Amtrak Boston New York
vrijdag 1 december 2006
30.11.06
29.11.06
Jeffrey
Vandaag een treinkaartje gekocht bij het reisbureau. Je hoeft niet naar een reisbureau te gaan om een treinkaartje te kopen maar heb geen zin om van Cambridge helemaal naar downtown Boston te gaan om een treinkaartje te kopen. You know you have to pay me extra, zegt Jeffrey. You have to pay me on top of the fee of your train-ticket.
I know. I feel lazy today. I will not tell anybody I was to lazy to go all the way down-town to buy a ticket.
Which credit-card do you have? American Express regular or gold, platina ?
Neither. Just VISA.
Oh, then it ill cost extra.
Het gaat een dure ochtend worden bij Jeffrey op het het reisbureau.
Het reisbureau heeft beter tijden gekend. Aan de muur hangen posters. We are not afraid of foreign currencies. Foto's van Franse Francs, Duitse Marks en andere geldsoorten die allang uit de roulatie zijn. Het is dat Jeffrey een heuse computer op zijn desk heeft staan. Het is sixties. De jaren zestig in het Oostblok. De kaart van NY is gekreukeld en valt uit elkaar. Het dienstregelingboek krult om aan de randen en ik kan me niet voorstellen dat daar accurate tijden in staan.
Op zijn desk is het een rommeltje van papieren. Een fax [een fax?] met een nietje erdoorheen. Een to-do-lijstje. Met potlood zijn een aantal karweitjes doorgestreept. Een plastic koffie bekertje van de Donkun Donits. Kapot gebladerde dienstregelingen. Stapeltjes onduidelijke papieren. Een notitieblok. Spiegeltjes met gele smilies erop. Een porseleinen handje met visite-kaartjes. Jeffrey Lichenstein. Travel Counseler. American Express Travel.
Ik neem er een, zeg ik. Op het visitekaartje staat zijn email adres. Ik kan hem mailen. Jeffrey draagt een bril en een wit-blauw gestreept overhemd. In het borstzakje steekt een pen.
Heb tijd om Jeffrey te observeren want Jeffrey moet veel intypen. Mijn naam, adres, telefoonnummer. Zipcode. Zipcode? Telefoonnummer? Voor een treinkaartje?
In case somethings goes wrong, zegt Jeffrey. Hij typt verder. Ik kijk naar zijn handen. Hij typt met tien vingers, razendsnel. Een savant. Zijn vingers vliegen over de toetsen.
Voor het intypen van het creditcardnummer moet de bril af. Hij houdt de kaart tegen het beeldscherm om het nummer te double checken.
Alle gegevens zijn ingevoerd. Met de Red Line naar South Station. Met de Amtrax naar Penn Station NY. Met de Pathtrain naar Jersey.
Jeffrey is uitgetypt. Alleen nog maar even printen. Voor de trein moet je een half uur eerder komen zegt hij. Security check. En de metro rijdt niet altijd op tijd.
Het is a fifteen minutes drive maar het kan ook een uur of twee duren.
Twee en een half uur van te voren vertrekken?
Well normally the subway runs on time, but ones every two weeks somethings goes wrong and then it takes for-ever.
Ondertussen probeert Jeffrey het ticket te printen, hij loopt heen en weer tussen zijn desk en de printer.
Het is het eerste ticket van vandaag, zegt hij. Vandaar.
Ja. vandaar.
Hij reset de computer en loopt weer naar de printer. Geen ticket. Hij vraagt hulp bij een collega. Geen ticket.
Jeffrey zet zijn bril op en begint weer te typen. It doesn't run, zegt hij.
Just like the subway?
Jeffrey lacht entypt met zijn savante handen.
I'll go and try the printer upstairs. Het lukt. De printer print treinkaartjes en een receit. De print is alleen wat licht en Jeffrey kan niet goed lezen wat erop staat.
Hij buigt zich voorover en tuurt beurtelings op het scherm en op de te licht geprinte uitdraai van de reisbescheiden.
Ik buig ook voorover om mee te lezen. Zou Jeffrey ruiken dat ik vanochtend spekjes gebakken heb bij het ontbijt?
