het heelal is precies...

« het heelal is precies... | no picture please | tis weer bijna tijd... »

Meten is weten
Het decor voor de voorstelling waarin echt gekookt zal worden wordt gebouwd.
Ga kijken naar de vorderingen.
Er wordt een keukenblok gemaakt
Een wit betegeld wandje met twee wasbakjes, twee kranen en een glimmend oranje-rood blad.
Heb een maquette gemaakt schaal 1: 20. Dat betekend dat de werkelijkheid 20x verkleind is.
Zo heeft de timmerman een voorbeeld.
Een voorbeeld waar hij aan kan meten.
Kijk naar de maquette en het wandje in het groot.
Het klopt niet. Er is een verschil.
We meten. Ik met mijn schaal-lineaal.
De timmerman met zijn duimstok.
Er is een afwijking van tien centimeter.

We kijken naar de kleur. In het model heeft het werkblad een oranje-rode kleur.
De schilder heeft er rood van gemaakt. Dof rood.
Ik vind het niet mooi, zeg ik.

De timmerman en de schilder zeggen dat ze het in orde gaan brengen.
Die wasbakjes, zegt de timmerman nog.
Klopt het dat die zo ver uit elkaar staan?
Je hebt ze nu precies verdeeld over het blad.
Dat is wel raar ja, zeg ik.
Laten we de wasbakjes maar dichter bij elkaar plaatsen.

Hoe uit niets iets kan ontstaan
Ga naar een lezing.
Het gaat over de oerknal. Of hoe iets uit niets kon ontstaan.
Ga plassen. Was mijn handen.
De toilet-ruimte heeft een wit betegelde wand.
Er zijn ronde wasbakjes. Precies verdeeld over het blad.
Het blad is bekleed met een dof rood formica.
Er zijn twee eenvoudige kraantjes.
Bizar.

Kosmologen konden slecht meten
De lezing begint. De spreker verteld dat de kosmologie lange tijd het lachertje onder de wetenschappen is geweest.
Dat komt omdat ze zo slecht konden meten in vergelijking met hun collega's die de kwantums en de deeltjes bestuderen.
Secuur meten in het klein. Grof meten in het grote heelal.
Is het in de kosmologie zo als in de maquette-bouw.
Dat je op microniveau heel secuur moet meten omdat je anders te grote afwijkingen krijgt?

De spreker verteld over de kosmische achtergrondstraling.
Vlak na de oerknal toen het heelal neutraal werd en de fotonen op pad gingen was het licht heel fel.
Wat we nu zien is een nagloed van de oerknal.
Rood. Dof rood.
Dat ga ik tegen de schilder zeggen. Het rood van vlak na de oerknal wil ik.
Fel brandend rood-oranje.

Het heelal is niet toevallig
De spreker verteld over het heelal.
Hoe verrassend homogeen het is. De melkwegstelsels hebben zich netjes verdeeld over de ruimte.
Netjes verdeeld over de ruimte dat heb ik vandaag toch ergens eerder gehoord...
Het heelal lijkt toevallig maar het is erg precies, een beetje materie meer of minder en het had er heel anders uitgezien.
Toch heeft het ook foutjes. Zonder foutjes geen heelal. Een perfect heelal zou er gewoonweg niet zijn.
Zoals het DNA door copieer-foutjes zorgt dat er mutatie optreed en dus evolutie.
Zoals het kristal door kleine foutjes stopt met groeien.

Het is zinloos om perfectie na te streven
Een precies heelal met kleine weef-foutjes.
De schepping leert dat het zinloos is om perfectie na te streven.

De regisser belt. Ze vind niet alle meubels goed die ik gekocht heb. Sommige vind ze ronduit lelijk.
Weeffoutjes, denk ik zachtjes. Weeffoutjes...

Anna