cultural thing

deel 14 van Jenna's verhaal
Gerochel. Geluid van gerochel. Zelfs een visual impaired zonder reukvermogen kan zeggen wanneer hij de grens van ChinaTown NY passeert. Je hoort het. Chinezen snuiten hun neus niet in een zakdoek.
Dat vinden ze smerig.
Overmatig slijm in neus of longen wordt luidruchtig opgerochelt en even hoorbaar op straat gedeponeerd.
Aaauuurrhusch haaschuh.
Zo klinkt het, naast je, voor je en van opzij. Sommigen mikken hun lichaamsvocht in een prullenbak. Anderen gewoon op straat zonder te kijken of het toevallig op de schoenen van een voorbijganger terecht komt. Voortdurend wordt je opgeschrikt door neusgesnuit zonder zakdoek.
Aaauuurrhusch haaschuh. En er vliegt weer wat door de lucht.

Westerlingen snuiten hun neus in een zakdoek.
Aziaten halen hun neus op of spugen.
Beide culturen raken ontsteld als ze met het weerzinwekkende gedrag van de andere beschaving geconfronteerd worden. Dit opvallende culturele verschil is een direct gevolg van tuberculosebesmetting in vorige eeuwen. In Europa was tuberculose een ongeneeslijke ziekte. Regeringen stimuleerden mensen om hun neus in een zakdoek te snuiten. Daarom reageren westerlingen zo sterk op spugen. Als je spuugt kan je de omgeving met tuberculose besmetten. Zo is het in het collectieve geheugen onthouden.
[uit: Waarom mannen en vrouwen met hun lichaam zeggen wat ze eigenlijk niet willen vertellen. Allan & Barbara Pease]

Het is a cultural thing. Aaauuurrhusch haaschuh. Aziaten hebben gelijk in hun overtuiging dat het gezonder is om je neus op te halen en te spugen. Maar kan het niet wat stiller, wat discreter, het gespuug?


25 april 2006