De geur van spek hangt in mijn kleren. Jeffrey lijkt een gevoelig mens. Iemand die het opmerkt als je naar spekjes ruikt.
I'll give you a discount for being so patient, zegt hij. I'll charge you platina American Express holder, for being so patient.
woensdag 29 november 2006
28.11.06
27.11.06
26.11.06
24.11.06
23.11.06
22.11.06
21.11.06
20.11.06
19.11.06
de lelijke paraplu
dinsdag 21 augustus 2006
In de internationale trein. De aankondigingen worden in drie talen gegeven. Als de conducteur komt doe ik net of ik Frans spreek en dan weer Engels.
Prosshjaine arret medamme ee mesjeusses. Het Frans is voor de Nederlanders goed te verstaan maar ik betwijfel of de Fransen weten waar ze moeten uitstappen. Prochaine arret Roosendeel.
Is this your umbrella, vraagt de conductrice. Iemand heeft zijn paraplu achtergelaten in het bagagerek voor grote koffers. Een paraplu met panterstof. Blauwe panterstof. Het handvat is van plastic en beschilderd alsof het geen plastic is maar hout.
Is this your umbrella, vraagt de conductrice.
Nee dank u, zeg ik beleefd. Even later komt ze terug. Ze stopt de lelijke paraplu in mijn handen.
Hier, zegt ze, dan is hij nu van jou. Ik kan hem wel meenemen naar gevonden voorwerpen maar daar wordt hij toch niet opgehaald. Ligt hij daar anderhalf jaar te wachten. Nu heb jij een mooie paraplu voor als het regent.
Als de conductrice hem zo mooi vind, wil ze hem zelf niet hebben?
Wilt u de paraplu niet liever zelf meenemen?
Neehee, als ik de paraplu meeneem dat is een andere zaak. Dat kan niet. Dan is het diefstal.
Prochaine arret ze Heek. Ik stap uit met in mijn hand een grote lelijke paraplu met plastic handvat en blauwe panter-stof voor als het regent. Eerlijk gekregen.
dinsdag 21 november 2006
17.11.06
helling steiler dan gebruikelijk
fietsers afstappen
voetgangers elkaar bij de hand vasthouden
mensen met karretjes opletten!
maandag 20 november 2006
16.11.06
de duif is dood
moeder duif heeft geen zin in een bad, haar jonkies zijn dood
zondag 19 november 2006
15.11.06
pek
pek is pik
pik pek pix
zwart is pik
en donker ook
pik
donker
pek was teer
en teer was
hout
pik pek pix
teer en veren
kan je krijgen
weel mit pick om gaet
an dien cleefdet geerne
pik aan je gat
pik pek pix
kukeleku
roept de haan
op de putrand
tegen de meid
de meid is lui
ze zit vol pek
kukeleku
roept de haan
onze vieze jonkvrouw
zien we staan
pek is pik
pik pek pix
zwart is pik
en donker ook
pik
donker
lees meer over pek of pix
vrijdag 17 november 2006
14.11.06
Bodies
Niet opgeëiste lichamen mogen in China gebruikt worden voor wetenschap en educatie.
Een tentoonstelling van opgezette mensen reist over de hele wereld en is nu ook in Nederland te zien.
Bodies, the exhibition.
Dankzij een nieuw procédé kunnen menselijke lichamen gemummificeerd worden. Lijken worden volgespoten met siliconen, gefileerd, gestript en in allerlei standjes tentoon gesteld. Om het gruwelijke van de uitstalling wat te verzachten wordt het wetenschappelijk en educatieve aspect van de tentoonstelling benadrukt.
Ik zag Bodies afgelopen jaar in New York en heb het volgende opgestoken:
the body’s smallest muscles are found in the ears
humans have the most evolved facial muscles of all mammals
cramps are invuluntary contractions of skeletal muscles that do not relax
depression is thout to be caused by an combination of brain chemistry, thinking patterns and thraumatic experiences
faster than the world’s most poweful computer the nervous system regulates all the body’s vital functions
it also processes all thoughts and emotions
the central nervous system consist of the brain and spinal cord, the pheripheral nervous system contains all other nerves in the body
woman use the bathroom more often than men for a variety of reasons, smaller bladders and moer fluid consumption to name two
In june 2005 Mayor Bloomberg signed a potty parity bill to ensure that all new construction woman will have twice as many bathroom stalls as men
De kleinste spieren zitten in je oor.
