aanzien. Er zijn vogels gevonden met dopjes en andere stukken plastic in hun maag wat daar natuurlijk niet verteert. De vogels gaan dood omdat ze geen hongergevoel meer hebben door het plastic in hun maag.
Afval is voedsel....
Anna
een plastic jerrycan
gemiddelde levensduur: 400 tot 600 jaar
een plastic fles
gemiddelde levensduur: 300 tot 500 jaar
een plastic boodschappentasje
gemiddelde levensduur: 30 tot 60 jaar
een snoeppapiertje
gemiddelde levensduur: 20 tot 30 jaar
een condoom
gemiddelde levensduur: 30 jaar