Vrouwen hebben een kleinere blaas en drinken meer, daarom gaan ze twee keer zo vaak naar de wc dan mannen. De burgemeester van NY heeft in juni 2005 a potty parity bill aangenomen, vrij vertaald de wc-pot gelijkheid wet. De wet zorgt er voor dat vrouwen in de bouw twee keer zoveel toiletten hebben dan de mannen.
donderdag 16 november 2006
echt eikenhout
Kijk uit het raam. Er ligt een boomstammetje in de struiken. Mijn boomstammetje. Echt eikenhout.
Het is nog zomer. Op mijn renroute langs het stadspark zijn de bomen gesnoeid. Grote brokken houten liggen naast de stronk. Eén stammetje ziet er handzaam uit. Nu meenemen of eerst rennen? Nu meenemen. Ondanks de bescheiden afmeting van het stammetje is het niet te tillen. Echt eikenhout. Rollen kan wel en ben vlak bij huis. Het stammetje is schuin afgezaagd en rolt a-symetrisch. Elke 10 meter moet de koers bijgesteld worden. Best zwaar nog. Een jongen op een fiets stopt, vraagt of hij mij kan helpen. Zullen we hem op de bagagedrager leggen, stelt hij voor.
Kijk naar de dunne spijltjes achter op zijn fiets.
We kunnen het proberen, zeg ik.
Met zijn tweeën proberen we het stammetje op te tillen. Er komt geen beweging in. Het gaat wel zo met rollen, zeg ik.
Het is zondagochtend. Het is stil op straat. Rol het stammetje met een ruime bocht de hoek om midden over straat. En nu.
Twee treden tot aan mijn voordeur en dan nog de trap op naar de eerste verdieping. Dat lukt nooit in mijn eentje. Probleem. Uitstel. Eerst rennen.
Kom weer langs het park. Er ligt nog een kleiner stammetje dat makkelijk te dragen is. Het past precies op de grote stam. Grote stam, het lijf, klein stammetje het hoofd. Zie het beeld kant en klaar voor me. Eerst rennen. Op de terugweg staat een kraan in het park. Alle stammetjes zijn in de vrachtauto gehesen. Ook mijn kleine stammetje. Op de stoep voor mijn huis staat een boomstammetje. Een lijf zonder hoofd.
Twee dagen later staat het stammetje aan de straat bij de vuilnis.
Misverstandje. Ik rol het stammetje weer terug op zijn plek vlak naast mijn voordeur en schrijf er met een grote rode viltstift het huisnummer op. Buurman komt thuis. Hij wijst naar de boomstam.
Die is van mij, zeg ik. Hij moet nog naar binnen maar hij is erg zwaar.
Buurman kijkt opgelucht. Het onsierlijke stuk hout hoeft alleen maar naar binnen gebracht en dan is de aanblik van zijn gevel weer in overeenstemming met zijn strenge normen. Dan doen we dat toch even, zegt hij. Kom dan tillen we hem naar binnen. Hij is erg zwaar, protesteer ik. Buurman gelooft me niet en probeert het stammetje op te tillen. Het lukt niet. In het weekend komen sterke mannetjes en die tillen hem naar binnen, zeg ik. Weken gaan voorbij. Het wordt herfst. Het wordt winter. Het stammetje staat er nog steeds. Er komt wel eens een sterk mannetje voorbij maar nooit twee tegelijk. Het stammetje ziet er steeds viezer uit en gaat rotten van alle regenval. Mischien moet ik er een bloempot opzetten, dan vind Buurman het minder erg. Het is bijna Kerstmis dan kan ik er kaarsjes opzetten en glitterslingers omheen binden. In de zomer zal het hout goed droog zijn beloof ik mezelf. In de zomer ga ik er een beeld uit kappen, desnoods gewoon hier op straat. Zoveel geduld heeft Buurman niet. Vanochtend keek ik uit het raam. Er ligt een boomstammetje in de struiken. Mijn boomstammetje. Echt Eikenhout.
woensdag 15 november 2006
13.11.06
niets is geheel waar, en zelfs dat niet
In het kader van ABC 2004 lieten Les Liseuses Fabuleuses vzw, een literaire stemmenclub, een versregel van Frederik van Eeden aanbrengen op de gevel in de Stoopstraat in Antwerpen:
Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.
De calligrafie komt van Cecilia Theuwissen, Stichting Lezen hielp het project mee financieren.
Meer info over onze vereniging vindt u op les liseuses fabuleuses
tekening André Joosten...»
...en zelfs dat niet
In Antwerpen in een zijstraat van de Amerikalei, het kan ook de Frankrijklei of de Britselei geweest zijn staat een tekst op een gebouw.
Een citaat van Frederik van Eeden. Over dingen van waarde die niet bewezen kunnen worden of iets anders want de zin is kwijt.
Heb geprobeerd de tekst te onthouden. Het is niet gelukt. Weet alleen nog dat de zin eindigt met ...en zelfs dat niet.
...en zelfs dat niet. Een halve zin. Er zit een halve zin in mijn hoofd.
maandag 13 november 2006
12.11.06
speltip 1
Guess what just hit the back of your head.
I don't know.
Ga met de rug naar je tegenstander zitten. Probeer te raden welk object tegen je hoofd aangegooid wordt. Het kan zijn een teddy-beer, een boek, een videocassette, een lepel, een kruk, een...
Benoem de objecten of zeg dat je het niet weet.
several attemts to get hit by a rake
zondag 12 november 2006
10.11.06
moeilijk bereikbaar
altijd bereikbaar
moeilijk bereikbaar
vandaag ben ik niet bereikbaar
en morgen ook niet
en de over morgen ook niet
dat kan je hebben soms
dat je on bereikbaar bent
zaterdag 11 november 2006
9.11.06
I lost myself and went astray
...please show me the place I used to live in earlier days
Cor
vrijdag 10 november 2006
8.11.06
geheugen verloren
Ik heb deze week mijn geheugen verloren.
Hier voor de deur.
Heeft u het gevonden? Kunt u het alstublieft terug brengen?
Er is nog iets dat ik wil onthouden.
Bedankt alvast.
woensdag 8 november 2006
6.11.06
5.11.06
Rilke in Maastricht
Zojuist kreeg ik een mailtje toegestuurd met de titel Rilke in Maastricht. Een foto van het gedicht Herbsttag van Rainer Maria Rilke. Het gedicht hangt op een banier aan de gevel van de schouwburg Maastricht. Dat gedicht had ik zien hangen maar pas door de toegestuurde foto zag ik dat elke regel van het Duits naar het Maastrichts is vertaald. De foto is genomen door Noraly Beyer, die gisteren speelde in de voorstelling HEMEL BOVEN BERLIJN van Toneelgroep Amsterdam en het American Repertory Theatre Boston. Een nieuwslezeres van het NOS-journaal valt zoiets natuurlijk onmiddelijk op.
Met dank aan Noraly Beyer.
Anna
zondag 5 november 2006
2.11.06
Maastrichts
Dat letste oer dat trek ut het zich altied zo laaaink.
Ich crepeer van de peijn in mien errum.
Dat zegt de jongen achter de kassa bij de AH in Maastricht als hij mijn boodschappen scant tegen zijn collega.
Vertaling:
Is het pas vijf uur? Dat laatste uur op werk duurt altijd zoooo lang.
Ik crepeer van de pijn aan mijn armen.
zaterdag 4 november 2006
de duif is dood
De duifjes zijn dood. De grijze bolletjes bewegen al twee dagen niet meer. Moeder duif zit niet meer op het nest. Ze zit op de lantaarnpaal.
Ze vliegt naar de boom. Op een tak dicht bij het nest. Ze gaat niet op het nest zitten. De duiven hebben de herfst-storm niet overleefd.
Moeder duif vliegt weg en komt niet meer terug. Een groep koolmeesjes vliegen in de bijna kale boom. Ze durven tot op de rand van het nest.
Ook zij vliegen kwetterend weg. Het lijkt wel een afscheid. Daarna waagt geen vogel zich meer in de buurt van het nest.
vrijdag 3 november 2006
